H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας); — απαντά ο Βασίλης Σαλπιστής
Παρότι αντιλαμβάνομαι ότι η ερώτηση, έτσι διατυπωμένη, απαντά τρόπον τινά στην κοινωνική και την πολιτική συγκυρία, προσωπικά αδυνατώ να σκεφτώ το ζήτημα με αυτούς τους όρους· ούτε δαίμονας ούτε άγγελος, λοιπόν.
Από την άλλη, καμιά απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν νοείται πλέον εκτός της συγκυρίας. Το ζήτημα της ταυτότητας, διατυπωμένο στα πλαίσια ενός δημόσιου διαλόγου, δεν μπορεί να γίνει πλέον αντιληπτό ως κάτι το αποκλειστικά προσωπικό. Αλλά και δεν γνωρίζω να υπήρξε κάποια στιγμή στο παρελθόν όπου όλοι ήταν σύμφωνοι για το τι ακριβώς εκφράζει ο όρος «ελληνικότητα». Ακόμη όμως κι αν ήταν έτσι, κάτι τέτοιο σίγουρα δεν συμβαίνει πλέον.
Σε ότι με αφορά, η απάντηση είναι μάλλον διττή. Έχει να κάνει αφενός με το αν κάποια εκδοχή της ελληνικότητας επηρεάζει ή όχι την πρόσληψη της δουλειάς μου στην Γαλλία, όπου ζω εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια. Αφετέρου δε, με τον τρόπο, με τον οποίο εγώ ο ίδιος αντιλαμβάνομαι και διατυπώνω αυτή την επιρροή, δεδομένης της απόστασης που με χωρίζει από το γενεσιουργό της πλαίσιο…
Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art
* * *
Κάθε εβδομάδα ένας εικαστικός καλλιτέχνης απαντά στο ερώτημα του dim/art «H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας);» Επιχειρούμε δι’ αυτής της οδού να επαναφέρουμε ένα ερώτημα για τον νεοελληνικό πολιτισμό που τέθηκε ήδη αρκετές φορές και που αποτέλεσε κεντρικό μάλλον άξονα των αναζητήσεων της γενιάς του ’30 και να δούμε, βάσει των απαντήσεων, εάν έχει νόημα να τίθεται ξανά, με νέους όρους και σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες ή αν έχει ξεπεραστεί οριστικά. Πώς απαντούν «νεότεροι» και «παλαιότεροι» καλλιτέχνες σε μια ερώτηση που βασάνισε μια ολόκληρη γενιά, αυτήν του 1960, αλλά και παγίδευσε τη σύγχρονη ελληνική τέχνη και λογοτεχνία;
Επιμέλεια: Δρ. Δωροθέα Κοντελετζίδου, ιστορικός/θεωρητικός τέχνης.
* * *
Στο «Cafe dim/art» γίνονται διαδικτυακές συναντήσεις σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και λογοτεχνών.