παραδοξολόγος -α -ο [paraδoksoloγos] : που αφηγείται παράδοξες, απίστευτες, παράλογες ιστορίες, που λέει παράξενα ή απίθανα πράγματα. || Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, ΚΕΛ.
Τις γλυκιές αυτές μέρες του Αυγούστου γινόμαστε πάλι μάρτυρες μιας έξαρσης ζητημάτων της επικαιρότητας που σε κάποιους από εμάς φαίνονται παράδοξα, με εξέχουσες τις δικαστικές περιπέτειες του Α. Γεωργίου , της K. Σαββαϊδου και του Γκ. Χαρδούβελη καθώς και την βομβιστική επίθεση κατα του Λ. Παπαδήμου που έγινε νωρίτερα .
Τι το κοινό έχουν οι τέσσερις αυτές οι περιπτώσεις ;
• αφορούν συμπολίτες μας που στον τομέα τους διέπρεψαν επαγγελματικά διεθνώς αλλά και στην χώρα,
• δεν εξαρτώνται από κομματικούς μηχανισμούς,
• έκαναν το λάθος να επιδιώξουν να βοηθήσουν τον τόπο τους στις δύσκολες στιγμές που διανύει την τελευταία 7ετία.
Ποιό συμπέρασμα προκύπτει από την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων; Όσοι επιθυμείτε να συμμετάσχετε στην διαχείριση δημοσίων θεμάτων βασιζόμενοι στην επαγγελματική σας καταξίωση αλλά δεν ανήκετε στον στενό κύκλο των κομματικών μηχανισμών, μην το επιχειρήσετε- θα το μετανιώσετε πικρά.
Πώς και από ποιους μεθοδεύεται αυτή η “δολοφονία χαρακτήρων”; Από κάποιους που καταφέρνουν σε κρίσιμες για τον τόπο στιγμές να κινητοποιούν τα πιο οπισθοδρομικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και να δείχνουν το σκοτεινό πρόσωπο της καθυστέρησης : την συμμαχία των παραδοξολόγων.
Οι παραδοξολόγοι καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα στην κοινωνία : Δεισιδαίμονες πιστοί, ρομαντικοί των ουτοπικών κοινωνιών του εξισωτισμού, εθνικιστές και προγονόπληκτοι, μισαλλόδοξοι πατριδολάγνοι, συνωμοσιολόγοι οπαδοί του επιούσιου λαού, πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης, …
Όλα τα πιστεύω των παραδοξολόγων έχουν διαψευστεί είτε ιστορικά είτε επιστημονικά, αυτοί όμως εξακολουθούν να τα υποστηρίζουν επίμονα και να κρύβουν το κεφάλι στην άμμο. Και επειδή είναι πολλοί, οι επίσημοι φορείς – κόμματα, τοπικοί άρχοντες, συνδικάτα, εκκλησία – δεν τολμούν να τους αντιπαρατεθούν ούτε έμπρακτα ούτε ιδεολογικά.
Ζούμε έτσι τα παράδοξα:
• Ένας άνθρωπος από το πουθενά να ισχυρίζεται ότι διαθέτει 600 δις $ και ότι με αυτά μπορεί να αποπληρώσει το ελληνικό χρέος, να δημιουργεί μαζικό κίνημα τύπου “δεν πληρώνω” που καλύπτεται μάλιστα από απόφαση δικαστηρίου .
• Η επίσημη πολιτεία να υποδέχεται το “άγιο φως» με τιμές αρχηγού κράτους,
• 3 εκ. πολίτες, με πρωτοβουλία της εκκλησία, να υπογράφουν την αντίθεσή τους στην κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες με πρώτο και καλύτερο τον μετέπειτα πρωθυπουργό και από τους βασικούς υπεύθυνους της πτώχευσης,
• Πλήθος λαού στο Αγρίνιο να συμμετέχει σε τελετές λατρείας κάστανων “ευλογημένων” από αγιοποιηθέντα μοναχό,
• Κάτοικοι νησιών, που απολαμβάνουν επί χρόνια επιδοτούμενη τιμή ρεύματος, να ανθίστανται με δυναμικές ενέργειες στην κατασκευή ανεμογεννητριών .
• Τα συνδικάτα πολλών κλάδων δημοσίων υπαλλήλων , με πρωταγωνιστές τα συνδικάτα διδασκόντων, να αντιστέκονται επί χρόνια στην οποιαδήποτε αξιολόγηση των μελών τους.
• Η αριστεία στην εκπαίδευση να αποτελεί ρετσινιά και όχι επιδίωξη.
Οι παραδοξολόγοι έχουν ρέντα όχι μόνο στον τόπο μας: εξέλεξαν πρόεδρο στις ΗΠΑ, πήραν το 1/3 των ψήφων στις προεδρικές γαλλικές εκλογές, ψήφισαν Brexit στην ΜΒ.
Στην χώρα μας όμως έχουν μακρά παράδοση, αποτελούν σεβαστό ποσοστό των ψηφοφόρων σε όλα τα σχήματα που κυβερνούν , ενώ αποδομούν τους ηγέτες που αντιστέκονται : Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος, Καραμανλής, …
Έτσι και τώρα που πολλές αυταπάτες αποκαλύπτονται εμφαντικά, είμαστε στην φάση έξαρσης των παραδοξολόγων και των θεωριών τους. Τυπικό παράδειγμα η υπόθεση Γεωργίου: η βασική αιτία των διώξεων που υφίσταται είναι ότι αν αθωωθεί , θα πρέπει να δούμε την αλήθεια καταπρόσωπο: πτωχεύσαμε γιατί εμείς το προκαλέσαμε με τις συμπεριφορές μας και τις επιλογές του πολιτικού προσωπικού που ψηφίζαμε για να τις υπηρετήσει.
Είναι δύσκολο να τα βάλει κανείς με τους παραδοξολόγους στην Ελλάδα- βρίσκονται σε όλα τα κόμματα ( βλέπε αντιδράσεις σε δηλώσεις για τα προφανή της Ν. Κεραμέως από μέλη του κόμματος της ), είναι αριθμητικά πολλοί και τόσα χρόνια διαμορφώνουν αόρατες συμμαχίες που κρατούν την χώρα σε υστέρηση από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, ακόμα και από τους γείτονές μας, υστέρηση που διευρύνεται συνεχώς.
Από το 2015 μάλιστα οι φαινομενικά πιο αταίριαστοι συμμάχησαν και τυπικά για να μας κυβερνήσουν. Τους ενώνει όμως η πίστη στο παράδοξο και η μίζερη αντίδραση σε κάθε άνοιγμα προς τον έξω κόσμο!
Μπορούν να αντιμετωπιστούν οι παραδοξολόγοι; Μακροπρόθεσμα, ενδεχομένως και σε βάθος μιας ή δύο γενεών με αφετηρία τις ριζικές αλλαγές στην παιδεία.
Μεσοπρόθεσμα όμως όσοι αισθανόμαστε ότι προσβάλλεται η νοημοσύνη μας με αυτά που συμβαίνουν, οφείλουμε να κινητοποιηθούμε προκειμένου να δημιουργηθεί ένα μαζικό κλίμα καταγγελίας της παραδοξολογίας. Η ανοχή της, ιδίως από τα κόμματα που φιλοδοξούν να επαναφέρουν την χώρα στον κόσμο της λογικής, είναι στάση ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Το θέμα εκτός από πολιτικό είναι βαθιά κοινωνικό και ως τέτοιο πρέπει να συζητηθεί. Δεν αρκούν οι γελοιογράφοι να το καυτηριάζουν.