Αυτά που συμβαίνουν στην Αμερική καταδείχνουν ότι το σκοτεινό σύννεφο, με την συμπεριληπτική  ονομασία λαϊκισμός, που απλώθηκε πάνω από τον αναπτυγμένο κόσμο την τελευταία δεκαετία δεν ήταν τυχαίο. Φαίνεται από τι φουρτούνες  πέρασε, με την θητεία του Τράμπ, ενός αλλοπρόσαλλου φασίστα, η μεγαλύτερη δύναμη του καιρού μας. Η φασιστική εισβολή στο Καπιτώλιο φέρνει στη μνήμη τις αντίστοιχες χιτλερικές επιθέσεις στη Ραϊνσταγκ . Ίσως και  το αλήστου μνήμης“να καεί το ….η βουλή” στα καθ ημάς.

Η μεγάλη όντως νίκη του Μπάιντεν, και η παγκόσμια υποδοχή ανακούφισης και ελπίδας που την συνόδευσε,  δείχνει πως μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών του αναπτυγμένου κόσμου ξαναβρίσκει την αίσθηση της ιστορίας. Η νίκη αυτή ήρθε για να δώσει την απάντηση της δημοκρατικής εμπειρίας των κοινωνιών μας . Είναι μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές νίκες της Δημοκρατίας στο σύγχρονο κόσμο. Και η ηγεσία Μπάιντεν  φαίνεται να κατανοεί το ιστορικό βάρος της ευθύνης της.

Ο κουρνιαχτός που ξεσήκωσε ο θρασύδειλος Τράμπ , με όρους ψυχολογικούς μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί ο αχαρακτήριστος, θα φύγει αλλά το μάθημα είναι μεγάλο. 

Η Δευτέρα της λαϊκής περίσκεψης (μετά την εκλογική ήττα) στις ΗΠΑ ξεκινάει στις 20 Ιανουαρίου…

Τα αίτια για το φαινόμενο του Τραμπισμού και γενικότερα του λαϊκισμού είναι πολλά και  όντως η συζήτηση που έχει αρχίσει εδώ και χρόνια πρέπει να επεκταθεί. Πάντως σίγουρα δεν απαλλάσσουν  τις ηγεσίες των ίδιων των λαϊκιστών όπως και περισσότερο τις πνευματικές και πολιτικές  ηγεσίες του αναπτυγμένου κόσμου.

Εκτίμησή μου είναι ότι η νεοεκλεγμένη ηγεσία Μπαϊντεν, αλλά και κάποιες στην Ευρώπη, ξεκινώντας από το Μακρόν, πιεζόμενες από τα αλλεπάλληλα γεγονότα, δείχνουν να κατανοούν ότι εισήλθαμε, κάπως βίαια, σε μια άλλη εποχή που χρειάζεται καινούργια εργαλεία. Οι καθεστωτικές  νοοτροπίες  που διέπουν τις  ηγεσίες παντός τύπου αλλά  και ημών των πολιτών είναι η αρχή της κατανόησης.

Και τώρα η μικρή φάρσα που ζήσαμε  με τα καμώματα πολυάριθμων ιεραρχών. Αμ η επιστολή του Αρχιεπισκόπου; Ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου; Κρυφτούλι. Κουβέντες παιδικές , κουβέντες καφενείου, μπροστά στο ακροατήριο της πιο ευάλωτης πληθυσμιακής ομάδας . Για να κολακέψουν  υποτίθεται το χριστεπώνυμο πλήθος. Να το  κρατήσουν αιχμάλωτο ως πελάτη καταναλωτή. Πραγματικά δεν ξέρω τι θα συμβούλευε κανείς τον πρωθυπουργό για το πως να αντιμετωπίσει την “ανταρσία” των ιεραρχών.

Η οργανωμένη εκκλησία αρνείται να ενηλικιωθεί   και φοβάται την ενηλικίωση της κοινωνίας μας . Δεν είναι μόνο οι ηγεσίες των πρώην αγανακτισμένων.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εκκλησιαστική ιεραρχία φαίνεται αποκομμένη από την σκληρή εμπειρία που αποκόμισε  η ελληνική κοινωνία την σκληρή δεκαετία 2009-2019. Ο αρχιεπίσκοπος εξελέγη στις αρχές του 2008 και συνέχισε, χωρίς ουσιαστική αλλαγή  το κλίμα και τη ρητορεία εκείνης της εποχής. Στο ίδιο κλίμα  κινήθηκε και στη συνέχεια με  την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ .

Το άσκημο είναι  ότι στα δύσκολα αυτά χρόνια δεν αναδείχθηκε (μακάρι να  μου διαφεύγει) έστω κάποια ομάδα ιεραρχών που να κατανοούν τα όσα συνέβησαν στην χώρα. Και δεν αναφερόμαστε εδώ στα θέματα πίστης που είναι απολύτως σεβαστά. Κατανόηση θα σήμαινε να πρωταγωνιστεί, η ιεραρχία ή έστω κάποια ομάδα της, τουλάχιστον στην περίοδο της πανδημίας, στην προσπάθεια σωτηρίας της χώρας κι όχι να επιδιώκει την εξαίρεση της από τους κανόνες και τη γενική προσπάθεια. Ο εκπρόσωπος τύπου μάλιστα έφτασε να καυχηθεί ότι η εκκλησία πραγματοποιεί ειρηνική(όπως εμφατικά  τόνισε σε κάποιο κανάλι) ανταρσία…

Από ανάρτηση στο fb συμπληρωμένη