Άνθρωποι που από καιρό έχουν ενταχθεί / στρατευτεί στον Συριζα, μας καλούν να τους ακολουθήσουμε κι εμείς, προφανώς για … συμπαράσταση!

Οι ίδιοι καλούν τον Συριζα να δει … αυτοκριτικά τη συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά του Καμμένου, καταπίνουν όμως το γεγονός ότι εξακολουθεί ο Συριζα του Τσίπρα να συγκυβερνά με τους καμένους που άφησε πίσω του ο Καμμένος…
Οι ίδιοι άνθρωποι που στρατεύτηκαν με το ΠΑΣΟΚ και υπηρέτησαν το ΠΑΣΟΚ από διάφορες δημόσιες θέσεις, οι ίδιοι είναι που στρέφονται τώρα κατά του Κινήματος Αλλαγής,  γιατί το βρίσκουν … πολύ ΠΑΣΟΚ! Δεν έχουν όμως κανένα πρόβλημα να βρεθούν ξανά με εκείνο το ΠΑΣΟΚ στο οποίο μετείχαν και το οποίο βρίσκεται πλέον στον Συριζα, αποτελεί την κύρια συνιστώσα του Συριζα και είναι στην κυβέρνηση τα τελευταία τέσσερα χρόνια και δυο μήνες!..  Και σ’ αυτό το ΠΑΣΟΚ, που αυτοί εγκατέλειψαν, ή τους έδιωξαν, καλούν κι εμάς να πάμε μαζί τους, λες κι αν το θέλαμε εκείνο το ΠΑΣΟΚ θα είχαμε πάει πριν από χρόνια και δεν θα περιμέναμε την … πρόσκλησή τους!

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που είτε ως ΠΑΣΟΚ, είτε ως Δημ.Αρ, συγκυβέρνησαν με τη ΝΔ του Σαμαρά, αλλά τώρα μας καλούν να πάμε μαζί τους στο  Συριζα, για να εμποδίσουμε, λέει, τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη να γίνει κυβέρνηση! Βέβαια, πηγαίνοντας εκεί, στον Συριζα,  εκτός από τους παλαιοπασόκους θα βρούμε και τα (νέο)καραμανλικά στηρίγματα της κυβέρνησης Συριζα του Τσίπρα, έτσι, για να κλείσουμε, όλοι μαζί το δρόμο στην … ακροδεξιά – με την οποία όμως ο Συριζα συγκυβερνά ακόμη και τώρα, με την ομάδα των πρόθυμων βουλευτών που του έχουν παραχωρήσει προκαταβολικά τις ψήφους τους για να συνεχίσει να κυβερνά κάτι λίγους μήνες ακόμη!

Αν όλα αυτά δεν είναι ο ορισμός της πολιτικής παράνοιας, τι ακριβώς συνιστούν;

Ίσως κάποιες απαντήσεις μπορεί να βρει σ’ αυτά ο γνωστός ψυχίατρος με το βαρύ ιστορικό όνομα που πρόσφατα εντάχθηκε στο ευρωψηφοδέλτιο του Σύριζα και προς το παρόν ας προσπαθήσουμε να βρούμε απαντήσεις σε κάπως πιο προσιτά ερωτήματα, όπως:

– Τι ακριβώς επιδιώκουν όλοι αυτοί, γνωστοί και μη εξαιρετέοι οι περισσότεροι, που λίγους μήνες πριν τις εκλογές, με όλες τις δημοσκοπήσεις να επιμένουν σε ένα σταθερό προβάδισμα της Ν. Δ., τέτοιο που να επιτρέπει εκτιμήσεις για αυτοδυναμία της, έσπευσαν να συμπαραταχθούν στον βυθιζόμενο Σύριζα;

– Μήπως άκουσαν κάτι για «αυτοκριτική» του Τσίπρα, που εμάς μας έχει διαφύγει,  για τα «πεπραγμένα», συνολικά, της τετραετούς συγκυβέρνησης Σύριζα – ΑνΕλ, Τσίπρα – Καμμένου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και για τα οποία τους καταδικάζει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού;

– Ή μήπως διαπίστωσαν κάποια αλλαγή στον επιθετικό, αλαζονικό, διχαστικό λόγο του Τσίπρα, ώστε να τους κάνει να προσδοκούν κάτι διαφορετικό από αυτό που όλοι οι Ελληνες έχουμε βιώσει όλα αυτά τα χρόνια που ο Σύριζα βρίσκεται στο προσκήνιο είτε ως κυβέρνηση είτε και ως αντιπολίτευση;

Είναι μάταιο όμως να ψάχνουμε για απαντήσεις σ’ αυτά – και ασφαλώς, πολλά περισσότερα – ερωτήματα, τη στιγμή που έχει γίνει ξεκάθαρος ο ρόλος τον οποίο καλούνται να παίξουν – και φυσικά τον έχουν αποδεχτεί – στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία:

* Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον ρόλο της τσόντας, που καλείται να καλύψει κάποιο κενό σ’ ένα ύφασμα που έχει ξεφτίσει, ή να το μακρύνει μιας και «έχει μπει» και αφήνει γυμνά και εκτεθειμένα διάφορα μέλη του σώματος…

Αυτή την εκτίμηση άλλωστε έρχονται να επιβεβαιώσουν και δημοσιογραφικές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες αυτοί που εμφανίστηκαν να ανταποκρίνονται στην πρόσκληση για τον «προοδευτικό  πόλο» – και που οι περισσότεροι βρίσκονταν έτσι κι αλλιώς, εδώ και χρόνια, εντός και πέριξ του Σύριζα – δεν πρόκειται να ενταχθούν οργανικά στο Σύριζα, αλλά να αποτελέσουν τις «προοδευτικές δυνάμεις», η τσόντα που λέγαμε, προκειμένου να εμφανιστεί, κατ’ αρχάς και  βλέπουμε, το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος ως «Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία»!

