Χθες είχα μία πολύ ενδιαφέρουσα 4ωρη συζήτηση με τον ανιψιό μου. Εργάζεται, εδώ και αρκετά χρόνια στο Σηάτλ των ΗΠΑ για τη Μάϊκροσοφτ σε μία διευθυντική, από τις πολλές, θέση. Το θέμα μας κατέληξε να είναι το μέλλον της Οικονομίας αλλά και της Κοινωνίας με την όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση ισχύος στα ελάχιστα ολιγοπώλια που ελέγχουν το Ιντερνέτ των Πραγμάτων, το ψηφιακό Σύμπαν και την Τεχνητή Νοημοσύνη. Η αίσθηση πως ξαναδιάβαζα το Brave New world του Aldous Huxley, ή το «1984» του George Orwell ήταν έντονη. Νομίζω πως ακόμη και περισσότερο από την Κλιματική Αλλαγή, η πραγματική απειλή είναι η Οικονομική συγκέντρωση ισχύος μέσω του ελέγχου στην «πληροφορίας» με την ευρεία έννοια.
Την αμέσως επόμενη ημέρα, σήμερα, διάβασα πως η SEARS, η τεράστια η αλυσίδα του Λιανεμπορίου στις ΗΠΑ, ηλικίας 132 ετών, χρεοκόπησε. Θύμα και αυτή της ΑΜΑΖΟΝ του Jeff Bezos, της 2ης μαζί με την GOOGLE που ξεπερνούν σε αξία το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Για λόγους σύγκρισης να πούμε πως το ΑΕΠ των ΗΠΑ δεν αναμένεται να ξεπεράσει τα 20 τρις δολάρια πριν το 2022. Αν αυτό δεν είναι υπερσυγκέντρωση πλούτου, εξουσίας, ελέγχου του μέλλοντος του ίδιου του πλανήτη, δεν ξέρω πως αλλιώς να το πώ.
Την ίδια στιγμή, τα κυρίαρχα ρεύματα στην πολιτική σκηνή στην Αμερική και την Ευρώπη προβληματίζονται για τη μετανάστευση τεράστιων μαζών από την Αφρική, την Ασία και, ίσως, σε λίγο, από τη Λατινική Αμερική. Η Ρωσία και η Κίνα, δεσποτείες ενός δικτάτορα και ενός Κομμουνιστικού Κόμματος ακολουθούν δική τους πορεία προς κάποιου είδους κυριαρχία. Η Πολιτική σκηνή, όμως, στην Αμερική ήδη κατελήφθη από έναν ημιπαράφρονα με μοναδικά όπλο ένα απύλωτο στόμα που εκστομίζει ακατάληπτες ανοησίες ακροδεξιάς εχθρότητας. Η πραγματική εξουσία, όμως, βρίσκεται σε όποιον ελέγχει την πληροφορία.
Θυμάμαι τους Αποικιοκράτες του 19ου και 20ου αιώνα, στην Αφρική και την Ασία. Το Κεφάλαιο και οι μεγάλες φυτείες και εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου και πρώτων υλών αφάνισαν τις μικρές καλλιέργειες και μονάδες. Στην Λατινική Αμερική το ίδιο. Το Κεφάλαιο στην Εποχή της Παγκοσμιοποίησης συγκεντρώθηκε και κυριάρχησε παντού. Αυτό, τελικά, έφερε πολιτική αντίδραση. Στην Αφρική δημιουργήθηκαν ανεξάρτητες χώρες και στην Λατινική Αμερική και την Ασία, η ιδιοκτησία άλλαξε χέρια. Οι Δημοκρατίες φάνηκαν να κερδίζουν.
Μόνο προσωρινά, όμως. Τίποτε από αυτά, δεν θα συμβεί τώρα. Οι μεγιστάνες της ψηφιακής εποχής, καταβροχθίζουν τις Σταρτ-απ μόλις εμφανισθούν και κινδυνεύουν μόνο από την υπερθέρμανση του Πλανήτη. Είναι το στοίχημα του αιώνα ποια καταστροφή θα μας βρει πρώτη. Και στις δύο, πάντως, ο άνθρωπος είναι ο ..ιδανικός αυτόχειρας.