Πήραμε τη… δόση μας!

.

.

.

.

Ο ΠΟΥΑΡΩ έστριψε το τσιγκελωτό μουστάκι του ανακουφισμένος. Επιτέλους, είχαν πάρει τη δόση τους και θα ησύχαζαν για λίγο καιρό… Ναρκομανείς είχε γνωρίσει πολλούς στην πλούσια από δράση καριέρα του. Ναρκομανή λαό, όμως, γνώριζε για πρώτη φορά! Αν δεν έπαιρνε τη δόση του κάθε τρίμηνο, τον έπιανε τρέλα. Πόσο μάλλον τώρα, που του την είχαν καθυστερήσει κιόλας… Και τι δεν είχαν δεσμευτεί να κάνουν, για να πάρουν αυτή τη δόση. Αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, εισπράξεις φόρων, αποκρατικοποιήσεις, μέχρι και διαθεσιμότητες… Ο διάσημος ντετέκτιβ χαμογέλασε. Θυμήθηκε ότι τέτοιες δεσμεύσεις είχαν αναλάβει και τις προηγούμενες φορές…

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ έτριψε τα χέρια του ικανοποιημένος. Πλάκα-πλάκα, γούστο θα ’χε να έσωζε τελικά την Ελλάδα! Θυμήθηκε τα πρώτα αντιμνημονιακά του χρόνια, με τις λάθος συνταγές και τις αντιστασιακές δηλώσεις. Εντάξει, ήταν και αντιπολίτευση…
Άρχισε να καταστρώνει τα σχέδιά του. Ο Βαγγέλης ήθελε να μπει στην κυβέρνηση, αλλά σιγά μην τον άφηνε να αλωνίζει ασυγκράτητος. Όχι, ανασχηματισμό δεν θα έκανε με τίποτα. Αυτό βόλευε και τον Φώτη που τον έκοβε πάλι για «παρών» στο θέμα αυτό. Θα ήταν βέβαια υποχρεωμένος να τρώει στη μάπα όλους αυτούς τους ηλίθιους νεοδημοκράτες που είχε βάλει υπουργούς, αλλά μήπως υπήρχαν και τίποτα καλύτεροι;
Χλόμιασε, καθώς σκέφτηκε τον Βορίδη. Θα τον έστελνε στην Αθήνα, Δήμαρχο καμιά δεκαριά χρόνια, για να ησυχάσει και μετά… ποιος ζει, ποιος πεθαίνει! Έφερε στο νου του τον Στουρνάρα για να φτιάξει λίγο το κέφι του. Ο τύπος είχε πλήρη άγνοια κινδύνου. Μέχρι και με τους υπαλλήλους της Βουλής τα είχε βάλει…

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ έκανε πέρα τη δημοσκόπηση, για να μην τη βλέπει! Ήταν τουλάχιστον -ακόμα- πάνω από τη ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ. Άκου το ΠΑΣΟΚ να είναι πέμπτο κόμμα! Αν κατάφερνε να βγάλει τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, θα πέρναγε στην τέταρτη θέση, θα ανέβαινε κάπως… Του την έδινε η αχαριστία των συντρόφων του. Αυτός ο Σκανδαλίδης, τον είχε φάει να γίνει πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και μετά δεν ψήφισε ούτε τα μέτρα! Άσε τον άλλον, τον «γαμπρό» τον Λοβέρδο, μια μέσα και μια έξω! Μια χαψιά θα τον έκανε… Του την έδιναν όμως και οι άλλοι που είχαν φύγει. Όχι τόσο όσοι είχαν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ -αυτοί, έτσι κι αλλιώς, το μυαλό τους… ΣΥΡΙΖΑ ήταν από χρόνια- όσο αυτοί που είχαν πάει στο Χάρβαρντ και είχαν γυρίσει ορεξάτοι… Θα έκανε λίγο υπομονή, μέχρι το συνέδριο. Εκεί να δεις τι λίστα θα έπεφτε κι αυτή τη φορά δεν θα προλάβαινε να τη δημοσιεύσει ο Βαξεβάνης…

