Διάβασα –χωρίς έκπληξη καμία– την απάντηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου και είδα να γράφει «τέρατα και σημεία». Μα αυτά συνέβαιναν ενώ η ίδια ήταν Πρόεδρος της Βουλής; Και χρειάστηκε η συνέντευξη του κ. Βούτση στην «Καθημερινή» με το «ιταμό ύφος» και την «παραληρηματική διατύπωση», όπως η ίδια λέει, για να φανερώσει σε εμάς, στη λαϊκή πλέμπα, τα τέρατα και τα σημεία;

Διαβάζοντας την απάντησή της, νόμισα ότι απήγγειλε το ποίημα του Στέλιου Γεράνη για τον μυθικό Αστραπόγιαννο, με τίτλο «Πλύση εγκεφάλου». Αυτά μας λέει η κ. Κωνσταντοπούλου:

Τόσο με είχε παρασύρει το πλήθος
που παρά λίγο να τον πω κι εγώ Αστραπόγιαννο!
Τον έβλεπα ψηλά στο μπαλκόνι
κι όπως τον φώτιζαν τηλεοπτικά συνεργεία
και τον ανέβαζαν στην κορφή τα χειροκροτήματα,
νόμιζες πως ο πρίγκηψ του λαού Ιωάννης
ήταν, πράγματι, το μοναδικό μας αστέρι.
Όταν όμως κατέβηκε στην πλατεία
και περπατούσε τρεκλίζοντας σα φοβισμένο αγρίμι,
τότε κατάλαβα πως ο πρίγκηψ του λαού Ιωάννης
ήταν ανάπηρος. Και πως
οι στυλοβάτες του μεγαλείου του κατασκεύαζαν θρύλους
και διέδιδαν στην αγορά τέρατα και σημεία,
ώστε να κινδυνέψω να το πιστέψω κι εγώ
πως ο πρίγκηψ του λαού Ιωάννης
ήταν η θεία ενσάρκωση του μυθικού Αστραπόγιαννου!