Τι κακό άραγε μπορεί να διαπράξει κάποιος που βρίσκεται ανάμεσα σε καταδίκους, απελπισμένους και ξοφλημένους της ζωής; Γίνεται στην κόλαση κάποιος να βρει τρόπο να αμαρτήσει; Ο εγκληματίας ανάμεσα στις βεβαιότητες ότι τη σκαπούλαρε και την σιγουριά ότι δεν έχει αφήσει πίσω του στοιχεία για την πράξη του, λάμπει μέσα στη γαλήνη και μοιάζει  ο ένοχος να φορά το φωτοστέφανο της αθωότητας  και να είναι ντυμένος με τη λάμψη της αγνότητας. Η χαρά δε του υπεύθυνου μιας τέτοιας πράξης, μεγεθύνεται επειδή δεν θα χρειαστεί να αιτιολογήσει την πράξη του, γιατί ξέρει, ότι ούτως ή άλλως με λογικά επιχειρήματα είναι αδύνατο να δικαιολογηθεί ένα έγκλημα.               

Στο «Inside Man» ο μονίμως θλιμμένος και αγέλαστος Τζέφερσον Γκριφ (Στάνλεϊ Τούτσι) καθηγητής εγκληματολογίας περιμένει στωικά στις φυλακές των ΗΠΑ την εκτέλεσή του, για τον αποτρόπαιο φόνο της γυναίκας του. Ο ιδιοφυής δολοφόνος έχει τεμαχίσει μάλιστα τη γυναίκα και δεν αποκαλύπτει ούτε το σημείο που έχει παραχώσει το κεφάλι της και έτσι δεν δίνει την ανακούφιση στην οικογένειά της, να θάψει ολόκληρη τη σορό της δολοφονημένης. Είναι γνωστός δε ως ο ντετέκτιβ του θανάτου.

Ταυτόχρονα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σ’ ένα τρένο μια νεαρή μαύρη δημοσιογράφος Μπεθ Ντάβενπορτ (Λίντια Γουέστ) δέχεται έντονη σεξουαλική παρενόχληση από κάποιον νεαρό. Με έξυπνο τρόπο μια συνεπιβάτης Τζάνις Φάιφ (Ντόλι Γουέλς) την απεγκλωβίζει και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια γνωριμία που φαίνεται, γρήγορα και εύκολα θα γίνει φιλία.

Η  Τζάνις Φάιφ κατεβαίνει από το τρένο σε μια  μικρή και ήσυχη πόλη της Αγγλίας που συνήθως δεν συμβαίνει τίποτα και η ρουτίνα διατρέχει πάνω κάτω ολημερίς και ολονυχτίς τον βίο των κατοίκων της.  Ο εφημέριος της πόλης Χάρι Γουότλινγκ (Ντέιβιντ Τέναντ),  υποδέχεται την καθηγήτρια των μαθηματικών του γιου του στον σταθμό για να την μεταφέρει στο σπίτι για να κάνει το συνηθισμένο μάθημα στο παιδί του. Ο εφημέριος έχει στην τσάντα του ένα στικάκι με παιδοφιλικό περιεχόμενο, το οποίο του είχε δώσει ο παιδόφιλος νεωκόρος, εν αγνοία του για το περιεχόμενο. Ο  ιερέας χωρίς να ξέρει τι περιέχει το flash drive το παραλαμβάνει γιατί νομίζει ότι έτσι θα προστατέψει τον νεωκόρο από την αυταρχική μητέρα του. Μετά από αρκετές συμπτώσεις ο γιος του ιερέα παίρνει το επίμαχο στικάκι και το δίνει στην καθηγήτρια για να ανταλλάξουν κάποια δεδομένα. Μόλις η καθηγήτρια ανοίγει στον υπολογιστή το στικάκι με το παιδοφιλικό περιεχόμενο, όλα ανατρέπονται και εισέρχονται οι πάντες μέσα σε ένα κυκεώνα παρεξηγήσεων, λανθασμένων αποφάσεων και ανερμάτιστων πρωτοβουλιών. Η Τζάνις Φάιφ η καθηγήτρια σοκάρεται γιατί θεωρεί ό,τι ο γιος του ιερέα και  μαθητής της είναι παιδόφιλος και προσπαθεί να φύγει από το σπίτι και να καταγγείλει το γεγονός. Ο ιερέας που εννόησε την παρανόηση, αρχίζει ανοήτως να πιέζει την καθηγήτρια, η οποία νιώθει να απειλείται. Ο ιερέας αναζητώντας λίγο χρόνο για να δει τι θα κάνει με τη βία σπρώχνει την καθηγήτρια στο υπόγειο του σπιτιού του, στο οποίο και την φυλακίζει, αλλά βέβαια δεν λύνει το πρόβλημα, αντίθετα χάνει τον έλεγχο, οι εναλλακτικές λύσεις καίγονται η μία μετά την άλλη και ο ιερέας μαζί με την Τζάνις την καθηγήτρια, εγκλωβίζει και την οικογένειά του στο σκοτεινό υπόγειο των αδιεξόδων.

