«Ήτανε κείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο βαρδάρης…» που το παιδί εξουθενώθηκε από μία δεκαεπτάωρη διαπραγμάτευση.

Ένα μικρό παιδάκι ήτανε, ένα άπραγο και τρυφερό ΣΥΡΙΖΑκι που δεν ήξερε καν Αγγλικά και του είχε κάνει φροντιστήριο ο Ευκλείδης για να   προφέρει σωστά τη λέξη Armageddon, γιατί «δε λέει» να απειλείς όλη την Ευρώπη με Armageddon και να ντο λες με προφορά ανάμικτη Αρτινού ποιμένα και Τεξανού σερίφη.

Αγρίεψε το λοιπόν το παιδάκι και η χώρα του επέρασε μονάχη κι έρημη τον Armageddon που εκράτησε χρόνους πέντε παρά κάτι και το παιδάκι εδανειζότανε για λογαριασμό του λαού λεφτά από Γερμανούς, Ολλανδούς, και Τσέχους και τα έδινε στις Τράπεζες κι αυτές εδίνανε πίσω στο λαό μετοχές και όταν θα ανέβαινε η τιμή τους θα τσε επούλαε ο λαός και θάχε διάφορο.

Μα κάτι γενότανε περίεργο και οι μετοχές εχάνανε την αξία τους και αρχίναε πάλε από την αρχή το παιδάκι να δανείζεται για τις Τράπεζες κι εχρεώθηκεν ο λαός ένα σκασμό ευρώ που πρέπει να ντα γυρίσει πίσω σιγά-σιγά γιατί αυτό θα πει περήφανη διαπραγμάτευση.

Τότενες λοιπόν ήτανε ένας, Ντράγκι τον ελέγανε και λέει:

«Όλες οι χώρες που χρωστάνε τα μαλιοκέφαλά τους και έχουνε να βάλουνε κάτι τις που ν? αξίζει ενέχυρο, θα έχουνε waivers.

Πετάγεται το παιδάκι –«τι είναι πάλι αυτό», ρωτάει, τονε κλωτσάει ο Τσακαλώτος κάτω από το τραπέζι -«κάνε πως ξέρεις ρε μάπα θα στα πω μετά», του λέει.

Τονε πιάνει μετά και τούπε πως τα waivers είναι κάτι άδειες που δίνει ο Ντράγκι να τυπώνουνε τα Κράτη κάτι χαρτάκια που τα λένε ομόλογα να ντα πηγαίνουνε στο Ντράγκι κι αυτός να ντα φυλάει σ? ένα σεντούκι και να δίνει πίσω στα Κράτη ευρώ σπαρταριστά, κολλαριστά κι ολοκάθαρα.

Όμως ο Ντράγκι εγύρευε ενέχυρο για τα waivers και το παιδάκι έκανε περήφανη διαπραγμάτευση με νταούλια και χορούς και έτσι από τότες εμείναμε όξω από τα waivers και τα ευρώ του Ντράγκι και έγινε με τσι Τράπεζές μας το άλλο σχέδιο που είπαμε πιο πάνω και θα πλερώνουνε και τα εγγόνια μας αλλά θα είναι περήφανα.

Εδώ τελειώνει το παραμύθι.

Χτες το Eurogroup δεν κατάληξε σε οριστική απόφαση οπότε θα συνεχίσει.

Όμως η ανακοίνωση της Κριστίν Λαγκάρντ ήταν η ευχάριστή έκπληξη:

Από σήμερα 8/4/2020 τα ομόλογα του Ελληνικού κράτους γίνονται δεκτά κατ? εξαίρεση (χωρίς δηλαδή να έχουν την επενδυτική αξιοπιστία των ομολόγων άλλων κρατών) ώστε το Κράτος μας και οι Τράπεζές μας να δανείζονται, οπότε η οικονομία μας έχει μεγάλη πρόσβαση σε ρευστό χρήμα.