Ο ΦΩΤΗΣ ένοιωθε λίγο κουρασμένος, αλλά και πολύ πιο ήρεμος! Έβλεπε και τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ να αντέχουν στην… κυβερνητική πίεση και έκανε μεταμνημονιακά όνειρα! Έτσι και δεν είχαν πάρει τη δόση, ποιος τους άκουγε τους Βουδουρο-Νεφελούδηδες… Εντάξει και τώρα τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Άλλους υπουργούς δεν σκεφτόταν -προς το παρόν- να βάλει. Του έφταναν οι δύο υπάρχοντες… Ο Ρουπακιώτης, με… πατημένο το λαιμό από την τρόικα, υπερασπιζόταν με νύχια και με δόντια την υποχρεωτική παρουσία των δικηγόρων στα συμβόλαια! Ο Μανιτάκης είχε γίνει ο… Ζορό των δημοσίων υπαλλήλων και διαβεβαίωνε ότι κανένας δεν πρόκειται να απολυθεί, ποτέ! Τον προβλημάτιζε λίγο και αυτή η κάπως… μπερδεμένη υπόθεση της διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ και της διαμόρφωσης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού (για κεντροαριστερά και σοσιαλδημοκρατία, ούτε ν’ ακούσει δεν ήθελε…). Οι εκσυγχρονιστές του φαινόντουσαν πιο σοβαροί, αλλά τι θα ’λεγε ο κόσμος… οι άλλοι, όσοι δεν είχαν πάει ήδη στο ΣΥΡΙΖΑ, είχαν τη ΔΗΜΑΡ για transit προς τον Τσίπρα. Άσε που φοβόταν μην ξαναμπλέξει με κανέναν τρελό, τύπου Μιχελογιαννάκη! Πήρε στο εσωτερικό τον Λυκούδη, να τα πούνε λιγάκι…

Ο ΑΛΕΞΗΣ κοιταζόταν με ικανοποίηση στον καθρέφτη του! Στο Μαξίμου θα ήταν ασφαλώς πιο άνετα, είχε κάνει ήδη κάποια σχέδια για μια πιο… φιλολαϊκή διαμόρφωση των χώρων του. Θα ονόμαζε και μια ειδική αίθουσα σε «χώρο του λαού» και θα έβαζε μέσα τον Στρατούλη με τον Λαφαζάνη να ξεσπάνε! Μ’ αυτούς δεν θα ’χε πρόβλημα. Κάτι άλλους φοβόταν πιο πολύ. Πώς θα αντιμετώπιζε το… Κωνσταντοπουλαίικο DNA της Ζωής, τι θα έκανε αν ο Μητρόπουλος συνέχιζε την ανιδιοτελή του προσφορά στην εργατική τάξη, πώς θα συμβίβαζε τους Μπαρουφάκηδες του οικονομικού του επιτελείου… Ξαναδιάβασε αυτό που είχε πει στη συνέντευξή του για μια ενδεχόμενη συμμαχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Θα υπάρξουν αντιμνημονιακές δυνάμεις με διαφορετική από τη δική μας ανάλυση, που θα ανταποκριθούν στο πατριωτικό καθήκον της σωτηρίας της χώρας. Χαμογέλασε ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Θα τους τον πάσαρε τον Καμμένο και δεν θα κουνιόταν φύλλο! Ακόμα κι αν δεν τα κατάφερνε, όμως, στην Ελλάδα, ήξερε ότι θα είχε και μια δεύτερη ευκαιρία. Η ιδέα να…  κυβερνήσει την αυτόνομη Καταλονία, του είχε κολλήσει στο μυαλό από την περασμένη εβδομάδα που πήγε να στηρίξει τον… δίκαιο αγώνα τους. Άσε που θα ’βλεπε συνέχεια και Μπάρτσα, αντί γι’ αυτήν την ξεφτίλα το βάζελο!

