Ηλεκτρονική ψηφοφορία ή αποχή

Αχιλλέας Γραβάνης 18 Σεπ 2017

Αν δεν γίνει αποδεκτή η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν έχει νόημα η συμμετοχή των πολιτών του ευρύτερου μεσαίου χώρου στις εκλογές του «επικεφαλής του νέου φορέα». Η συμμετοχή μόνο με κάλπες απλά θα στηρίξει την ψήφο των παλαιοκομματικών μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο κάποιοι (όχι όλοι) από το ΠΑΣΟΚ αντιτίθενται στη εφαρμογή της. Όλοι οι άλλοι πολιτικοί φορείς που συμμετέχουν στην προσπάθεια ανασύνταξης του μεσαίου χώρου είναι αναφανδόν υπέρ και της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Πολύ θα ήθελα να ακούσω την γνώμη του Γιώργου Παπανδρέου για το θέμα. Μια βασική του προσφορά στον τόπο (εκτός της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Ν4009/2011) ήταν η ηλεκτρονική διακυβέρνηση! Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δίνει την δυνατότητα ευρύτατης συμμετοχής σε μια παράταξη που πραγματικά θέλει την ανανέωση, τις ανοιχτές πόρτες για νέα στελέχη και νέα μέλη, για νέους ψηφοφόρους. Εάν είναι ειλικρινές το ΠΑΣΟΚ οφείλει να την επιδιώξει pro bono, όχι να την αμφισβητεί. Αναπτύσσεται στο ΠΑΣΟΚ το επιχείρημα ότι αυτή δεν έχει εφαρμοστεί σε άλλο κόμμα στην Ευρώπη. Και λοιπόν? Η χώρα ζει οριακά για χρόνια, ο χώρος της Κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας επίσης: από το 45% μέσα σε 7 χρόνια κατέληξε στο ελάχιστο 5%. Και βέβαια, όταν οι ειδικοί βεβαιώνουν την ασφαλή εφαρμογή της ας είναι η οριακή ελληνική σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ που θα την εφαρμόσει πρώτη στην Ευρώπη. Εξάλλου, στην Αμερική εφαρμόζεται από χρόνια τόσο από τα πολιτικά κόμματα αλλά και από πολυπληθείς συλλόγους και επιστημονικές εταιρείες. Η υπέρβαση είναι η απόλυτη συνθήκη για την επιβίωση της χώρας αλλά και του μεσαίου χώρου. Στα ελληνικά ΑΕΙ εφαρμόζεται εδώ και χρόνια για θέματα σημαντικά, όπως οι εκλογές των οργάνων, γιατί όχι και στις εσωτερικές διαδικασίες ενός νέου κόμματος. Ιδιαίτερα όταν αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ με την ηλεκτρονική του διακυβέρνηση.

Ακούγεται το επιχείρημα ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα διευκολύνει την συμμετοχή στην διαδικασία ψηφοφόρων άλλων πολιτικών χώρων που θα αλλοιώσουν την φυσιογνωμία του νέου φόρεα, μέσα από την επιλογή του επικεφαλής του. Μα οι δέκα υποψήφιοι επικεφαλής είναι όλοι τους του μεσαίου χώρου. Κανείς τους δεν προέρχεται από άλλον πολιτικό χώρο. Αντίθετα, η συμμετοχή πολιτών από άλλους χώρους θα δώσει την δυνατότητα πολλοί εξ αυτών να παραμείνουν ως μέλη, φίλοι και ψηφορόροι του νέου φορέα.

Η αποχή σε εκλογές μόνο με κάλπες «προστατεύει» και τους υποψήφιους με ειλικρινή πρόθεση για την δημιουργία ενός πραγματικά νέου φορέα. Στη θέση του Νίκου Αλιβιζάτου και μετά τις σαφώς υποστηρικτικές εισηγήσεις των ειδικών (Α. Δρυμιώτης και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας) για την ασφαλή εφαρμογή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας θα υπέβαλλα την παραίτηση μου στη περίπτωση άρνησης της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, που μυρίζει συριζαίικες ανοησίες-μεθοδεύσεις περί τεχνοφασισμού. Η Επιτροπή έχει σαν βασική αποστολή να προωθύσει την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στην διαδικασία εκλογής, ξεπερνώντας τα όποια κομματικά ή και προσωπικά ελλείματα εμπιστοσύνης των συμμετοχόντων στο εγχείρημα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι άξιοι και βαθείς γνώστες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης μέλη της Επιτροπής Αλιβιζάτου, όπως ο Θόδωρος Καρούνος, θα δεχόντουσαν μια τέτοια μεθόδευση των μηχανισμών. Οι δε σοφιστείες περί του αντιθέτου παλαιοκομματικων επεσπεύδοντων απλώς τους εκθέτουν ακόμη περισσότερο. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να μας αποδείξει ότι έχει αλλάξει νοοτροπία. Ότι διδάχθηκε από τις τεράστιες ευθύνες του για την χρεοκοπία της χώρας, κύριως την πολιτική και πολιτιστική. Ότι πιστεύει πλέον σε έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό, ότι έχει ειλικρίνη διάθεση να υπερβεί τον εσωστρεφή και καιροσκοπικό πολιτικό του λόγο και πράξη. Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται να πάρει ρίσκα. Σε αντίθετη περίπτωση ας πορευθεί μόνο του. Ένα τέτοιο ΠΑΣΟΚ δεν το χρειάζομαστε ούτε εμείς, ούτε η χώρα. Ένα τέτοιο ΠΑΣΟΚ δεν μας χρειάζεται εμάς …