χαιρετισμός προς το γλυκομίλητο Ντένκο Μάλεσκι
Τον τίτλο ερανίζομαι από το γεννηθέντα στη Βουλγαρία Ελίας Κανέτι. Η σαφέστερη απόδοση του μυθιστορήματος του νομπελίστα θα ήταν ομολογουμένως «Το θάμπωμα». Μια ιστορία πτώσης μετά από την αυτοειρκτή. Θα μας ταίριαζε. Περί ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο λόγος.
Δε θα σχολιάσω τα ατυχή πεπραγμένα του κυρίου Δένδια σε κυπριακό, Καύκασο και Β. Αφρική. Μακάρι το μεγαλείο της ενδυναμωμένης από οιονεί συμμαχίες, προθυμοτάτους και πομφόλυγες Ελλάδας να εδραζόταν σε κινήσεις ορθολογισμού και συμφιλίωσης κατά παράδειγμα της προσφυγής στη Χάγη που προαναγγέλθηκε από κοινού με την αλβανική κυβέρνηση. Δεν είναι έτσι. Δυστυχώς ούτε στην ευρωπαϊκή πολιτική για τη γεωγραφική γειτονιά μας.
Μια χώρα φωνακλού, στο εγερτήριο κυρώσεων χωρίς προοπτική και ευθύνη, μια χώρα μικροπρεπής η οποία βαδίζει ως λέαινα χαμαί. Αφού για χρόνια (μετά το 2004) αδιαφορήσε ή τορπίλισε την ευρωπαϊκή διεύρυνση, αφού ονομάζε ομαδόν αλληλεγγύη το να χειροκροτούν την πολιτική της ακόμη και οι Βαλτικοί εταίροι χάριν των οποίων καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν εξέφερε λέξη συμπαράστασης έναντι του ρωσικού επανειλημμένου εκφοβισμού η Ελλάδα για άλλη μία φορά ζητά αδιόρθωτες πολιτικές εις βάρος της ειρήνης. Ατραπούς δηλαδή που η ΕΕ θα υιοθετήσει ως πορεία και η ελληνική κοινωνία θα επωμιστεί ως βάσανο και αξεπέραστο κώλυμα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού.
Γρύπας λοιπόν η Ελλάς, κουτορνίθι. Επαναλαμβάνοντας το δεκάρικο της γεωγραφικής της θέσης είναι η ίδια που την αγνοεί. Σε τι βοήθησε η Ελλάδα ώστε Ρουμανία και Βουλγαρία να ξεπεράσουν την αρνητική στάση των εταίρων μας στη Σέγκεν; Πόσο στήριξε την Κροατία στη νατοϊκή της ενσωμάτωση και πόσο υπερασπίστηκε την ειρήνη υποδεικνύοντας το απαράδεκτο του αδικαιολόγητου σερβικού επανεξοπλισμού;
Διερωτώμαι: το ελληνικό ΥΠΕΞ κρυφογελά, επιχαίρει ή ανησυχεί για την παρεμπόδιση του ευρωπαϊκού δρόμου της Βόρειας Μακεδονίας από τη Βουλγαρία; Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ θα ωφελούσε ανυπολόγιστα τη χώρα μας (και τη Βουλγαρία βέβαια). Αντί ο κύριος Δένδιας να αφιερώνει χρόνο και δυνάμεις σε ατελέσφορες κυρώσεις κατά της Τουρκίας δεσμεύοντας τη χώρα στη διαιώνιση ενός τουλάχιστον επιβλαβούς ανταγωνισμού (καθώς οι κυρώσεις συνεπάγονται αμφότερα, μη επίλυση των διμερών διαφορών και καταπνιγμό του «Σχεδίου Χάγη»), ας επαναλάβει τον εαυτό του όπως τον είδαμε στα ελληνοαλβανικά και ας σπεύσει να στηρίξει τη βορειομακεδονική ένταξη.
Ας απαλυνθεί η βουλγαρική επιθετικότητα προς τη Βόρεια Μακεδονία με την προσφορά ευρείας ελληνοβουλγαρικής συνεργασίας σε τομείς ανενεργούς επί έτη και έτη. Την ίδια στιγμή ας παράσχει η ελληνική κυβέρνηση έμπρακτη στήριξη σε όλα τα αιτήματα ευρωπαϊκής αρωγής προς τη Σόφια. Κυρίως ας κάνει σαφές ότι η παραμονή της Βουλγαρίας εκτός Σέγκεν πλήττει πρωτίστως τα ελληνικά συμφέροντα. Ας το θυμηθούμε πως η δυνατότητα της σύναψης ενισχυμένων συνεργασιών υφίσταται ακόμη βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών. Η Ελλάδα μπορεί και τοπικά να την αναστήσει και να κερδίσει.
Ο εγκλεισμός της χώρας μας στα δίκια της είναι ασφυκτικός, καθώς παραμένει ακλόνητος. Μοιάζει με την οίκοι απόσυρση του σινολόγου ήρωα του Κανέτι. Εκείνος επηρμένος από το ανύπαρκτο, για τους άλλους, μεγαλείο επιταχύνει την κακοποίηση, το διασυρμό, τον τραυματισμό και την αποδημία του. Είπαμε: μια ιστορία εντελούς πτώσης. Η ευθύνη ήταν δική του.
Καλύτερα να μην απομονώνουμε τις Κασσάνδρες. Από δικά μας έπη αντλούν αυτές.