Η ορκωμοσία της νέας ιταλικής κυβέρνησης επισημοποίησε την αρχή της νέας περιπέτειας για την τρίτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης.

Η θεσμική αντίσταση του Προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα έφερε κάποια, έστω και συμβολικά, αποτελέσματα όπως την αλλαγή του αρχικά προταθέντος αντιευρωπαίου υπουργού οικονομίας ή τις διαβεβαιώσεις του νέου πρωθυπουργού ότι «δεν υπάρχει θέμα αποχώρησης από το ευρώ».

Δεν μένει ωστόσο η παραμικρή αμφιβολία ότι ο λαϊκίστικος τυχοδιωκτισμός πήρε οριστικά κεφάλι στην ιταλική πολιτική σκηνή με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται για την πορεία της γειτονικής χώρας και της ενωμένης Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή, η ορκωμοσία του σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεζ στην Ισπανία παρουσιάζεται από πολλούς σαν το προοδευτικό ευρωπαϊκό αντίβαρο στην ιταλική οπισθοδρόμηση. Δύσκολη η προεξόφληση από σήμερα μιας τέτοιας θεώρησης.

Ο Σάντσεζ είναι αναμφισβήτητα ένας φιλοευρωπαίος σοσιαλιστής που δικαιώθηκε και προσωπικά τολμώντας και αναλαμβάνοντας μεγάλα πολιτικά ρίσκα.

Η συγκυβέρνηση ωστόσο με την ισπανική εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί ένα νέο μεγάλο ρίσκο για τον ίδιο, για το κόμμα του και για τη χώρα. Ας ελπίσουμε ότι θα αποδειχθεί αποφασισμένος και ικανός να εξουδετερώσει τα αντιευρωπαϊκά ιδρυτικά χαρακτηριστικά των Ποδέμος που δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από αρκετά λαϊκίστικα κόμματα της Ευρώπης.