Αντιπαρέρχομαι ως άνευ σημασίας τα περί εισαγγελικού κατηγορητηρίου και πληθωρικής χρήσης του επιθέτου του και μπαίνω στην ουσία της απάντησης του Σωτήρη Βαλντέν (ΣΒ). Διαστρεβλώνω, ισχυρίζεται, τα λεγόμενά του. Θα συμφωνήσει ότι στην πολιτική υπάρχουν τα λεγόμενα, αλλά και τα επιμελώς μη λεγόμενα, αλλά προκύπτοντα κατά λογική ακολουθία. Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι ναι, ο ΣΒ ξέρει ότι δεν μπορεί η ΔΗΜΑΡ να συγκροτήσει τρίτο πόλο και ότι η κεντροαριστερά που έχει στο μυαλό του, έχει σαν κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα προσπαθήσω να το αποδείξω και εξ όνυχος τον λέοντα: Θέλετε εκλογές, αγαπητοί φίλοι; Το ερώτημα απευθύνεται τόσο στην ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, όσο και στον ΣΒ. Και η πρώτη έχει δώσει μια απάντηση, μένει να δούμε αν αυτή ικανοποιεί τον τελευταίο. Η κατηγορηματική απάντησή της είναι ότι δεν θέλει εκλογές, αλλά «αλλαγή πολιτικής». Αλλαγή πολιτικής, προφανώς, από την υπάρχουσα κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει το «ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου», δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, γιατί άλλο δεν ξέρουμε. Πώς θα επιτευχθεί αυτή η αλλαγή πολιτικής, με την ΔΗΜΑΡ αποχωρούσα από την κυβέρνηση, είναι ένα ερώτημα.

Ένα δεύτερο ερώτημα, είναι, πώς είναι λογικά δυνατόν να καταγγέλλει η ΔΗΜΑΡ το ΠΑΣΟΚ γιατί παραμένει στην κυβέρνηση και δεν την ακολουθεί στην έξοδο και ταυτοχρόνως, να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό συνεπάγεται πτώση της κυβέρνησης και εκλογές. Που κατά δήλωσή της, απεύχεται. Με δεδομένο ότι το τελευταίο θαύμα έγινε από τον Ιησού του Ναυή, δεν βλέπω πολλές πιθανότητες επιτυχίας του «σχεδίου». Θα πρέπει επίσης να συμφωνήσει μαζί μου ότι το «είμαστε περήφανοι που μπήκαμε στην κυβέρνηση, περήφανοι και που βγήκαμε», μπάζει και δεν πείθει. Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι η δική του αφήγηση, ο ΣΒ δεν είναι υπερήφανος που μπήκε η ΔΗΜΑΡ, είναι απλώς χαρούμενος που βγήκε. Γι? αυτό και μέχρι στιγμής δεν μας λέει τίποτε. Όμως κάτι πρέπει να πει, γιατί όπως πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου του επισήμανε ο Κώστας Πέτρουλας, τα διλήμματα μπαίνουν από την ίδια τη ζωή και είναι για το σήμερα, για τις ζωές των ανθρώπων… Χρεοκοπία της χώρας, σκίσιμο του μνημονίου, μονομερής διαγραφή του χρέους, δραχμή ή ευρώ, ποια κυβέρνηση και με ποιο πρόγραμμα;

Επιμένω ότι ο ΣΒ είναι έξυπνος άνθρωπος. Λοιπόν, αγαπητέ Σωτήρη – και ας μιλήσουμε από εδώ κι εμπρός πρόσωπο με πρόσωπο- θέλεις εκλογές; Αν όχι, επειδή δεν μπορεί εσύ να ακολουθείς τις λογικές ανακολουθίες της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ, πρέπει να καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτήν την κυβέρνηση. Αν νομίζεις ότι υπάρχει άλλη λύση, πρέπει λογικά να ζητήσεις εκλογές. Δυοίν θάτερον. Επειδή δεν σε βλέπω για την πρώτη λύση και επειδή δεν θέλεις ούτε Σαμαρά, ούτε Βενιζελο, γιατί θεωρείς ότι σε αδικώ όταν ισχυρίζομαι ότι αποβλέπεις σε μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ποιο άλλο σχήμα, με βάση τους λογικά προβλεπόμενους συσχετισμούς, θα μπορούσε να προκύψει, αποκλειομένων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; Μια τρίτη λύση «μακρυά από τον Σαμαρά και τα μνημόνια και τον ΣΥΡΙΖΑ», όπως λες, μπορεί (αριθμητικά και πολιτικά) να προκύψει στο μέλλον μόνο αν ευοδωθεί η προσπάθεια των 58. Μόνο αν συγκροτηθεί ένας υπολογίσιμος τρίτος πόλος θα έχουν σημείο στήριξης τόσο οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και οι εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της ΝΔ. Επειδή σε θεωρώ έξυπνο άνθρωπο, επίτρεψέ μου να μην δεχτώ πως πιστεύεις ότι αυτός ο πόλος μπορεί να συγκροτηθεί με κορμό την ΔΗΜΑΡ και τους Καστανίδη, Λοβέρδο, Αηδώνη, κ.λπ. Δεν υποτιμώ την νοημοσύνη σου, μην υποτιμάς κι εσύ την δική μου ζητώντας μου να αποδεχθώ μια τέτοια πιθανότητα. Και δεν καταλαβαίνω γιατί εξανίστασαι, στο παρελθόν έγραψες με σαφήνεια ότι κεντροαριστερά και τρίτος πόλος, χωρίς κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν γίνεται. Έδινες μάλιστα και αριθμητικά παραδείγματα. Μας έλεγες: “Εσείς, το πολύ να πιάσετε 15%, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 27% , πού πάτε;” Το θυμάσαι; Scripta manent, εδώ στη Μεταρρύθμιση έγινε ο διάλογος. Πού, λοιπόν, σε αδικώ; Αν άλλαξες γνώμη, πες το. Εγώ όμως, με βάση αυτά που ισχυρίζεσαι από πέρυσι τον Οκτώβρη, όταν με αυτήν την επιχειρηματολογία επικρότησες τον τορπιλισμό από τον Φώτη Κουβέλη, του Φόρουμ της κεντροαριστεράς και την απλή λογική στο θέμα των εκλογών, έχω κάθε δικαίωμα να ισχυρίζομαι ότι σπρώχνεις την ΔΗΜΑΡ προς ΣΥΡΙΖΑ.

Πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα, για να το ξεκαθαρίσουμε και αυτό άπαξ και δια παντός. Μας προσάπτεις ότι συνάπτουμε λυκοσυμμαχία και γάμο συμφέροντος με τον Βενιζέλο (και τούμπαλιν), ενώ εσύ προφανώς γάμο εξ έρωτας με τον Κουβέλη και τον Τσίπρα. Δεν μπορεί να σου διαφεύγει ότι στην πολιτική υπάρχει αυτό που λέγεται “σύμπτωση συμφερόντων”. Και αυτή, πολλές φορές φτιάχνει πολύ σταθερές και ανθεκτικές συμμαχίες. Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ, Στάλιν, το κορυφαίο παράδειγμα, ενώ υπάρχουν και αντίθετα. Εσύ και άλλοι πολλοί, «κατηγορείτε» τον Βενιζέλο ότι δεν ενδιαφέρεται για την κεντροαριστερά, αλλά για το πώς θα κρύψει το ΠΑΣΟΚ μέσα στην Ελιά, για να αποφύγει εκλογική ήττα. Το τι πιστεύει, πράγματι θα κριθεί και στο μέλλον, για το πρόσφατο όμως παρελθόν οφείλω να καταθέσω ότι δεν δημιούργησε κανένα πρόσκομμα, ούτε ήγειρε κάποια αξίωση. Τήρησε απολύτως το «χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονισμούς», που αποτέλεσε βάση της μεταξύ μας συνεννόησης. Άλλος αποσύρθηκε στο παρά δύο από το Φόρουμ για την κεντροαριστερά, άλλος δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα, αλλά αυτό, επειδή συμπίπτει με την δική σου πολιτική επιδίωξη, το παραβλέπεις ευχαρίστως. Αλλά ακόμα και αν μοναδική του Βενιζέλου έγνοια είναι η αποφυγή της εκλογικής ήττας, γιατί εμείς πρέπει να ανησυχούμε; Εξ αντικειμένου, αυτό, δεν διευκολύνει τη συγκρότηση της Ελιάς; Ας το διευκρινίσουμε: Εμείς δεν συγκεντρωθήκαμε για να πετάμε βελάκια στον Βενιζέλο, ούτε για να διαλύσουμε το ΠΑΣΟΚ ή την ΔΗΜΑΡ. Κάνουμε έκκληση για μια ευρύτατη συμπαράταξη κομμάτων, κινήσεων, προσωπικοτήτων και πάνω απ? όλα, του ανέστιου λαού της κεντροαριστεράς. Ποια δυναμική θα αποκτήσει και σε ποιες υπερβάσεις θα οδηγήσει η Ελιά, εδώ είμαστε να το δούμε. Όποιος και για όποιο λόγο συμπαρατάσσεται, είναι καλοδεχούμενος. Και η πρόταση είναι ανοικτή και για όσους διστάζουν ή αρνούνται.

Τέλος, με βάση την πικρή κοινή μας πείρα, θα έλεγα στον ΣΒ να μην επικαλείται «ούτε τα χιλιάδες μέλη της ΔΗΜΑΡ», ούτε τις μεγάλες πλειοψηφίες που επιβεβαιώνονται και επανεπιβεβαιώνονται στις ΚΕ. Και ο Κολλιγιάννης πλειοψηφία (οριακή) είχε το ?68 και ακόμα χειρότερα, οι ψηφοφόροι της Αριστεράς μετά το ?74 με την ψήφο τους τον «επιβεβαίωσαν». Δίκιο, όμως, ξέρουμε ότι δεν είχε. Κι εγώ μπορώ να επικαλεστώ τη μέτρηση της Metron Analysis, όπου 40% του κόσμου της ΔΗΜΑΡ επικροτεί τους 58 και μόνο 12% είναι αντίθετο. Ούτε αυτό, όμως, είναι ασφαλές κριτήριο. Ας συνεχίσουμε να συζητάμε. Αν μπορούμε χωρίς πολεμική, ακόμα καλύτερα. Αλλά όταν αμφισβητούν την ειλικρίνειά μας, θα απαντάμε.