Κανείς δεν αμφιβάλλει και οι Ευρωπαίοι μάς το λένε συνεχώς ότι το πρόγραμμα που εγκρίθηκε πρόσφατα συνιστά την τελευταία ευκαιρία για τη χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη και να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνος του, ακόμα και αποκαθαρμένος από τους δραχμιστές, ακόμα και αν πετύχει αυτοδυναμία στις φθινοπωρινές εκλογές, πράγμα μάλλον απίθανο, δεν φαίνεται ικανός να εφαρμόσει τους όρους της συμφωνίας. Τις προάλλες ακόμα, ο κ. Τσίπρας επέμεινε ότι σύρθηκε εκβιαζόμενος στην υπογραφή του, ότι δεν αποδέχεται την ιδιοκτησία του και ότι θα το συνοδεύσει με παράλληλα μέτρα αντίρροπης στόχευσης.

Το ίδιο περίπου ισχύει και για τις υπόλοιπες φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν την ευκαιρία να εφαρμόσουν τα Μνημόνια που υπέγραψαν επί πέντε χρόνια και δεν τα κατάφεραν. Είναι προφανές ότι η χώρα χρειάζεται μια πανστρατιά των δυνάμεων που είναι πεισμένες για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, που θα τις ενστερνιστούν, που θα τις εξηγήσουν στον ελληνικό λαό και θα τις υλοποιήσουν στην πράξη. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν διαθέτει σήμερα το εκτόπισμα και την αποφασιστικότητα που απαιτείται για την εφαρμογή ενός εξαιρετικά δύσκολου προγράμματος. Αραγε θα κατανοηθεί έγκαιρα αυτή η κραυγαλέα αλήθεια και θα αναληφθούν οι ανάλογες πολιτικές πρωτοβουλίες ή θα εξαντληθούμε και σε άλλες κοκορομαχίες και σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, που θα δημιουργήσουν νέα αδιέξοδα και θα οδηγήσουν τελικά τη χώρα στον γκρεμό;

Και αυτή τη φορά το καταστροφικό αποτέλεσμα θα είναι αναπόφευκτο, πολλώ μάλλον που κανείς δεν θα καταλάβει γιατί αναζητούμε νέα πλειοψηφία που θα εφαρμόσει το τρίτο Μνημόνιο, τη στιγμή που το ψήφισαν ήδη 220 βουλευτές και αποτελεί, έτσι κι αλλιώς, τη μόνη πολιτική που οφείλει να ακολουθήσει η χώρα.

Ολες οι πολιτικές δυνάμεις, και τουλάχιστον το ευρωπαϊκό μέτωπό τους, έχουν πατριωτικό καθήκον να συνέλθουν, να εγκαταλείψουν τη στείρα αντιπαράθεση και να ενεργήσουν υπεύθυνα.

Οι καιροί ου μενετοί.