Έχει γίνει πλέον συνήθεια η ζωή μας με την τρόικα. Η ανά τρίμηνο επίσκεψή των Πολ Τόμσεν, Ματίας Μορς και Κλάους Μαζούχ και οι εξετάσεις που δίνουμε, είναι ένα τεστ αξιοπιστίας. Αυτό που ουσιαστικά ελέγχεται είναι κατά πόσον είμαστε ένα αξιόπιστο κράτος, που τηρεί και υλοποιεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει. Αλλά όχι μόνον αυτό. Αυτό που εξετάζουν οι δανειστές μας είναι κατά πόσον αυτό το υπερτροφικό δημόσιο που χτίσαμε τα τελευταία 40 χρόνια, έχει στοιχειώδη λειτουργικότητα και αποτελεσματικότητα. Η συζήτηση για το «χαράτσι», είναι χαρακτηριστική περίπτωση για την οποία δεν πρέπει να είμαστε καθόλου υπερήφανοι.

.

Τι μας λέει η τρόϊκα; Ότι δεν διαθέτουμε αξιόπιστο, αποτελεσματικό φοροειπρακτικό μηχανισμό, άρα, μια που βρήκαμε την ΔΕΗ που ο κόσμος αναγκάζεται να πληρώνει (εφόσον φυσικά μπορεί) τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, να συνεχίσουμε να την χρησιμοποιούμε για την συλλογή ενός… φόρου. Είναι εξαιρετικά προσβλητικό για μια χώρα που θέλει να θεωρείται σύγχρονη, αλλά αποδεικνύεται ότι λειτουργεί ως τριτοκοσμική.

Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ακόμη και με την απορρόφηση των κονδυλίων που μας δίνει η ΕΕ για ανάπτυξη. Υπηρεσίες ανίκανες να ανταποκριθούν στον ρόλο για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί. Το ίδιο πρόβλημα και με τις επενδύσεις που εννοείται ότι μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Πόσες φορές δεν ανακοινώθηκε με τον πιο βαρύγδουπο τρόπο, ότι απλοποιούμε τις διαδικασίες, fast track κλπ; Ρωτείστε αυτούς που τολμούν να ξεκινήσουν επενδύσεις στην Ελλάδα… Έχουν αναδειχθεί από τα ΜΜΕ περιπτώσεις, που, επενδυτές χρειάστηκαν μέχρι και 10 χρόνια για να ξεπεράσουν την γραφειοκρατία, αλλά και τους σκοτεινούς διαδρόμους του «λαδώματος», προκειμένου να ολοκληρώσουν μια επένδυση… Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, αλλά και των Ολυμπιακών ακινήτων.

.

Σταθερός σύμμαχος  σε αυτή την τακτική της αδράνειας, η ίδια η κοινωνία. Αντιδρά στα πάντα μέχρι παραλογισμού. Κορύφωση αυτού του παραλογισμού είναι η υπόθεση του χρυσού στην Χαλκιδική, τη Θράκη, το Κιλκίς. Συνέχεια της Κερατέας και όλων των προσπαθειών που έχουν γίνει κατά καιρούς για να λειτουργήσει η χώρα, όπως πρέπει…   

Μπορεί να γκρινιάζουμε, να δυσανασχετούμε κάθε φορά που έρχονται οι αξιολογητές μας, μπορεί να τους αντιπαθούμε, αλλά φοβάμαι ότι έχουν δίκιο. Είναι σαν να μας βάζουν μπροστά σε έναν καθρέφτη για να ξαναδούμε τον εαυτό μας σαν χώρα και σαν κοινωνία. Δεν ωφελεί και δεν είναι για το καλό της χώρας, να αντιδρούμε – να αντιδρά η κυβέρνηση σαν συνδικαλιστικός εκπρόσωπος για την προάσπιση δήθεν κεκτημένων. Δεν ωφελεί την ελληνική κοινωνία να υπερασπίζεται τους δημοσίους υπαλλήλους, εάν δεν φροντίσει να χτίσει ένα αποτελεσματικό, ευέλικτο και ικανό να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, δημόσιο.

Είναι καιρός, αυτή η κυβέρνηση να αρχίσει να κυβερνά με σχέδιο για το μέλλον. Είναι επίσης καιρός, τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, να εγκαταλείψουν την τακτική της απλής στήριξης και ενίοτε ενδοκυβερνητικής αντιπολίτευσης και να συγκυβερνήσουν πραγματικά, αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες που τους αναλογούν, με σχέδιο, με προτάσεις που θα αγγίζουν τα πραγματικά προβλήματα του λαού και δεν θα τον χαρίζουν στους λαϊκιστές με αριστερό ή ακροδεξιό προσωπείο. Με αρχές  και κανόνες για την λειτουργία του Δημοσίου (και όχι χρησιμοποιώντας το ως λάφυρο), με ανοιχτό μυαλό και τόλμη για την ανάπτυξη.

Τότε μόνον θα απαλλαγούμε από τους δανειστές μας και την τρόικα. Μπορεί να μας λείψουν, αλλά θα τα καταφέρουμε και μόνοι μας…

.