Η εισβολή στο Καπιτώλιο από τους οπαδούς του Τραμπ σόκαρε τις δημοκρατίες σε όλον τον πλανήτη και όλοι έσπευσαν να εκφράσουν την αντίθεση και την ανησυχία τους για το φαινόμενο του τραμπισμού που με όχημα τον λαϊκισμό και την ακραία ρητορική μπορεί να απειλήσει την δημοκρατία. Στην χώρα μας οι αναφορές που γίνονται σε αντίστοιχα φαινόμενα δικαίως περιορίζονται στους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος και την παρ? όλιγον εισβολή τους στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο λαϊκισμός και η ακραία ρητορική που κυριάρχησε στην Ελλάδα την περίοδο της χρεωκοπίας και όσα ακολούθησαν αποτελούν ιστορικό μάθημα για όλους ως προς τις συνέπειες της επιρροής του λαϊκισμού και της πολιτικής μισαλοδοξίας με όχημα την απόκτηση της εξουσίας και των προνομίων που εξασφαλίζει η δημοκρατία για κόμματα και εκλεγμένους. Όμως η κεντρική πολιτική σκηνή δεν είναι το μοναδικό πεδίο στο οποίο εμφανίστηκαν αυτά τα φαινόμενα. Όπως και στην κεντρική πολιτική σκηνή όπου οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις για τα δικά τους κομματικά οφέλη καλλιέργησαν την διαμόρφωση ενός διχαστικού πολιτικού κλίματος λαϊκισμού, τροφοδοτώντας με την στάση και τη ρητορική τους αυτού του τύπου τις πολιτικές συμπεριφορές που έγιναν ανεκτές ως οικείες, έτσι και στις εκλογές της αυτοδιοίκησης, όπως συνέβη στο Βόλο με τον Μπέο, υπήρξε ανοχή, σιωπηλή αρχικά σύμπλευση και εν τέλει συνεργασία από την ΝΔ κεντρικά και τα τοπικά της στελέχη.

Ο «εκνευρισμός» του κ. Μητσοτάκη στο twit για την είσοδο των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο, ή προ ετών για τους αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος -αφού πρώτα ωστόσο σιώπησε όταν ο κ. Σαμαράς μιλούσε για τα Ζάππεια την εποχή της χρεοκοπίας πριν φτάσει να γίνει πρωθυπουργός-, έχει ένα νόημα εάν συνοδευτεί με ενδοσκόπηση σε όλα τα επίπεδα και από όλους όσους πρέπει. Στην πόλη του Βόλου δεν χρειάζεται ο αγανακτισμένος δημότης του τραμπισμού να καταλάβει κανένα Δημαρχείο… το κατέλαβαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και οι οπαδοί του διχαστικού λαϊκίστικού λόγου του μπεϊσμού το 2014 και ο ίδιος ο Μπέος την δεύτερη προ διετίας με την βοήθεια της ανοχής και της στήριξης που επέδειξε η ΝΔ και τα στελέχη της υπό τον κ. Μητσοτάκη, αλλά και όσοι στα άλλα κόμματα επέτρεψαν στα «μπεόπαιδα» των ψηφοδελτίων τους να θολώσουν και αλλοιώσουν το πολιτικό τους μήνυμα. Η επίκληση της πλειοψηφίας που κέρδισε ο μπεϊσμός ή ο τραμπισμός για να ξεπλυθεί η πολιτική ντροπή της ανοχής και της συνεργασίας δεν πείθει… διότι στις δημοκρατίες το ήθος και οι πολιτικές αξίες οφείλουν να καθοδηγούν κόμματα και πολιτικούς και όχι το πολιτικό ή ατομικό συμφέρον. Και εάν το συμπέρασμα για ορισμένους είναι «ε, και τί έγινε δεν πειράζει»… καλά θα κάνουν να ξαναδούν τις εικόνες της εισόδου στο Καπιτώλιο των Βίκινγκ ψηφοφόρων του Τραμπ που του έδωσαν το δικαίωμα να έχει στα χέρια του τις βαλίτσες με τους κωδικούς των πυρηνικών… ή κατ? αναλογία τους φαντάρους του Μπέου στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου ο οποίος κρατάει το μέλλον της πόλης στα χέρια του… Και εάν και πάλι ο αντίλογος υποστηρίζει πως “κάνει έργο”… η αλήθεια είναι πως κάθε εξουσία κάνει έργο… Και ο Τραμπ έφερε θετικά οικονομικά αποτελέσματα στην Αμερική… και ο Χίτλερ όπως και άλλοι αμφιλεγόμενοι ηγέτες ανά τον κόσμο, δημιούργησε οικονομική ανάπτυξη πριν το Ολοκαύτωμα στην ναζιστική Γερμανία… και ο Α.Μπέος στον μικρόκοσμό μας εκτός από τα λαμπάκια και τις φιέστες, έκανε κόμβους και υλοποιεί έργα που έχουν σχεδιαστεί πριν από αυτόν, αλλά και από αυτόν. Στο τέλος αυτής της ενδοσκόπησης ωστόσο δεν μπορεί να κυριαρχεί το μέτρο των έργων με εκπτώσεις στο πολιτικό ήθος, τις αξίες και την ποιότητα της δημοκρατίας στην έκφρασή της. Ούτε μπορεί παράλληλα να υπάρχει διγλωσσία λέγοντας ΟΧΙ λ.χ στον Μεπϊσμό τοπικά και ΝΑΙ στο λαϊκισμό για τα μνημόνια… Δεν μπορεί να κυριαρχεί η υποκρισία σε κανέναν, όταν το διακύβευμα είναι η ίδια η δημοκρατία και η υπεράσπισή της.