Ο ΠΕΤΡΟΣ (μας… πλέον) αισθανόταν ενοχλημένος από το θόρυβο που είχε ξεσηκώσει μια αθώα -όσο και ανθρώπινη- δημόσια ομολογία του! Εγώ φταίω, παραδέχτηκε, που κάθομαι και δίνω δημοσίως… συγκεκριμένα στοιχεία για την ιδιωτική μου ζωή. Από την άλλη, όμως, βουλευτής είμαι, δεν πρέπει να ξέρει ο λαός την αλήθεια; Ας είναι. Αυτοί θα μείνουνε με τη ζήλεια και με την κακία τους, συλλογίστηκε, ενώ εγώ θα πάρω καμιά τριακοσαριά χιλιάδες ψήφους στις επόμενες εκλογές! Έβγαλε το πρόγραμμα να δει πού είχε να πάει αύριο…

.

Ο ΜΙΜΗΣ έριχνε μια τελευταία ματιά στο βιβλίο που μόλις είχε ολοκληρώσει! Πιο πολύ του άρεσε ο τίτλος: «Ο ανεπανάληπτος!». Ήταν μια σύντομη 10τομη αυτοβιογραφία με τις πολιτικές και άλλες εμπειρίες του και… υποδείξεις φυσικά. Του άρεσε που ήταν ανεξάρτητος! Πώς δεν το είχε σκεφτεί 40 χρόνια νωρίτερα…

.

Η ΑΛΕΚΑ ήταν σχεδόν απογοητευμένη! Όχι για τις ιδέες της, γι’ αυτές ήταν σίγουρη, περισσότερο μάλιστα από κάθε άλλη φορά. Ήταν όμως φανερό ότι είχε κάνει λάθος. Έπρεπε να είχε φύγει ένα χρόνο πριν, για να μην χρεωθεί το τελευταίο στραπάτσο!
Αχάριστοι οι άνθρωποι, σκέφτηκε. Τόσα χρόνια τους κάμεις επαναστατική γυμναστική και μετά έρχονται και σου λένε ότι θέλουν και… αριστερή κυβέρνηση και μάλιστα σε συνθήκες καπιταλιστικές, με τους οπορτουνιστές, τους λιποτάχτες και τους προδότες του κινήματος! Τελικά, έπρεπε να είχαμε αποκαταστήσει τον Ζαχαριάδη πολύ νωρίτερα και μάλιστα στην… πράξη!

Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ δεν σκεφτόταν τίποτα! (Ή μάλλον ο Πουαρώ δεν μπορούσε να σκεφτεί… τι θα μπορούσε να σκεφτόταν).

Ο ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ κοίταζε περήφανος τη σημαία της χούντας που είχε σηκώσει τις προάλλες! Αυτό είναι, είπε ενθουσιασμένος: «ΧΡΥΣΗ ΧΟΥΝΤΑ»! Έτσι θα ονόμαζε το κόμμα του, αν τολμούσαν να βγάλουν τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου. Στο καταστατικό δεν χρειάζονταν… αλλαγές. Συνέχισε να καταβροχθίζει τις σελίδες του «ΜEIN KAMPF», που του κρατούσε όρθιος ο Κασιδιάρης…

Ο ΠΟΥΑΡΩ σταυροκοπήθηκε, αν και δεν ήταν άνθρωπος της θρησκείας! Δεν είχε προλάβει να χαρεί που είχε λύσει το μυστήριο της Κερατέας (δικαιολογημένα είχαν επαναστατήσει κατά της κατασκευής του νέου ΧΥΤΑ, αφού θα λειτουργούσαν χωματερές… μέσα στα Πανεπιστήμια!) και ένα νέο -πολύ πιο δύσκολο μυστήριο- είχε κάνει την εμφάνισή του: Το μυστήριο των καφέδων! Δεν φτάνει που ήταν πανάκριβοι, δεν φτάνει που παρ’ όλα αυτά, έπιναν όλοι συνέχεια, είχαν αρχίσει τώρα να τους…  πετάνε κιόλας, σε ένδειξη αποδοκιμασίας! Το περίεργο όμως -και πιο ανεξήγητο απ’ όλα- ήταν ότι τελικά καταδικάζονταν αυτοί που… τρώγανε τον καφέ στο κεφάλι τους και όχι αυτοί που τους τον ρίχνανε!

Πώς τους δίνουνε ακόμα δόσεις, διερωτήθηκε ο ιδιόρρυθμος ντετέκτιβ, αλλά μ’ αυτό το μυστήριο θα ασχολιόταν αργότερα…