Με αυτό τον τρόπο ο Τσίπρας προσπερνά έστω και προσωρινά τα προβλήματα που έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους στο εσωτερικό του κόμματός του από την πλευρά πολλών στελεχών που εκφράζουν δημόσια την αντίθεσή τους στο να ενσωματωθούν στο κόμμα τα πρώην πασοκικά στελέχη και πολύ περισσότερο, να εμφανιστεί ο Σύριζα με κάποιο «σοσιαλδημοκρατικό» πρόσωπο και, αντίθετα, επιμένουν στον ορισμό του ως κόμμα της «ριζοσπαστικής αριστεράς».

Και βέβαια, αυτή επιλογή, δείχνει και το ποιος είναι, τούτη τη στιγμή, ο κύριος στόχος για τον Τσίπρα και των στελεχών γύρω από αυτόν και που δεν είναι άλλος από το Κίνημα Αλλαγής. Με αυτό το εκλογικό σχήμα θέλει να προβάλει την εικόνα, ότι με τον Σύριζα κύριο κορμό έχουν συμμαχήσει πλέον οι «προοδευτικές δυνάμεις» που δήθεν έχουν εγκαταλείψει το Κίνημα Αλλαγής, καθώς αυτό – υποτίθεται ότι – έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά, συμπλέοντας με τη Νέα Δημοκρατία, η οποία με τη σειρά της – επίσης υποτίθεται ότι – έχει μετατοπιστεί προς τα ακροδεξιά!

Ασφαλώς, πρόκειται για μαγική εικόνα, η οποία ως τέτοια δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Είναι όμως η μόνη που μπορεί να προβάλει αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας, καθώς η «απεύθυνση» του δεν βρήκε και πολλά ευήκοα αυτιά πέραν των ήδη έτοιμων από καιρό, το Κίνημα Αλλαγής αντιστάθηκε με επιτυχία σε όλες τις κρούσεις, ακόμη και τις ανοίκειες επιθέσεις που δέχτηκε από πολλές και διάφορες πλευρές, έχει κρατήσει συσπειρωμένες τις δυνάμεις του, δείχνει δημοσκοπική σταθερότητα κι έχει βάσιμες ελπίδες ανάκαμψης- αρκεί στο επικείμενο Συνέδριο του να αποκρούσει προσπάθειες  «επιστροφής στο παρελθόν» και να εμφανιστεί ως συνεπής παράγων πολιτικής σταθερότητας.

Υπάρχει, βέβαια, για τη νεόκοπη «προοδευτική συμμαχία» και μια ακόμη εκδοχή, αυτή της «επόμενης, μετά τις εκλογές, ημέρας». Οπότε, σύμφωνα πάντα με αυτή την εκδοχή, μετά την ήττα, στο εσωτερικό του Σύριζα θα βγουν στην επιφάνεια όλες οι υποβόσκουσες ως σήμερα διαφορές, θα υπάρξουν αντιδράσεις, κυρίως από την πλευρά εκείνων που θέλουν να παραμείνει ο Σύριζα κόμμα της ριζοσπαστικής, κινηματικής αριστεράς, και τότε θα χρειαστούν οι λεγόμενες δυνάμεις της «κεντροαριστεράς», οι μεταγραφές δηλαδή, προκειμένου να στηρίξουν τον Τσίπρα στη διαμάχη του με τους υποτιθέμενους εσωκομματικούς αντιπάλους του και τη στροφή του στην σοσιαλδημοκρατία!

Δεν λέω, ευφάνταστο σενάριο, αποκαλυπτικό όμως των ευσεβών πόθων που εξακολουθούν να τρέφουν σοβαροί, κατά τα άλλα, πολιτικοί σχολιαστές, οι οποίοι εξακολουθούν να πασάρουν το «αφήγημα», το παραμύθι με άλλα λόγια, της μετεξέλιξης του Σύριζα! Κάτι σαν την μετά θάνατον ζωή, ένα πράγμα.

Απλώς, σκέφτομαι τον Ραγκούση ή τον Μπίστη, για να μην πω για τον Παναγιώτη Παναγιώτου και την Ρεπούση, άντε και το … βαρύ πυροβολικό της πάλαι ποτέ «ανανεωτικής αριστεράς», Σωτήρη Βαλντέν, να … αντιπαρατίθενται με τα στελέχη του «βαθέως Σύριζα» και χαμογελάω προκαταβολικά!

Δεν λέω, μακάρι να είμαστε καλά και να καθόμαστε σε μια γωνιά να τα βλέπουμε και να το διασκεδάζουμε, αλλά γιατί όλα αυτά;

Προφανώς για να κρύψουν τη βαθειά τους επιθυμία να υποστεί ο Σύριζα του Τσίπρα μια όσο το δυνατόν «υποφερτή ήττα», που να επιτρέπει, μεν σ’ αυτόν να προβάλει ως ο κυρίαρχος του κεντροαριστερού χώρου, σ’ αυτούς δε να έχουν ένα «ζωτικό χώρο» για να συνεχίσουν να υπάρχουν ως … «στελέχη της κεντροαριστεράς», όπως ήδη κάποιοι παρουσιάζονται στο … βιογραφικό τους!

Αλλά φυσικά, δεν βλέπω το λόγο το δικό τους πρόβλημα επιβίωσης να γίνει και πρόβλημα της χώρας. Ας τα βρουν μεταξύ τους, ας αντιπαρατεθούν αν θέλουν μεταξύ τους και με όποιους θέλουν όταν έρθει εκείνη η ώρα, κι ας κερδίσει ο καλύτερος!

Εμάς τι μας χρειάζονται;