Γνωρίζουμε ότι στις εθνικές επετείους η μπούρδα πάει σύννεφο. Διαχρονικά. Και λίγο-πολύ το έχουμε συνηθίσει. Εδώ που τα λέμε, δεν χάλασε ο κόσμος αν ακουστεί και μια μεγαλοστομία παραπάνω. Το επιτρέπει η ημέρα.
Άλλο αυτό και άλλο το ρεσιτάλ μπουρδολογίας, ανοησίας και ανευθυνότητας, που έδωσαν χτες τρεις κορυφαίοι παράγοντες του πολιτεύματος: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος της Βουλής και ο υπουργός Αμυνας. Ο τελευταίος λόγω αρμοδιότητας, αφού αεροπλάνα κι ελικόπτερα έσκιζαν τον αττικό ουρανό- με χορηγούμενα καύσιμα κι εφέτος άραγε;
Ακούς τον πρώτο, τον Παπούλια, να συγκρίνει τον αγώνα του 1821 εναντίον των Τούρκων με το σήμερα, που ο ίδιος αποκαλεί «κλοιό των δανειστών». Μα, αν υπάρχει κλοιός των δανειστών, έχει προηγηθεί η αφροσύνη των δανειζομένων. Ο Παπούλιας είναι Πρόεδρος από το 2005. Ήταν Πρόεδρος την καταστροφική τριετία 2007-2009, όταν η σπατάλη και ο δανεισμός ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο όριο. Και δεν έβγαλε κιχ. Ήταν Πρόεδρος και το 2010, όταν καλέσαμε τους δανειστές να μας σώσουν με τα δανεικά τους. Ήταν Πρόεδρος και το 2012, όταν τους ξανακαλέσαμε. Δεν τον θυμόμαστε τότε να λέει τίποτα για κανέναν κλοιό. Τι θέλει σήμερα και καταφεύγει σε ανιστόρητες συγκρίσεις;
Ακούς τον δεύτερο, τον Μεϊμαράκη, να λέει πως η παρέλαση «στέλνει το μήνυμα ότι σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω μας την Ελλάδα της κρίσης, της μιζέριας και των μνημονίων». Πώς, δηλαδή, το έκανε αυτό η παρέλαση; Ήταν καλύτερο φέτος το βήμα των αγημάτων; Πέταξαν σε καλύτερους σχηματισμούς τα αεροπλάνα; Μπράβο. Κι αυτό διώχνει την κρίση, τη μιζέρια και τον Τόμσεν, για τον ερχομό των οποίων είναι συνυπεύθυνος και ο πρόεδρος Βαγγέλης, ως εκλεκτό μέλος των κυβερνήσεων 2004-2009;
Ο τρίτος, ο Αβραμόπουλος, είναι άπαιχτος. «Σε λίγο καιρό η Ελλάδα της κρίσης δεν θα υπάρχει!», αποφάνθηκε με τη δέουσα σοβαροφάνεια. Σε πόσο λίγο; Μέχρι την επόμενη παρέλαση; Μαγικά πράγματα. Κι ας μας έχει αφήσει εδώ και καμιά ογδονταριά χρόνια ο μάγος Χουντίνι.
Τι τα θέλουν αυτά; Πιστεύουν ότι υπάρχει άνθρωπος που τους ακούει να τα λένε και ενθουσιάζεται; Έτσι έχουν μάθε τόσα χρόνια, θα μου πείτε. Να ξεμάθουν. Και την άλλη φορά να κρατήσουν κλειστό το στόμα τους. Θα είναι ένα ελάχιστο δείγμα ότι έχουν αντιληφθεί, επιτέλους, ότι τα ψεύτικα και εύκολα λόγια, οι μπούρδες, δεν έχουν καμιά πέραση πλέον.