Είναι μάλλον ευρέως αποδεκτό πως ο κ. Τσίπρας είναι πολύ ικανός πολιτικός. Πολλοί, μάλιστα, τον συγκρίνουν με πολιτικούς ηγέτες του παρελθόντος. Η δε κυριαρχία του όχι μόνο στο κόμμα του αλλά και στον ευρύτερο πολιτικό του χώρο ήταν ως πρόσφατα, τουλάχιστον, δεδομένη. Τα πραγματικά του προσόντα είναι μάλλον ανύπαρκτα, αλλά του αναγνωρίζεται «στόφα» ηγέτη, ως τώρα τουλάχιστον, αδιαμφισβήτητη. Μερικές φορές και εκτός Ελλάδος, αν και εκεί τα κριτήρια δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένα με το εθνικό μας συμφέρον.
Δεν ανήκω στους θαυμαστές του κ. Τσίπρα και θεωρώ την αναλογία με ηγέτες όπως ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου, επιεικώς τραβηγμένη, αν όχι γελοία. Αναγνωρίζω, όμως, πως στο κόμμα του, τουλάχιστον, και στον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί, είναι «κυρίαρχος του παιχνιδιού». Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν τα κύρια χαρακτηριστικά που έχει επιδείξει ως τώρα είναι ικανά να τον κάνουν καλό Κυβερνήτη για τη Χώρα ολόκληρη. Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα δίνεται μόνο στη σκληρή δοκιμασία μίας πολύ ιδιαίτερης τραγωδίας, όπως αυτή που ζήσαμε. Και δεν εννοώ την επιχειρησιακή διαχείριση της τραγωδίας, που μπορεί και να ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια, αλλά την πολιτική διαχείριση.
Μία φυσική καταστροφή, ιδιαίτερα μία με πολλούς νεκρούς, παρουσιάζει τρεις όψεις. Την πρόληψη, τη διαχείριση του συμβάντος και την αντιμετώπιση των συνεπειών. Σε ένα πολύ μεγάλο γεγονός όπως ο σεισμός, η πρόληψη του γεγονότος είναι αδύνατη και η πρόληψη καταστροφών εν πολλοίς έργο προηγούμενων Κυβερνήσεων. Η πολιτική ευθύνη περιορίζεται σε διαχείριση των συνεπειών και ένταση προσπαθειών για αποφυγή μεγάλων ζημιών στο μέλλον. Γι’ αυτό, ένας μεγάλος σεισμός μπορεί και να ωφελήσει μία Κυβέρνηση αν κάνει πραγματικά καλά τη δουλειά της μετά.
Στην περίπτωση της πλημμύρας ή της φωτιάς, όλα είναι διαφορετικά. Η Κυβέρνηση, ιδιαίτερα μία με σχεδόν τέσσερα χρόνια εξουσίας, ευθύνεται για όλα. Την πρόληψη, τη διαχείριση του συμβάντος και την αντιμετώπιση των συνεπειών. Με αυτά τα κριτήρια θα κριθεί ο κ. Τσίπρας. Στον τομέα της πρόληψης απέτυχε αφού η κατάσταση στα Δασαρχεία της Χώρας και το έργο τους αγνοείται παντελώς. Στην τραγική Συνέντευξη Τύπου, η γύμνια ήταν φανερή από την ποιότητα των στελεχών και την απουσία του επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, συνταξιούχου πυροσβέστη πολιτικού φίλου του ανεκδιήγητου Υπουργού Δημόσιας Τάξης. Στην αντιμετώπιση του συμβάντος, οι 83, τουλάχιστον, νεκροί μιλούν μόνοι τους, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.
Μένει η Πολιτική Αντιμετώπιση. Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έκανε ένα βήμα με την τριήμερη αποχή από δηλώσεις, κάτι που δεν είχε κάνει ο νυν Πρωθυπουργός προ 10ετίας σε ανάλογη περίπτωση. Ο κ. Μητσοτάκης έκανε και ένα ακόμη βήμα με την πρόταση κοινής αντιμετώπισης μέρους του τραγικού συμβάντος με το μάτι στο μέλλον. Η απάντηση ήταν «ονομασία προέλευσης» Τσίπρας. Η τραγική «παράσταση» αποποίησης κάθε ευθύνης με την παρωδία συνέντευξης Τόσκα -Τζανακόπουλου, την επίθεση σε μέσα ενημέρωσης, και μετά, την αηδιαστική παροχολογία με προσλήψεις στο δημόσιο και θέσεων στα Πανεπιστήμια.
Σε τέτοιες στιγμές οι πολιτικοί αρχηγοί αναδεικνύονται σε ηγέτες ή καταστρέφονται. Ο Γ. Ράλλης «καταστράφηκε» από την αναφορά σε «κουκουνάρες που εκσφενδονίζονται πολύ μακριά». Ο Α. Τσίπρας θα «τελειώσει» από τον «Στρατηγό Άνεμο» τους «εμπρησμούς» και τους «παλιούς που επέτρεψαν την άναρχη δόμηση». Η έλλειψη συνείδησης θα τον προστατέψει από τις τύψεις για τους 83 νεκρούς. Τίποτα, όμως, δεν θα τον προστατέψει από την ιστορία που επιφυλάσσει άλλη μοίρα σε Πολιτικούς Ηγέτες και άλλη σε Πολιτικούς Κακοποιούς. Η κρίση της Κοινωνίας θα είναι αμείλικτη.