Μιλώντας στη Βουλή ο εχθρός της αριστείας Υπουργός Μπαλτάς, είπε το αμίμητο ότι το «ξεπούλημα» (κατά τη Συριζαίικη ορολογία) του Ελληνικού, το οποίο ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πουλούσε, «είναι μία ήττα στο δρόμο για τον σοσιαλισμό»!
Φαντάζομαι ότι, κατά την ορολογία Μπαλτά, αντίστοιχη ήττα είναι και το «ξεπούλημα» των περιφερειακών αεροδρομίων.
Επίσης, το «ξεπούλημα» του λιμανιού του Πειραιά, το οποίο σημειωτέον έγινε από τον επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης Πειραιά με την επωνυμία «Το Λιμάνι της Αγωνίας» (τι φάρσες σκαρώνει η ζωή!) και νυν Υπουργό Ναυτιλίας κ. Δρίτσα.
Προφανώς είναι ήττα και το «ξεπούλημα» της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Συγκλονιστική ήττα, προφανώς, και η δημιουργία του Υπερταμείου στο οποίο μπαίνει όλη η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, ακόμη και τα νερά, προκειμένου αυτή να πουληθεί, με διαδοχικές, φαντάζομαι ήττες. Η πρώτη φορά αριστερά υπέγραψε να είναι επικεφαλής του Υπερταμείου της Ελληνικής περιουσίας ένας Γάλλος!
Ήττα, με κλάματα βεβαίως, είναι και η περικοπή των συντάξεων.
Ήττα η διατήρηση και επαύξηση του ΕΝΦΙΑ που ο Τσίπρας καλούσε τους πολίτες να μην τον πληρώσουν.
Ήττα, προφανώς, η απώλεια όλων των μετοχών που είχε το κράτος στις Τράπεζες (περίπου 40 δις ευρώ) και η διοίκησή τους ασκείται, πλέον, μόνο με αποφάσεις των ξένων.
Ήττα, αν δόθηκε ποτέ κάποια μάχη, η απαγόρευση του να μπορούν να αγοράζουν οι Έλληνες δανειολήπτες τα δάνειά τους με ευνοϊκούς όρους, πριν αυτά καταλήξουν κοψοχρονιά στα ξένα funds.
Και, φυσικά, η μητέρα όλων, η ΗΤΤΑ της υπογραφής του τρίτου, ασύγκριτα πιο σκληρού μνημονίου, μετά από την, ομολογημένη πανηγυρικά από τον Τσίπρα, ΗΤΤΑ της «σκληρής και υπερήφανης διαπραγμάτευσης» που κόστισε στον ελληνικό λαό 100 δις ευρώ.
Επειδή όμως το γράμμα Η είναι πριν από το γράμμα Θ, ήρθε και η Ήττα στο ζήτημα των Θρησκευτικών, από τον ολετήρα της δημόσιας παιδείας Φίλη.
Το βέβαιο είναι, ότι κάποιες από αυτές τις ήττες, τις πληρώνει βαριά ο λαός και όχι οι εξουσιαστές του ΣΥΡΙΖΑ ενώ κάποιες άλλες τις χαίρονται οι νικητές.
Και η μεν Αριστερά, στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, είναι συνώνυμη της Ήττας, κατά τη διατύπωση του Στέλιου Ράμφου, όμως ως πότε θα ανέχεται η χώρα μας να ηττάται μαζί της.
Ανάρτηση του αρθρογράφου στο FB