Είναι πανθομολογούμενο ότι η πανδημία ανέβασε το κύρος της επιστήμης στα μάτια της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας. Κάθε απόγευμα, τουλάχιστον στην αρχή της πανδημίας, όλοι κρέμονταν από την ψύχραιμη, σφαιρική αλλά και συγκινητική πολλές φορές ενημέρωση από τον κ. Τσιόδρα για την πορεία της πανδημίας και τους τρόπους αντιμετώπισής της. Αλλά και στην τηλεόραση αντί ανθρώπων εθισμένων στον ξερό πολιτικό λόγο, ανθρώπων χωρίς φαντασία και πίστη σε ιδέες και αρχές, είχαμε την ευκαιρία να βλέπουμε να προσκαλούνται πιο συχνά γιατροί που στην πλειοψηφία τους μιλούσαν με μετριοπάθεια, γνώση του πεπερασμένου της γνώσης και ήταν έτοιμοι να ακούσουν τα επιχειρήματα των άλλων, ενώ είχαν και μεγάλα αποθέματα αμφιβολίας για τις δικές τους απόψεις. Βεβαίως στη συνέχεια το τηλεοπτικό μας τοπίο θυμήθηκε τον κακό εαυτό του βομβαρδίζοντάς μας με ρεπορτάζ από κομμωτήρια, καφετέριες, καταστήματα, αποπολιτικοποιώντας ακόμη περαιτέρω αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε ειδήσεις, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από μια ενημερωδιασκέδαση. Ας ξαναγυρίσω όμως στους επιστήμονες.
Αυτές τις μέρες του κορωνοϊού έλαμψε και ο καθηγητής πολιτικών υγείας από το LSE Ηλίας Μόσιαλος. Επιστήμονας που ήρθε στη χώρα το 2009 και έγινε κυβερνητικός εκπρόσωπος επί κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Είχαμε εδώ τον συνδυασμό του ειδικού με τον πολιτικό. Είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ στενά με αυτόν όταν επιχείρησε να εμποτίσει με λόγο μετριοπαθή και ολιστικό ένα πολιτικό έδαφος που υποτιμά και περιφρονεί τη γνώση και το διάβασμα. Ο κ. Μόσιαλος βρήκε απέναντί του ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να ανταποκριθεί στις προτεραιότητες του παντρέματος της πολιτικής με την επιστήμη. Και δεν ξεχνώ πως αυτό το πολιτικό σύστημα φοβήθηκε να τον κάνει υπουργό Υγείας, γιατί προφανώς ο Μόσιαλος «θα έσπαγε εκεί αβγά». Οπως έκανε και στην ΕΡΤ, όπου αν τον είχαν αφήσει, δεν θα φτάναμε ποτέ στο κλείσιμό της και ίσως σήμερα το προϊόν της να ήταν πολύ καλύτερο.
Σ αυτή την ανάδειξη της επιστήμης ελλοχεύει όμως ένας κίνδυνος. Και αυτός δεν είναι άλλος από το να ζητάμε από τους επιστήμονες να κυβερνούν, καταργώντας τους πολιτικούς. Τα σημερινά πολύπλοκα συστήματα έχουν ανάγκη την τεχνοκρατική γνώση και τους τεχνοκράτες, όχι όμως ως υποκατάστατα του πολιτικού. Είναι άλλο πράγμα η ενίσχυση των συστημάτων διακυβέρνησης με την επιστημονική γνώση και με τους ειδικούς επιστήμονες - τεχνοκράτες και άλλο η «αντικατάσταση» της πολιτικής από την τεχνοκρατική διακυβέρνηση. Είναι άλλο ο σεβασμός στον κ. Τσιόδρα συνολικά και άλλο η απαίτηση να μας κυβερνά ο επιστήμονας κ. Τσιόδρας. Η λιγότερη διακυβέρνηση, πάγιο νεοφιλελεύθερο αίτημα, συναντά εδώ το αντιδημοκρατικό αίτημα της διακυβέρνησης από τους «αρίστους». Πίσω τους κρύβεται η διακυβέρνηση χωρίς πολιτική, αντιπροσωπευτική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία. Οχι και τόσο επιστημονικά και δημοκρατικά πράγματα.
Πηγή: www.tanea.gr