Ένα από τα όπλα που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο για την αναρρίχησή του στην εξουσία, είναι ότι έχει το «ηθικό» πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Μάλιστα, συνέδεε και εξακολουθεί να συνδέει το «πλεονέκτημα» αυτό με την ιδεολογία. Δηλαδή, θεωρεί πως η Αριστερά από την φύση της και την ιδεολογία της δεν μπορεί παρά να είναι ηθική, ενώ κατ’ αντιδιαστολή, οι «άλλοι» που δεν είναι «αριστεροί» από τη φύση τους δεν έχουν καμιά σχέση με την ηθική.

Ένα αξίωμα που η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, πίστευε και σε ένα μεγάλο μέρος εξακολουθεί να πιστεύει. Το αξίωμα αυτό δεν έχει αποδειχθεί ποτέ ιστορικά, ιδιαίτερα σε καθεστώτα, όπου κυβέρνησαν κάποιες εκδοχές της Αριστεράς… Αντιθέτως, η επίκληση της ηθικής ως ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται συχνά από ολοκληρωτικά καθεστώτα, δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης ως πρόσχημα για να επιβάλλουν τα σχέδιά τους, που κάθε άλλο παρά ηθικά είναι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει μια λαϊκιστική εκδοχή της Αριστεράς, επικαλείται συχνά το «ηθικό πλεονέκτημα» και όχι τυχαία. Πίσω από αυτό κρύβεται μια καθεστωτική αντίληψη για την λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας. Μια αντίληψη που θέλει η πολιτική, το Κόμμα να ελέγχει τα πάντα, ακόμη και τον ιδιωτικό τομέα. Έτσι , το επιχείρημα αυτό είναι ένα καλό επικάλυμμα.
Ως «ηθικώς καθαρή», λοιπόν, ευαγγελίζεται το χτύπημα της διαπλοκής με κύριο εκφραστή της, τη σχέση τηλεοπτικών καναλιών, εργολάβων κρατικών έργων και πολιτικού συστήματος. Είναι αλήθεια πως αυτή η σχέση υπήρχε… Όχι μόνο στην Ελλάδα… Είναι, επίσης αλήθεια πως πάντοτε και παντού υπάρχει μια σχέση διαπλοκής μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και της ενημέρωσης, καθώς η ενημέρωση είναι ένας από τους πυλώνες της πολιτικής.
Αυτό που επιχειρούν οι δημοκρατίες της Δύσης, είναι να περιορίσουν την σχέση αυτή και να θέσουν κανόνες, την τήρηση των οποίων αναθέτουν σε ανεξάρτητες αρχές που δεν έχουν τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας. Μάλιστα ενισχύουν τις αρχές αυτές, ώστε να έχουν την δύναμη και τα εργαλεία για να επιβάλλουν τους κανόνες στο χώρο της ενημέρωσης.
Τι κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ;
Το πρώτο της μέλημα ήταν να απαξιώσει και εν τέλει να καταργήσει την ούτως ή άλλως πλημμελώς λειτουργούσα ανεξάρτητη αρχή του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
Στην συνέχεια έφτιαξε ένα νόμο «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα της, επικαλούμενη μια άκρως αμφισβητούμενη μελέτη, καθώς αγνοεί την σύγχρονη τεχνολογία, που έκανε για λογαριασμό της ένα Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. (Γιατί άραγε το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο και όχι κάποιο αναγνωρισμένο εξειδικευμένο διεθνές ινστιτούτο;)
Προχώρησε και βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, παρά τις προειδοποιήσεις των αρμοδίων της ΕΕ και χωρίς να κριθεί ακόμη η συνταγματικότητα του νόμου που ψήφισε, σε έναν διαγωνισμό, που όπως αποδεικνύεται και από τους ενδιαφερόμενους, δεν εξασφαλίζει καθόλου, αυτό που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, δηλαδή την εξάλειψη της διαπλοκής. Αντιθέτως, μεταξύ των υποψηφίων, βρίσκονται πρόσωπα και επιχειρήσεις, εργολάβοι του δημοσίου, άτομα με συγγενικές ή πολύ φιλικές σχέσεις με το πρόσωπα της κυβέρνησης, ενώ υπάρχουν ψίθυροι για ακόμη πιο στενές σχέσεις.
Πίσω από όλα αυτά και στο όνομα του «ηθικού πλεονεκτήματος» κρύβεται μια προσπάθεια να χτιστεί ένα νέο σύστημα διαπλοκής στον χώρο της ενημέρωσης, μόνο που αυτή τη φορά θα έχει «αριστερό πρόσημο», άρα κατά τη δική τους αντίληψη θα είναι μια «καλή διαπλοκή». Φυσικά για τις δικές τους επιδιώξεις, οι οποίες – όπως φαίνεται και σε άλλες περιπτώσεις- είναι ο πλήρης πολιτικός, άρα και κομματικός έλεγχος των πάντων. Ο ορισμός ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Δημοσιεύεται και στην ιστοσελίδα του Αθήνα 9.84