7 Οκτωβρίου 2020. Μια μέρα σταθμός στη νεότερη ελληνική ιστορία. Η ημέρα που η Ελληνική Δικαιοσύνη χαρακτήρισε το νέο-ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής εγκληματική οργάνωση, κήρυξε ένοχη για τη διεύθυνση και λειτουργία της την πολιτική της ηγεσία και ένοχους για δολοφονίες, ξυλοδαρμούς και άλλες βιαιότητες τον εκτελεστικό της πυρήνα, τους μικρονοϊκούς δηλαδή τραμπούκους που δυστυχώς μέσα σε μια απαράδεκτη κοινωνική και πολιτική – τουλάχιστον στην πρώτη φάση – ανοχή, έκαναν πράξη με τυφλό φανατισμό το κήρυγμα μίσους και βίας που εξέπεμπε.

Είναι τεράστιας αξίας η καταδικαστική για τη Χ.Α. απόφαση του Tριμελούς Eφετείου Kακουργημάτων.

Μπορεί πριν από ένα χρόνο περίπου, ο ελληνικός λαός να έστειλε τη Χρυσή Αυγή, μέσα από την εκλογική της συντριβή, εκεί που βρισκόταν για πολλά χρόνια, δηλαδή στο γραφικό νεοναζιστικό περιθώριο που ανήκει, ήταν όμως αναγκαία και η θεσμική δημοκρατική τελειωτική της καταδίκη.

Επειδή η απόφαση του Δικαστηρίου οδηγεί σήμερα αυτό το νεοναζιστικό μόρφωμα εκτός πολιτικού πλαισίου ως μια εγκληματική οργάνωση-συμμορία, αυτό δηλαδή που ήταν εξ?αρχής.

Πολύ σύντομα η Χ.Α. θα φαίνεται ως μια σχετικά μακρινή υπόθεση. Θα φέρνει απλώς στις μνήμες πολλών ανατριχιαστικές εικόνες από το παρελθόν και γεγονότα που δε θα μπορούμε να πιστέψουμε ότι συνέβησαν. 

Δεν είναι δυνατόν όμως να αφήσουμε την μνήμη να ξεθωριάσει.

Αυτές οι κάποιες δεκάδες περίεργων γραφικών τύπων που τους βλέπαμε για χρόνια που και που, εκεί στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου, με βυζαντινά λάβαρα και μαιάνδρους να καθυβρίζουν το κοινοβούλιο και να ζητούν εκστρατευτικά σώματα για την απελευθέρωση της Β. Ηπείρου, είδαμε ξαφνικά να αποκτούν πολιτική υπόσταση και υποστήριξη στα δύσκολα χρόνια, υψώνοντας στην Άνω πλατεία αυτή τη φορά «κρεμάλες» για τους «προδότες πολιτικούς», τους «πουλημένους στους Ευρωπαίους τοκογλύφους».

Με την απόλυτη ανοχή της Κάτω πλατείας που μέσα στην αφέλειά της και την εγκληματική της αδιαφορία μεθούσε μαζί τους καθυβρίζοντας επίσης με τη σειρά της τους «Γερμανοτσολιάδες Μερκελιστές» κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Η εκρηκτική άνοδος της Χ.Α. τα χρόνια της κρίσης προκάλεσε μέγιστη δυσφορία αλλά και αμηχανία στο πολιτικό σύστημα. Αιφνιδιασμένα τα πολιτικά κόμματα αλλά και βυθισμένα στις ισοπεδωτικές τους αντιπαλότητες, φάνηκαν ανήμπορα να αντιδράσουν, κυρίως γιατί φάνηκαν ανίκανα να προσδιορίσουν τις τεράστιες ευθύνες τους για τη γέννηση του τέρατος και τον μέγιστο κίνδυνο που εγκυμονούσε για τη Δημοκρατία και την ομαλότητα η ένταξη της Χ.Α. στο πολιτικό σύστημα με την είσοδό της στη Βουλή.

