Συγγνώμη για την προσαρμογή στην καθ ημάς πολιτική της ιστορικής πλέον φράσης του Τζέιμς Κάρλαιλ, συμβούλου επικοινωνίας του Μπιλ Κλίντον το 1992, «it s the economy, stupid!» Χρειάστηκε να καταφύγω σ αυτήν, την προσαρμογή δηλαδή, με αφορμή την κατακραυγή που ξεσήκωσε η αναφορά του Δημήτρη Τζανακόπουλου στην ανάγκη να συζητήσουν στον Σύριζα «τον τρόπο που αυτού του τύπου οι αυτονομημένες εστίες εξουσίας στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να εκκαθαριστούν» - όταν γίνουν κυβέρνηση θέλει να πει!
Ξανά συγγνώμη, αλλά ο Δ. Τζανακόπουλος δεν είπε τίποτε περισσότερο απ όσα έχουν πει και λένε στον Σύριζα εδώ και σχεδόν δυο χρόνια, από τη στιγμή που έχασαν τις εκλογές. Ήταν τον Φεβρουάριο του 2020, όταν ο Τσίπρας μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή, είπε ότι το «κρίσιμο ερώτημα» για το κόμμα του είναι:
• «Πώς θα καταφέρει, τη δεύτερη φορά η Αριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβει την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας;»…
• Πόσες φορές ο αυθεντικός εκφραστής «της γραμμής», Πολάκης, δεν αναφέρθηκε στην «επόμενη φορά»; Και πότε ο Τσίπρας, έστω κάποιος εκπρόσωπος του κόμματος τον μάζεψε, όταν δήλωνε:
• «Εμείς δε θα κάνουμε ??μητρώο στελεχών??. Εμείς πρέπει να ετοιμάσουμε «μεραρχία μαυροσκούφηδων» που θα κυβερνήσει τη χώρα στην άλλη βόλτα»;…
• Ακόμη δεν «κλαίει» η σύζυγος του πρωθυπουργού γιατί «είχαν την κυβέρνηση, αλλά όχι και την εξουσία»;
• Αλλά και η πρωθυπουργική αδελφή, η κυρία Ζανέτ, δεν … προειδοποιούσε «για την δεύτερη φορά που έρχεται και την τρέμετε, γιατί θα είναι αλλιώς!»;
Αυτόν τον καημό της «δεύτερης φοράς, που θα είναι αλλιώς», εξέφρασε και ο Δ. Τζανακόπουλος, ως Γραμματέας πλέον του κόμματος, γεγονός που προσδίδει στα λόγια του μια ιδιαίτερη βαρύτητα – που λέει ο λόγος, τέλος πάντων!
Αλλά το θέμα «της κατάκτησης της εξουσίας», δεν είναι απλώς ένα απωθημένο για τον Σύριζα. Πρόκειται για βασικό συστατικό της έστω και κακοχωνεμένης λενινιστικής αντίληψης «για την εξουσία» που διακατέχει όλον αυτόν τον εσμό παλαιοκομμουνιστικών και αριστερίστικων αντιλήψεων που παραμένουν κυρίαρχες στον Σύριζα των όποιων μεταλλάξεων.
Η εξουσία για τον Λένιν, «είναι εντελώς διαφορετικού είδους από την εξουσία που υπάρχει γενικά στην κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία του συνηθισμένου ως τα σήμερα (το 1917) τύπου, που επικρατεί στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Συχνά ξεχνούν αυτό το γεγονός, συχνά δεν βαθαίνουν σ αυτό, ενώ σ αυτό βρίσκεται όλη η ουσία».Και εξηγεί ο Λένιν, γράφοντας στην Πράβντα, τον Απρίλιο του 1917, για την Δυαδική Εξουσία, ποια ακριβώς είναι «η ουσία»:
«1. Πηγή της εξουσίας δεν είναι ο νόμος, που έχει συζητηθεί και ψηφιστεί προηγούμενα από τη βουλή, αλλά η άμεση πρωτοβουλία των λαϊκών μαζών από τα κάτω και τοπικά, η άμεση «κατάληψη», για να χρησιμοποιήσουμε μια συνηθισμένη έκφραση (σημ. Αυτό που λέει το ΚΚΕ με το σύνθημα "Νόμος είναι το Δίκιο του εργάτη"!)
2. Aντικατάσταση της αστυνομίας και του στρατού, που είναι θεσμοί αποσπασμένοι από το λαό και αντίθετοι προς το λαό, με τον άμεσο εξοπλισμό όλου του λαού· σε μια τέτοια εξουσία τη δημόσια τάξη την περιφρουρούν οι ίδιοι οι ένοπλοι εργάτες και αγρότες, ο ίδιος ο ένοπλος λαός·
3. H υπαλληλία, η γραφειοκρατία είτε αντικατασταίνονται κι αυτές από την άμεση εξουσία του ίδιου του λαού, είτε μπαίνουν τουλάχιστο κάτω από έναν ιδιαίτερο έλεγχο, μετατρέπονται όχι μόνο σε αιρετές, μα και σε ανακλητές στην πρώτη απαίτηση του λαού, περιορίζονται στη θέση απλών εντολοδόχων· από στρώμα προνομιούχο με μεγάλες, αστικές αποδοχές για τις «θεσούλες» μετατρέπονται σε εργάτες ενός ιδιαίτερου «όπλου», που η αμοιβή τους δεν ξεπερνάει τη συνηθισμένη αμοιβή ενός κάλου εργάτη»...
Τι από αυτά που έγραφε το 1917 ο Λένιν, δεν υπάρχει και σήμερα στις αντιλήψεις των ηγετικών στελεχών του Σύριζα;Και κάτι τέτοιο θα είχε στο μυαλό του ο Δ. Τζανακόπουλος όταν μίλησε για «εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης», μάλλον ερμηνεύοντας τη «θέση» του Λένιν, ότι «η υπαλληλία και η γραφειοκρατία είτε αντικατατασταίνονται από την άμεση εξουσία του λαού, είτε μπαίνουν τουλάχιστο κάτω από έναν ιδιαίτερο ρόλο (…) περιορίζονται στη θέση απλών εντολοδόχων…»;
Βεβαίως, ακόμη και ο Λένιν δεν μίλησε ακριβώς για «εκκαθαρίσεις», όπως ο Τζανακόπουλος! Αλλά ο Λένιν, δεν έπαιζε την επανάσταση. Την πραγματοποιούσε. Και ζύγιζε τα λόγια του. Ίσως γιατί ήταν ο Λένιν. Δεν παρίστανε τον «λενινιστή».
Από ανάρτηση στο facebook