Αν σε αυτή την εξέλιξη προστεθεί και η ποσοτική χαλάρωση (QE), δηλαδή η έκτακτη κρατική χρηματοδότηση έχουμε πολύ θετική εξέλιξη για τη χώρα μας, πράγμα που είναι φανερό ότι οφείλεται όχι τόσο στην ευρωστία της οικονομίας μας όσο στην πρωθυπουργική αξιοπιστία που δεν κάνει πια περήφανη διαπραγμάτευση.

Φαίνεται δηλαδή ότι επειδή ο νέος πρωθυπουργός μιλά τέλεια τα Αγγλικά και δεν γίνεται διεθνώς ρεντίκολο είναι «λιγότερο περήφανος» από τον προκάτοχό του.

Πάμε τώρα στο Eurogroup.

Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι το Eurogroup!

Ενωμένη Ευρώπη είναι η συνεχής δύσκολη προσπάθεια των ευρωπαϊκών εθνών και κρατών να επιδιώκουν την συνεργασία των οικονομιών τους, την σύγκλιση των θεσμών τους καθώς και την ενιαία εξωτερική πολιτική και όργανα για την εφαρμογή της.

Η σύγκλιση των οικονομιών προϋποθέτει πειθαρχία και εγγυήσεις.

Δεν προχωρά η οικονομική σύγκλιση όσο θα υπάρχουν από τη μία κυβερνήσεις που θα έχουν την τάση δημοσιονομικού ξεχειλώματος και «περήφανης διαπραγμάτευσης».

Το πολιτικό μας σύστημα πάσχει σοβαρά από αυτόν τον ιδεολογικό ιό.

Το 1981 ο ελληνικός λαός ανάδειξε πρώτη πολιτική δύναμη το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που είχε αρνηθεί να ψηφίσει υπέρ της ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ αποχωρώντας από την ψηφοφορία και ρυπαίνοντας την ίδια περίοδο όλη τη χώρα με αφίσες με το κομμουνιστικό σύνθημα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.

Ακολούθησαν τριάντα χρόνια εισροών αμέτρητων ευρωπαϊκών δισεκατομμυρίων που  α)επενδύθηκαν για να έχουμε σήμερα το ΕΣΥ που μας γλυτώνει από εκατόμβες νεκρών από κορωνοϊό,  

β)σπαταλήθηκαν για τη δημιουργία τεράστιων κρατικοδίαιτων πελατειακών δικτύων που αλλοίωσαν το γράμμα και το πνεύμα μιας ανοικτής οικονομίας (και ονομάσθηκαν κατ? ευφημισμόν κοινωνικό κράτος και αναπτυξιακή επιδότηση της κατανάλωσης) γ)χάθηκαν σε ιδιωτικές άπατες τσέπες διάφορων σοσιαλ(η)στών ΑρφανοΧιόνηδων και ΛαμπρακοΜπομπολαίων.

Γνωρίσαμε την ομάδα (β) το 2010 να είναι αγανακτισμένοι στις πλατείες επειδή «τα μνημόνια έφεραν την κρίση».

Γνωρίσαμε την ομάδα (γ) όταν το 2015 ήταν οι πρωτεργάτες της στήριξης Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις επαύλεις και το κότερά τους.

Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν και δικαίωσαν όσους ματαίως προειδοποιούσαμε ακόμα και πριν το 2012 για τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε για τη χώρα μας το κόμμα αυτό.

Ένα τεράστιο κύμα λαϊκισμού σάρωνε ταυτόχρονα όλη την Ευρώπη, φαινόμενο που ακόμα δεν έχει κατανοηθεί πλήρως η αιτία του και δεν έχουν εντοπιστεί πλήρως οι αφορμές και οι «καταλύτες» του.

Το ίδιο φαινόμενο πυροδοτεί σήμερα τον αντιευρωπαϊσμό με τον διαχωρισμό της Ευρώπης σε Βόρειους και Νότιους.

Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις, τα ίδια κρατικοδίαιτα συμφέροντα, τα ίδια πελατειακά δίκτυα, οι ίδιες παρασιτικές ομάδες, τα ίδια πρόσωπα που από την αρχή πολέμησαν την ευρωπαϊκή σύγκλιση μηρυκάζουν σήμερα και στη χώρα μας την μασημένη τροφή του «εκμεταλλευτικού» Βορρά και του «εκμεταλλευόμενου» Νότου, προετοιμάζοντας «πάλης ξεκίνημα νέους αγώνες» για να μην αλλάξει τίποτα από αυτά που οδήγησαν το Κράτος μας στην χρεοκοπία, τίποτα από όσα στηρίζουν το σοβιετολάγνο σύστημα από το οποίο πλουσιοπάροχα σιτίζονται όλοι αυτοί.