Αλλά και η ελληνική κοινωνία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Γιατί δεν είναι μόνο το γνωστό μικρό ποσοστό, το ιστορικά διαμορφωμένο με ακραίες δεξιές θέσεις, με ρίζες και στον εμφύλιο ακόμα, με φιλοχουντικό παρελθόν κ.τ.λ. Είναι και η εξοργιστική συμπεριφορά ενός όχι μικρού ποσοστού ελλήνων πολιτών που έβλεπαν στη Χ.Α. συμμαχητές στον αγώνα κατά του…συστήματος.

Βλέπαμε δυστυχώς την Χ.Α. να ψηφίζεται και στην αιματοβαμμένη Κοκκινιά, στην Καισαριανή των αγώνων, στα καμμένα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στο Πέραμα.

Και ήρθε η μοιραία στιγμή, αυτή που υπήρξε η αρχή του τέλους.

Η εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα νεολαίου Παύλου Φύσσα.

Η θυσία αυτού του παλικαριού λες και γύρισε τα πάνω κάτω στην κοινωνία αλλά και κυρίως στο πολιτικό σύστημα.

Καμία πολιτική διαφορά ή αντιδικία, καμία πολιτική μιζέρια δεν μπορεί να προσπεράσει αυτό που η ιστορία έχει καταγράψει.

Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία Φύσσα, ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, συγκεντρώνει τις 32 αναφορές για τη Χ.Α. που έχουν σταλεί στο Υπουργείο και κάνει την απαραίτητη κίνηση, τις στέλνει στην Εισαγγελία.

Ο δρόμος για τη θεσμική αντιμετώπιση των νεοναζιστών έχει ανοίξει.

Όσοι ήμαστε στη Βουλή εκείνη την ταραγμένη περίοδο έχουμε μπροστά μας καθαρά το κλίμα, την ατμόσφαιρα, τον πανικό αλλά και το αβυσσαλέο μίσος των Χρυσαυγιτών βουλευτών κατά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης.

Οι ύβρεις, οι προπηλακισμοί, κατά του Ν. Δένδια ήταν καθημερινοί, βίαιοι.

Αλλά ευτυχώς και το Κοινοβούλιο, αφυπνισμένο πια σε δημοκρατική εγρήγορση στέκεται στο ύψος του.

Με το σοκ στην κοινωνία από τη δολοφονία του Π. Φύσσα έκδηλο, με τις αντιφασιστικές εκδηλώσεις επίσης συνεχείς και με τη συμβολική τραγική παρουσία για 5 χρόνια συνεχώς στο Δικαστήριο της Ελληνίδας Μάνας, της Μάγδας Φύσσα, ως σημείο δημοκρατικής αναφοράς, το τέλος των Χρυσαυγιτών δεν θα αργούσε.

Η πρώτη σφραγίδα μπήκε με τις εκλογές. Η Χρυσή Αυγή στα αζήτητα.

Η δεύτερη και τελειωτική με την δικαστική απόφαση.

Μετά από πέντε χρόνια επίμονης και επίπονης διαδικασίας, με ένα σύνολο δικαστικών λειτουργών, Εισαγγελέων, Ανακριτών, Δικαστών να εξετάζει εξονυχιστικά και μέσα από άψογες λειτουργίες τις αποδείξεις για την τέλεση των εγκλημάτων της Χ.Α., να προσπαθεί να τεκμηριώσει με μέγιστη αντικειμενικότητα αν τα στοιχεία συνιστούν ή όχι την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων εκδίδει την ιστορική απόφασή του: Η Χρυσή Αυγή υπήρξε εγκληματική οργάνωση με Διεύθυνση, ιεραρχία και με συγκεκριμένη εγκληματική δραστηριότητα.

Είναι η 7η Οκτωβρίου μια μέρα Δημοκρατίας.

Η σημερινή Δημοκρατική ευφορία ας μη γίνει εφησυχασμός.

Ο αγώνας είναι συνεχής.

Πηγή: www.tanea.gr