Δεν ξέρουμε αν υπάρχει άλλη χώρα με υπουργό Ραδιοτηλεόρασης· εννοείται, στον δυτικό κόσμο. Βλέπετε, οι κουτόφραγκοι δεν χαμπαριάζουν από «μικρά κι ευέλικτα κυβερνητικά σχήματα», αυτά που υπόσχονται όλοι όσοι φιλοδοξούν να γίνουν πρωθυπουργοί – μέχρι να γίνουν πρωθυπουργοί. Και να πει κάποιος ότι έκαναν κάτι όσοι χρημάτισαν σ’ αυτήν τη θέση; Αν εξαιρέσουμε τον τελευταίο, ο οποίος είχε το ομολογουμένως δύσκολο έργο της ανασύστασης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, οι υπόλοιποι δεν κατάφεραν ούτε τις συχνότητες να μοιράσουν. Είκοσι πέντε χρόνια τώρα, τα ιδιωτικά κανάλια λειτουργούν με καθεστώς προσωρινής άδειας…
Με τον τελευταίο ανασχηματισμό, η θέση του υπουργού για θέματα ραδιοτηλεόρασης καταργήθηκε. Λογικό: Το θεσμικό σκέλος για την ανασύσταση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ολοκληρώθηκε και το μόνο που απέμενε ήταν ο διορισμός του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ, με διαδικασίες που εξασφάλιζαν ότι δεν θα επαναλαμβανόταν οι αναπηρίες του παρελθόντος, δηλαδή θα ξεκοβόταν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δημόσια τηλεόραση. Αυτό εξάλλου ήταν και υπόσχεση του πρωθυπουργού: «Με το νόμο [για την ΝΕΡΙΤ] μπαίνουν τα θεμέλια για μια -και θα έλεγα για την πιο ριζοσπαστική, την πιο δημοκρατική- μεταρρύθμιση που έχει γίνει για τα Μέσα Δημόσιας Ενημέρωσης ποτέ στον τόπο μας» (ομιλία 12.6.2013).
Αυτή την «την πιο ριζοσπαστική, την πιο δημοκρατική μεταρρύθμιση» του κ. Σαμαρά επιχειρούν να ανατρέψουν με θερινή τροπολογία για τη ΝΕΡΙΤ πέντε υπουργοί (Γκίκας Χαρδούβελης, Κυριάκος Μητσοτάκης, Ιωάννης Βρούτσης, Δημήτριος Σταμάτης, Μαυρουδής Βορίδης). Η τροπολογία για τη δημόσια τηλεόραση χώθηκε σε νομοσχέδιο για το ογκολογικό νοσοκομείο «Αγιοι Ανάργυροι» (τι στην ευχή; Τσάμπα οργίζεται ο πρωθυπουργός και δίνει εντολές να μην μπαίνουν άσχετες τροπολογίες σε νομοσχέδια; Ούτε οι στενότεροι συνεργάτες του δεν ακούν τις εντολές του;) αλλά αυτό -αν και αντισυνταγματικό- είναι το μικρότερο κρίμα της συγκεκριμένης διάταξης. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η πραγματικά δημοκρατική μεταρρύθμιση, που γιόρτασε δεόντως ο κ. Σαμαράς, ανατρέπεται και η ΝΕΡΙΤ ξαναγίνεται ΕΡΤ, αφού, σύμφωνα με την «τροπολογία των πέντε», ο αρμόδιος για θέματα ραδιοτηλεόρασης υπουργός θα διορίζει επτά από τα δέκα (!) μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ. Το ερώτημα είναι απλό: αν ήταν να ξανακάνουμε την ΕΡΤ όχημα της κυβερνητικής προπαγάνδας, γιατί έγινε η χώρα ρεζίλι με το ξαφνικό «μαύρο της ΕΡΤ»; Δεν διόριζαν απευθείας το Εποπτικό της Συμβούλιο αντί να γίνουμε η χλεύη της οικουμένης;
Ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης συνήθιζε να λέει: «Μη γελιέστε! Κανείς από τους κυβερνώντες δεν θέλει μικρότερο ή καλύτερο κράτος. Ολοι θέλουν το δικό τους κράτος». Πιθανότατα το ίδιο να ισχύει και με τη δημόσια τηλεόραση. Εκτός αν ο πρωθυπουργός τραβήξει το αυτί εκείνων που τον έβγαλαν ψεύτη στα μάτια της κοινής γνώμης. Δεν μπορεί, από τη μία, να λέει ότι έκανε «την πιο ριζοσπαστική, την πιο δημοκρατική μεταρρύθμιση για τα Μέσα Δημόσιας Ενημέρωσης» και, από την άλλη, οι υπουργοί του να την αλλάζουν μετά έναν χρόνο.
Το γεγονός ότι διά της τροπολογίας οι υπουργοί αντί του πρωθυπουργού ορίζουν τη σύνθεση της κυβέρνησης, ανασυστήνοντας τη θέση υπουργού Ραδιοτηλεόρασης, είναι μια γελοία λεπτομέρεια σε μια γελοία ιστορία.