Ο κομμουνισμός, ως πολιτικό και φιλοσοφικό κίνημα, εξέφρασε στην ιστορική διαχρονία το αίτημα της πολλαπλής ισότητας των ανθρώπων. Στους κόλπους του, καθ’ όλη την ιστορική του διαδρομή, εκδηλώθηκαν στιγμές και εκπληκτικά δημιουργήματα όλων των μορφών της τέχνης και της θεωρητικής σκέψης και βέβαια συμπεριφορές ύψιστης κοινωνικής αλληλεγγύης, ηρωικής αυτοθυσίας και ανθρωπισμού. Παράλληλα όμως εκδηλώθηκαν και συμπεριφορές εσωτερικής κομματικής ανθρωποφαγίας, ακραίου ολοκληρωτισμού και καταστολής της ελευθερίας και οικοδομήθηκαν κοινωνίες στρατοπεδικού εγκλεισμού. Ο ιστορικός κομμουνισμός, όπως έγραψε κάποτε ο γνωστός Ιταλός θεωρητικός και αγωνιστής Πιέτρο Ινγκράο, είχε δύο ψυχές.
Η μία ήταν αυτή των απλών αγωνιστών που προσδοκούσαν ένα καλύτερο ανθρώπινο μέλλον. Η άλλη ήταν αυτή των γραφειοκρατικών κομματικών μηχανισμών που ενώ υποτίθεται ότι οργάνωναν την προσδοκία του καλύτερου μέλλοντος, ψυχρά, κυνικά και αμοραλιστικά ενδιαφέρονταν μόνο για τη δική τους αναπαραγωγή χρησιμοποιώντας κάθε μέθοδο. Ακόμα και τώρα όμως, η υπαρκτή εγχώρια σύγχρονη Αριστερά, παρά τις τόσες πολιτικές και ηθικές ιστορικές δοκιμασίες της, συμπεριφέρεται συχνά με έναν κυνισμό και με έναν χυδαίο τακτικισμό που τρομάζουν. Οι ηγέτες τής «πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης» δείχνουν ότι είναι πολύ καλοί μαθητές των χειρότερων παραδόσεων του ιστορικού κομμουνισμού.
Για παράδειγμα, η απόφαση για Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο και η εξαίρεση της διακυβέρνησης του κ. Καραμανλή από την υπό εξέταση περίοδο, συνιστά μνημείο κυνισμού και κομματικού υπολογισμού. Ενώ οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και τα στοιχεία βοούν και δείχνουν την κυβέρνηση Καραμανλή ως την κύρια υπεύθυνη του διπλασιασμού του χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ κυνικά το παραβλέπει για να πραγματώσει τους κομματικούς του σχεδιασμούς. Δικαιολογεί κατ’ αρχάς την παραμορφωτική και αντιεπιστημονική του θέση ότι την κρίση την έφερε το Μνημόνιο και όχι το αντίθετο. Θέτει επιπλέον υπό ομηρεία και επιδιώκει να αποτελειώσει πολιτικά και ηθικά την εναπομείνασα Κεντροαριστερά που διαχειρίστηκε το Μνημόνιο. Με την προστασία ακόμα που παρέχει στον κ. Καραμανλή συμπληρώνει τη στρατηγική της εκλογής του κ. Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας και διεισδύει στον λεγόμενο «καραμανλικό» χώρο της Δεξιάς επεκτείνοντας την εθνικολαϊκή ιδεολογική και πολιτική συμμαχία που διαμόρφωσε. Για να εδραιώσει με αυτόν τον τρόπο την ηγεμονία του, ο ΣΥΡΙΖΑ διαπράττει μια ατιμία απέναντι στην αλήθεια, την Ιστορία, την κοινωνία. Συχνά βέβαια οι σκοποί αγιάζουν τα μέσα. Εξίσου συχνά όμως τα μέσα εκδικούνται.