Το στοιχειώδες καθήκον κάθε πολιτικής συλλογικότητας, πολύ περισσότερο ενός πολιτικού κόμματος που διεκδικεί την ψήφο των πολιτών, είναι να συμμετέχει, με τις πολιτικές του θέσεις, στη διαμόρφωση της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας της χώρας. Οι πολιτικές του τοποθετήσεις χαρακτηρίζουν την ιδεολογική φυσιογνωμία του, περιλαμβάνουν τις προτάσεις του για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής και τη χάραξη της μελλοντικής πορείας της χώρας, δοκιμάζονται στην πράξη και τίθενται στη κριτική του δημόσιου διαλόγου.

Η υποκατάσταση της βασικής αυτής υποχρέωσης των πολιτικών δυνάμεων με τη βολική «θεωρία» του ισαποστακισμού ακυρώνει στην ουσία τον λόγο της ύπαρξής της. Μπορεί να την απαλλάσσει πρακτικά από την υποχρέωση να διατυπώνει δικές της θέσεις ή ακόμα και να συμφωνεί ή να συμπίπτει σε κάποια σημεία με τις θέσεις άλλων δυνάμεων αφού περιορίζεται στη συλλήβδην καταγγελία τους, δεν συνιστά, ωστόσο, υπεύθυνη πολιτική στάση.

Κάθε κόμμα διαμορφώνει την πολιτική του πρόταση, με βάση την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες του και με αφετηρία αυτή την πολιτική τοποθετείται απέναντι στις πολιτικές των άλλων κομμάτων, επιδιώκοντας συναινέσεις όπου υπάρχουν τα περιθώρια. Η χώρα χρειάζεται δημιουργικές πλειοψηφίες και όχι περιχαρακωμένες περιθωριακές μειοψηφίες. Η αποκλειστική φροντίδα για την τήρηση ίσων αποστάσεων από τα άλλα κόμματα δεν συνιστά αυτόνομη πολιτική αλλά απολύτως ετεροπροσδιοριζόμενη. Και αυτό δεν διαφεύγει ασφαλώς της προσοχής των ψηφοφόρων.