Υποτίθεται ότι έχουν αρχίσει οι διερευνητικές συζητήσεις της Ελλάδος με την Τουρκία για τον καθορισμό των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης πάνω στα οποία θα γίνει διαπραγμάτευση μεταξύ τους και άρχισαν ήδη οι ιαχές του πολέμου από την Τουρκία. Βασικά η Τουρκία δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη με την έναρξη των διερευνητικών σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα με τις διπλωματικές κινήσεις επέτυχε να ξεκαθαρίσει προς την ΕΕ και να γίνει από τα περισσότερα κράτη της αποδεκτό ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και τίποτα άλλο. Για το λόγο αυτό η Τουρκία προσπαθεί να ξεφύγει από τη διαδικασία των διερευνητικών και να χρεώσει στην Ελλάδα την ευθύνη για τη διακοπή τους.
Όταν ανακοινώθηκε η έναρξη των διερευνητικών η ΕΕ εξέφρασε την ικανοποίησή της και έτσι έκαναν και οι ΗΠΑ. Από την πλευρά της Ελλάδος απαραίτητος όρος για την έναρξη των διερευνητικών ήταν η Τουρκία να σταματήσει τις απειλές και τις έρευνές της σε περιοχές στο Αιγαίο που αποτελούν με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Η Γερμανία και κάποιες άλλες της ΕΕ χώρες καθώς και οι ΗΠΑ ευχήθηκαν και πάλι την διά του συμβιβασμού επίλυση των διαφορών Ελλάδος και Τουρκίας. Και η απορία μου είναι: τι εννοούν με τον όρο συμβιβασμό; Για το θέμα διευθέτησης της ΑΟΖ η Ελλάδα προτείνει τη διαδικασία που ορίζει το Διεθνές Δίκαιο. Δηλαδή, διαπραγματεύονται οι δύο χώρες και εάν δεν μπορούν να τα βρουν προσφεύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο για την επίλυση των διαφορών. Η Τουρκία μέχρι σήμερα αρνείται αυτή τη διαδικασία και δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη ΑΟΖ για τα νησιά, πέρα από το ότι διεκδικεί ελληνικά νησιά τα οποία με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι ξεκάθαρο ότι είναι ελληνικά. Για ποιο συμβιβασμό, λοιπόν, κάνουν λόγο οι χώρες αυτές; Να ικανοποιήσει η Ελλάδα τις απαιτήσεις της Τουρκίας; Δηλαδή, να εκχωρήσει η Ελλάδα κομμάτι της κυριαρχίας της και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της; Δυστυχώς, οι χώρες αυτές συνεχίζουν το βιολί τους επειδή θεωρούν την Τουρκία στρατηγικό εταίρο τους και δεν σταματούν ακόμα και να προσφέρουν όχι δικά τους δώρα αλλά ξένες ιδιοκτησίες προς την Τουρκία για να ικανοποιούν έτσι τις επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας! Με ξένα κόλλυβα, δηλαδή, κάνουν μνημόσυνα.
Αυτή η τακτική των ΗΠΑ και άλλων στο ΝΑΤΟ έχει εκθρέψει την επεκτατική όρεξη της Τουρκίας η οποία αποτελεί τον υπ? αριθμόν ένα σφαγέα στην Κύπρο και πρόσφατα σε άλλες γειτονικές της χώρες, όπου, χωρίς κανένα φρένο από τις δήθεν δημοκρατικές χώρες, προχωρεί ακάθεκτα σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και απειλεί την Ελλάδα με ίδια εγκλήματα. Τελευταία η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ άρχισε να ασκεί κριτική, επιτέλους, για την έλλειψη δημοκρατίας στην Τουρκία με αφορμή τα επεισόδια στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Η πολιτική αυτών των χωρών αποτελεί την αιτία αναβίωσης του νέο - οθωμανισμού στην περιοχή και έχουν την αποκλειστική ευθύνη γι? αυτήν την εξέλιξη στην περιοχή. Ο στρατηγικός τους εταίρος αγοράζει τους S-400 από τη Ρωσία του Πούτιν και κάνει την κολεγιά με αυτήν για το μοίρασμα των κλοπιμαίων στην περιοχή. Με τα κλεμμένα πορεύεται η χώρα αυτή που έχει προκαλέσει αφάνταστη δυστυχία στους λαούς της περιοχής. Και η Γλώσσα της ξένη είναι, κλεμμένη από την αραβική και την περσική. Τίποτα δεν είναι δικό της και τίποτα δεν έχει η χώρα αυτή προσφέρει στην ανθρωπότητα, εκτός από δυστυχία.
Σε πρόσφατο άρθρο του το περιοδικό «Economist» αναφέρει: «Το Κρεμλίνο κατηγορεί το ΝΑΤΟ ότι προσπαθεί να τον ανατρέψει… αλλά υπάρχει μια χώρα του ΝΑΤΟ και υποψήφιο μέλος για την ΕΕ με την οποία ο Πούτιν είναι ευχαριστημένος: Η Τουρκία (η Τουρκία στην περίοδο 2015- 20 μόνο από το πρόγραμμα IPA της ΕΕ εισέπραξε ?3.533 δισ.). Ο Ερντογάν, Πρόεδρός της, δεν είπε τίποτα για την κακομεταχείριση του Ναβάλνι». Αλλά και παλαιότερα ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους στη βιογραφία του αναφερόμενος στον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ είπε: «Η Τουρκία απέδειξε ότι δεν είναι ένας πραγματικός σύμμαχος. Σε ένα από τα πιο σημαντικά αιτήματά μας προς αυτήν, την σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία εγκατέλειψε την Αμερική», παρά του ότι η Αμερική διαχρονικά υποστηρίζει την Τουρκία και όχι την Ελλάδα που πολέμησε με την Αμερική σε δυο Παγκόσμιους Πολέμους.
Η Ομογένεια έχει σημαντικό και δύσκολο έργο μπροστά της και ενωμένη θα πρέπει να ανατρέψει την προτουρκική στάση των ΗΠΑ. Αυτή η Τουρκία που προωθεί, συνεργαζόμενη με την τρομοκρατική οργάνωση ISIS, την νέο-οθωμανική της πολιτική δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ.
* Άρθρο στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης