Είναι όλα ψέματα. Η εκκένωση της βίλας Αμαλίας δεν αποτελεί μείζον θέμα για την κοινωνική ειρήνη όπως προπαγάνδισε η κυβέρνηση κάνοντας επικοινωνιακές ασκήσεις νόμου και τάξης. Και η κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ δεν ήταν συμβολική ούτε της άξιζε μια μόνο αράδα σε μια μακροσκελή ανακοίνωση όπως αυτή που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ισχύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ηθικός αυτουργός των επιθέσεων με γκαζάκια σε δημοσιογράφους ή σε συγγενείς του κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως ισχυρίζεται η ΝΔ, λέγοντας πως όποιος στοχοποιείται από την αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται αυτομάτως επόμενο θύμα.
Και δεν αποδεικνύεται ότι όλα τα κάνουν γαλάζιες παρακρατικές οργανώσεις για να αποπροσανατολίσουν και να φοβίσουν όπως είπε ο Μ. Γλέζος.
Δεν πρόκειται για κυβέρνηση Τσολάκογλου, όπως κραυγάζει ο Π. Καμμένος και δεν είναι όλοι οι υπουργοί παχύδερμα όπως ουρλιάζει εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής.
Είναι όλα λάθος. Δεν καλύπτει πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ την τυφλή βία, παρόλο που στελέχη του δυσκολεύονται να βρουν το όριο ανάμεσα στη διαμαρτυρία και την κατάχρησή της. Και δεν είναι κουκουλοφόροι ή φίλοι κουκουλοφόρων οι βουλευτές του που βλέπουν με συμπάθεια καταληψίες ή έχουν σπίτι τους αντιασφυξιογόνο μάσκα.
Δεν είναι σοβαρό να βλέπει κανείς παρακρατική δράση πίσω από την επίθεση που έγινε στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας όταν δεν μπορεί να το τεκμηριώσει. Και δεν είναι υπεύθυνο να κλείνουν στελέχη της αριστεράς τα μάτια μπροστά στην αποκρουστική βία που ανθεί στους κήπους της άκρας αριστεράς.
Είναι όλα τρομακτικά: Μπαίνουν γκαζάκια σε σπίτια δημοσιογράφων και συγγενών πολιτικού, βγαίνουν καλάσνικοφ στη λεωφόρο Συγγρού και στοχεύουν το γραφείο του προέδρου της ΝΔ και ο φασισμός του δρόμου συναντιέται με τις μολότωφ, τα ξυρισμένα κεφάλια συναντιούνται με τις κουκούλες, σε μια σκοτεινή περιοχή που καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερη έκταση.
Είναι όλα αναμενόμενα: Στην πάνω πλατεία ξεδιπλώθηκε η ατζέντα για κρεμάλες και Γουδιά, για λυντσαρίσματα και εκτελέσεις, απελευθερώθηκε μια αγριότητα ντυμένη με σημαίες και δικέφαλους αετούς, για να διαχυθεί παντού όπου κυριαρχεί ο λαϊκισμός και η κακιά απλοϊκότητα του μανιχαϊσμού, του ρεβανσισμού, του μίσους.
Είναι όλα παράλογα: Η διάλυση των πανεπιστημίων έχει υπογραφή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, γιατί συντελέστηκε στα χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια εξυγίανσης του χώρου της ανώτατης παιδείας, δίνει μάχες προστασίας ενός ασύλου που δεν προστατεύει την ελευθερία διακίνησης ιδεών αλλά διαφόρων μορφών παραβατικότητες.
Είναι όλα αντιαισθητικά: Η πολιτική αντιπαράθεση γύρω από τα θέματα ασφάλειας και νομιμότητας διεξάγεται με διχαστικούς όρους, ένας ανυπόφορος καβγάς με χαρακτηριστικά υστερίας και λύσσας, που αποκαλύπτει απωθημένα, προσωπικά συμπλέγματα, εμμονές, μισαλλοδοξία.
Είναι όλα μαζί: Οι εκρηκτικές οικονομικές ανισότητες, η ασυλία των ελίτ, η ατιμωρησία των ισχυρών, η διαπλοκή, η διαφθορά, οι ανεπάρκειες των θεσμών, το κράτος-παραβάτης, το χαμηλό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, ο αξιακός προσανατολισμός της κυβέρνησης, το πρόγραμμα που δεν βγαίνει, το εθνικό σχέδιο που δεν υπάρχει, η υποβαθμισμένη ποιότητα της παιδείας μας, η ατομική ευθύνη που δεν βρίσκεται, το όπιο των τουρκικών σίριαλ, οι γάμοι και τα βαφτίσια των επωνύμων που μεταδίδονται ως είδηση, τα μη διαχειρίσιμα σκουπίδια μας και η αιθαλομίχλη μας.
Είναι όλα διαλυτικά: Η τρέλα της βίας, η κατασκευή εσωτερικού εχθρού από την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖαίος «αναρχικός αμεσοδημοκράτης» που όμως παίρνει το μισθό του κοινοβουλευτισμού, τα αστραπιαία περάσματα από την καταγγελία στην αναθεώρηση του μνημονίου, το ανάθεμα πάντα στους έξω και στους τρίτους, η μήνυση της Τρόικας από τους ΑΝΕΛ, ο αστυνομικός-βασανιστής, ο αστυνομικός-Χρυσαυγίτης, το στικάκι που δεν βρίσκεται, το δίλημμα «τρεις ή τέσσερις κάλπες», το παιδί ως τεκμήριο βάσει του νέου φορολογικού, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η ανεργία, η απλήρωτη εργασία, η δίωξη της νέας γενιάς, οι επενδύσεις που δεν έρχονται, η φτώχεια που βαθαίνει, ο ορθός λόγος που δεν αρθρώνεται, η κοινή γνώμη που τοξινώνεται, το δηλητήριο που απλώνεται, ο καθολικός καρκίνος στο τελικό του στάδιο.