Η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδυναμία ήταν ανεξήγητη για εκείνους τους αιθεροβάμονες (μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων), που πίστευαν ότι η «Προεδρική Ομάδα» δεν επιθυμούσε την αυτοδυναμία, προκειμένου να βρει στο Ποτάμι το άλλοθι για την κυβίστηση, που ανέμενε η πλειονότητα των ψηφοφόρων. Κυβίστηση, δηλαδή, στην παροχολογία των 12 δις ευρώ, κυβίστηση στην επιστροφή των πανεπιστημίων στον Μεσαίωνα, κυβίστηση στην εκδίωξη της Τρόϊκα (των εκπροσώπων των εταίρων μας δηλαδή) και κυβίστηση στον τερματισμό των μεταρρυθμίσεων.
Όταν ακούγαμε την Ν. Βαλαβάνη να δηλώνει ότι δεν θέλουμε τα υπόλοιπα 7,6 + 1,8 δις ευρώ δανεικών και το δώρο των 1,9 δις ευρώ από τα κέρδη που αποκόμισαν οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης, και ότι θα διώξουμε τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών μας θεωρούσαμε ότι είναι δημαγωγική πρόσκληση προς τους έξαλλους αντιμνημονιακούς να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
‘Όταν ακούγαμε την Φωτίου, τον Κουράκη και τον Γαβρόγλου να λένε ότι θα σκίσουμε το νόμο Διαμαντοπούλου, θα καταργήσουμε τα Πρότυπα Σχολεία και τα ιδιωτικά νημιαγωγεία και τον Σπαθή να υποδεικνύει κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στην εκλογή οργάνων στα Πανεπιστήμια και επαναφορά της συμμετοχής των φοιτητών με 40% και των υπαλλήλων με 10% στην εκλογή πρυτάνεων, κοσμητόρων και προέδρων, θεωρούσαμε ότι τα λένε για να προσελκύσουν τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες των μετρίων.
Σε χθεσινό άρθρο μου τόνισα τους κινδύνους, που ελλοχεύουν από την ενδεχόμενη έφοδο και παλινόρθωση των συνδικαλιστών και των συντεχνιών στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, και απηύθυνα έκκληση στους εχέφρονες του ΣΥΡΙΖΑ (αν υπάρχει τέτοιο είδος) να μην επαναφέρουν τα Πανεπιστήμια στον Μεσαίωνα και τα ξαναδώσουν βορρά στα κόμματα.
Έκανα λάθος τραγικό. Η χθεσινή ανακοίνωση από τον Πάνο Καμμένο του σχηματισμού κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που είχε προαναγγελθεί προ των εκλογών (αλλά εμείς δεν το πιστεύαμε, θεωρώντας ότι ο Καμμένος απλώς ψάρευε σε θολά νερά), δεν αφήνει πλέον περιθώρια παρερμηνείας των προθέσεων του κ. Τσίπρα και των συντρόφων του. Η εξουσία πάνω απ’ όλα. Αν ήθελε πρόσχημα για να επανέλθει σε φιλοευρωπαϊκές λύσεις και σε ανάσχεση των υποσχέσεων για ποροχές 12 δις ευρώ και αντιμεταρρυθμίσεις, θα είχε συμμαχήσει με το φιλοευρωπαϊκό Ποτάμι και όχι με τον ευρωφοβικό Πάνο Καμμένο (Ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Ν. Μαριάς, εκλεγμένος ευρωβουλευτής των ΑΝΕΛ εντάχθηκε στην ευρωφοβική ομάδα του Φάραντ). Θα είχε συμμαχήσει με το Ποτάμι, ώστε να έχει το άλλοθι της ανάσχεσης της παροχολογίας, που προηγήθηκε των εκλογών. Θα είχε προτιμήσει ως κυβερνητικό εταίρο το Ποτάμι, προκειμένου να τιθασεύσει το Αριστερό Ρεύμα και τους Πασοκογενείς συνδικαλιστές. Όμως δεν το έπραξε, αφού είναι αποφασισμένος να φέρει τη ρήξη με την Ευρώπη και να προβεί σε αντιμεταρρυθμίσεις.
Όσοι λοιπόν έφεραν τη Ραχήλ Μακρή πρώτη των πρώτων σε σταυρούς στην Κοζάνη, έδωσαν 4,8% στο ακροδεξιό, ευρωφοβικό και εθνικιστικό κόμμα του Π. Καμμένου και έφεραν τρίτο κόμμα στη Βουλή το ναζιστικό μόρφωμα, αλλά και όσοι έδωσαν 1,8% στον Λεβέντη και 1,7% στην Τελεία δεν ήρθαν από τον Άρη για να υπονομεύσουν τη χώρα. Είναι Έλληνες ψηφοφόροι, που ενεργούν με το συναίσθημα, την οργή, το φόβο, την εκδικητικότητα και τον τσαμπουκά, αφού δεν θέλουν να σκέφτονται και να ενεργούν ως υπεύθυνοι πολίτες. Είναι εκείνοι που θα αισθανθούν εθνικά υπερήφανοι όταν ο κ. Τσίπρας διώξει τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών, όταν αποποιηθεί με υπερηφάνεια τα 11,3 δις ευρώ, που αναμένουμε από την ολοκλήρωση του Μνημονίου ΙΙ, και όταν διακηρύξει ότι η εθνική κυριαρχία επανήλθε στα χέρια μας, διώχνοντας τους «μερκελιστές» και τους «εθνοπροδότες». Μόνο που αυτό θα σημαίνει καθαρά και ξάστερα έξοδο από την ευρωζώνη και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί οι υποσχέσεις των 12 δις ευρώ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο κάτω των 12.000 ευρώ, η κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης και η αύξηση συντάξεων και μισθών μπορεί να γίνει μόνο σε δραχμές. Και αυτό θα έχει ως συνέπεια την απώλεια των 8 δις ευρώ, που εισρέουν στη χώρα κάθε χρόνο από τα ευρωπαϊκά προγράμματα για την περιφερειακή ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν αυτό επιθυμούν οι Έλληνες, το επιδίωξαν, το πέτυχαν και ήδη το απολαμβάνουν με τη σύμπραξη ενός Αριστερού κόμματος (όπως αυτοαποκαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ) με ένα ακροδεξιό, εθνικιστικό και φανατικά ευρωφοβικό κόμμα (ΑΝΕΛ). Τι να αναμένεις όμως από έναν άνθρωπο που έχει την κατάληψη ως αυτοσκοπό;
Με τις υγείες μας λοιπόν. Και μην ακούσω μεθαύριο τους έλληνες πολίτες που ψήφισαν αυτά τα δύο κόμματα (41% των ψηφοφόρων) να διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης. Το δίκαιο θα είναι να αυτομαστιγωθούν. Τέλος, ας μην μας διαφεύγει ότι από σήμερα θα ασκεί την εξουσία συμμαχία κομμάτων με το 41% των ψήφων, όταν τον Ιούνιο 2012 συμμάχησαν στην κυβέρνηση κόμματα που έλαβαν το 48,5% των ψήφων.