Ο Τσίπρας, ναι ο Τσίπρας, ο μεγαλύτερος εισοδηματίας του εθνικού διχασμού κραυγάζει για ευρωομόλογο χωρίς την Γερμανία και άλλες 8 χώρες!

Δυστυχώς, την ίδια στιγμή, δεν υπάρχουν παρά λίγες θαρραλέες φιλελεύθερες φωνές να στηρίξουν την αλήθεια:

Ακόμα και η Ιταλία των 5 αστέρων, ακόμα και η Ισπανία της συγκυβέρνησης με τους Ποδέμος, ακόμα και η Ελλάδα των επιδομάτων και των αναδρομικών, με άλλα λόγια όλος ο Νότος των ελλειμματικών κρατικών προϋπολογισμών, μαζί με τον Βορρά του άκαμπτου οικονομικού ορθολογισμού θα βρουν τελικά την χρυσή τομή, τον εποικοδομητικό συμβιβασμό που θα δώσει σε όλη την Ευρώπη τη δυνατότητα να ξεκινήσει προσεκτικά και χωρίς σπάταλο τυχοδιωκτικό λαϊκισμό την επανεκκίνηση των οικονομιών.

Τα απαισιόδοξα πρωτοσέλιδα της αθεράπευτα αμαθούς και πρόχειρης δημοσιογραφίας περί ναυαγίων θα συνεχίσουν να πριμοδοτούν τον γενετικό αντιευρωπαϊσμό της συμμορίας ΣΥΡΙΖΑ

Μαζί τους στα αζήτητα μπάζα του λαϊκισμού κρατικοβίωτοι παλαιοσταλινικοί, κονομημένοι «ανανεωτές»  και έξαλλοι χρστιανόπληκτοι.

Χρειαζόμαστε επιτέλους το δικό μας αφήγημα!

Ένα αφήγημα αλήθειας:

Δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό, ούτε δημοκρατικό, ούτε λοιπόν εφικτό, ένα ευρωομόλογο που μέσα από την αμοιβαιοποίηση του χρέους θα δίνει στον ελλειμματικό Νότο την δυνατότητα να δανειστεί με εγγυήσεις του πλεονασματικού Βορρά για να βάλλει μπρος τις παραγωγικές του μηχανές, χωρίς ο ίδιος να δίνει εγγυήσεις για την πειθαρχημένη δημοσιονομική διαχείριση του ευρωομόλογου, ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει, με τη λήξη, την δική του συμμετοχή στο κόστος του για να μην αναγκαστεί να πληρώσει ο Βορράς όλο το κόστος.

Ποιος μπορεί να ζητήσει στα σοβαρά από τις κυβερνήσεις Γερμανίας και Ολλανδίας να περάσουν στα κοινοβούλιά τους μια τέτοια συμφωνία; 

Μήπως ο Τσίπρας;

Από την άλλη πλευρά δεν γίνεται ο πλεονασματικός ευρωπαϊκός Βορράς να στηλώσει τα πόδια και να ρίξει όλον τον Ευρωπαϊκό Νότο στην δίνη των δανείων από τον ESM με όρους και προϋποθέσεις που ίσως στην πράξη να λειτουργήσουν απαγορευτικά ή μακροχρόνια να υπονομεύσουν την δυνατότητα αποπληρωμής τους. 

Στο Eurogroup η Ευρώπη διαπραγματεύεται σκληρά καθαρά και τίμια και γιαυτό θα βρεθεί λύση.

Θα μείνει μόνο του το περήφανο παιδάκι άεργο και κακομαθημένο να συνεχίζει να μπερδεύει στο κουτοπόνηρο μυαλουδάκι του την αλληλεγγύη με το πολιτικό νταβατζιλίκι.