Ένα αφιέρωμα-ανθολόγιο του dim/art στην 9η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού και διπλή επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων και της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου. Κείμενα του Γιώργου Γλυκοφρύδη, του Γρηγόρη Καραγρηγορίου, του Νίκου Χειλά, αναλυτική ιστορία του Τείχους, μαρτυρίες, φωτογραφίες, ντοκιμαντέρ και ποιήματα για τα δύο σημαδιακά γεγονότα του «σύντομου 20ού αιώνα».

* * *

Μάλλον από περιέργεια, χωρίς ιδιαίτερο φόβο, ο οκτάχρονος Edgar χάζευε τον διάσημο γείτονά του, όποτε τον πετύχαινε να μπαίνει ή να βγαίνει από το σπίτι του στον αριθμό 16 της Prinzregentenplatz στο Μόναχο, στις αρχές της δεκαετίας του ’30. Οι ενήλικες περαστικοί σταματούσαν και χαιρετούσαν ναζιστικά — και ο Αδόλφος Χίτλερ ανασήκωνε ευγενικά το καπέλο του σε ανταπόδοση του χαιρετισμού, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε αστός πολιτικός. Κι ούτε φαινόταν να προσέχει ιδιαίτερα το μικρό εβραιόπουλο.

«Ηχεί τόσο απλό και φυσιολογικό σήμερα,  ότι έμενα στον ίδιο δρόμο με τον Αδόλφο Χίτλερ», λέει ήρεμα ο ογδονταοκτάχρονος, πλέον, Edgar Feuchtwanger. «Είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσεις και να αποδεχτείς ότι ένας άνθρωπος που έβλεπες καθημερινά έφερε όλον τον κόσμο πάνω-κάτω».

Η οικογένεια Feuchtwanger είχε μια ελαφρά ανησυχία, αλλά τίποτε περισσότερο. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1938, την επομένη της «Νύχτας των Κρυστάλλων». Τότε, οι Ναζί ήρθαν και συνέλαβαν τον πατέρα του Edgar, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Νταχάου. Και το παιδί δεν μπορούσε πλέον να πάει σχολείο. Παραδόξως, ο πατέρας του Edgar αφέθηκε ελεύθερος μερικούς μήνες αργότερα, σε κακή κατάσταση αλλά ζωντανός. Η ιστορία είχε αίσιο τέλος για την οικογένεια Feuchtwanger, που κατόρθωσε να μεταναστεύσει στο Λονδίνο λίγο προτού ξεσπάσει ο πόλεμος και δρομολογηθεί η «τελική λύση» των Ναζί για τους Εβραίους…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art