Παράλληλα η δημοσιογράφος Μπεθ Ντάβενπορτ ενώ ταξιδεύει στις φυλακές για να πάρει συνέντευξη από τον αγέλαστο, γυναικοκτόνο Τζέφερσον Γκριφ, δέχεται ένα μήνυμα σαν SOS από την Τζάνις. Ο θανατοποινίτης καθηγητής εγκληματολογίας ο οποίος αναλαμβάνει ανεξιχνίαστες υποθέσεις, αναζητώντας λύτρωση για τη δολοφονία της συζύγου του, πιθανόν να αναλαμβάνει να λύσει  αυτές τις υποθέσεις με τελικό σκοπό να αποφύγει την εκτέλεση, δέχεται να βοηθήσει την δημοσιογράφο να βρει την φίλη της. Εδώ αρχίζει ένα κυνηγητό βραδείας καύσεως, πολύ αργής όμως, που δεν σβήνει μόνο και μόνο γιατί το εκβιάζουν οι συντελεστές και γιατί οι θεατές μετά την ενδιαφέρουσα εισαγωγή, περνούν την ώρα τους πιστεύοντας «που θα πάει θα ισιώσει το πράγμα». Γίνονται πράγματα και θάματα στις φυλακές, στο υπόγειο του ιερέα και στις δυο άκρες του Ατλαντικού για να βρεθεί μια άκρη σε ένα κουβάρι που καλά - καλά δεν έχει τη λύση του ούτε ο ίδιος ο σεναριογράφος.

Το «Inside Man» είναι μια τηλεοπτική σειρά δράματος-θρίλερ που αναπτύχθηκε από τον Steven Moffat . Η σειρά τεσσάρων επεισοδίων έκανε πρεμιέρα στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 και μεταδόθηκε από το BBC One . Κυκλοφόρησε στο Netflix στις στις 31 Οκτωβρίου.

Η βασική ιδέα δεν είναι κακή,  μερικοί άνθρωποι, όχι σπουδαίοι, καθημερινοί τύποι βουτηγμένοι στη ρουτίνα και τις συνήθειες καλούνται να διαχειριστούν θέματα και καταστάσεις που τους σκορπίζουν, τους κάνουν να χάνουν την ψυχραιμία τους, τον αυτοέλεγχο και τον κοινό νου. Όλο αυτό τους ξεβράζει σε ξέρες που δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί, βουτηγμένες στον πανικό και τον ανορθολογισμό.

Από τη βασική ιδέα όμως μέχρι την ανάπτυξή και την ολοκλήρωσή της η απόσταση είναι τεράστια. Τα επεισόδια που γεμίζουν τη δράση και την ανέλιξη της ιστορίας είναι σαθρά γεμάτα από απίστευτες  συμπτώσεις, αφελείς επεξηγήσεις και ευήθεις αιτιολογήσεις. Η δράση καθορίζεται από  ένα σημείο και μετά από παιδαριώδεις αποφάσεις και αναπάντεχες ενέργειες των ηρώων. Μέχρι τη μέση του πρώτου επεισοδίου όλα κυλούν αρμονικά με ενδιαφέρον, σωστή ανάπτυξη και χιούμορ. Από τη στιγμή όμως που αρχίζουν οι παρασπονδίες δεν τελειώνουν ποτέ. Έτσι η μια παράλογη κίνηση οδηγεί στην επόμενη αναιτιολόγητη απόφαση κι από εκεί εισερχόμαστε σε ένα κύκλο από αφελείς καταστάσεις οι οποίες ταλαιπωρούν τον θεατή και παίζουν με τα νεύρα και την υπομονή του. Στα μειονεκτήματα της μίνι σειράς «Inside Man» είναι ότι θέματα όπως η σεξουαλική επίθεση, η παιδεραστία και η αυτοκτονία, δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα προσοχή και την ανάλογη σοβαρότητα.

Μπορεί το Cast της σειράς να είναι πολύ καλό, η κινηματογράφηση να βρίσκεται σε αξιοπρεπή επίπεδα, τα πλάνα, οι φωτισμοί, οι χώροι, οι ερμηνείες να είναι κάποιου επιπέδου  όταν όμως το παράλογο, το ανέφικτο, το πομπώδες και το αναιτιολόγητο εισχωρήσουν στο σενάριο και την αφηγούμενη ιστορία, όλα γίνονται σαθρά, βαρετά και κουραστικά και οι τίτλοι τέλους είναι αυτοί που δίνουν τη λύτρωση και όχι κάποιο ζωογόνο και μη αναμενόμενο φινάλε. Γιατί όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης «Μόνο με παραμύθια κατακτώνται οι άνθρωποι» και κυρίως οι θεατές, θα προσθέταμε, αλλά για να συμβεί η περιβόητη κατάκτηση, το παραμύθι  πρέπει να είναι καλοδουλεμένο, συναρπαστικό και να μην ακυρώνει αναίτια τον κοινό νου και τον ορθό λόγο.