Είδα την τηλεοπτική εμφάνιση του Λαγού και επιβεβαίωσα και πάλι την πεποίθηση για την εξέλιξη του είδους. Διότι, όπως και πολλοί άλλοι από τον χώρο του, αποτελεί ένα δείγμα του πώς θα ήταν ο άνθρωπος αν δεν είχε εξελιχθεί.
Αυτό όμως μου έφερε και μία δεύτερη σκέψη: Ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα όπου έχουμε τη μεγάλη τύχη να ζούμε - τα οποία, σημειωτέον, αποτελούν μία σπάνια εξαίρεση στην ανθρώπινη ιστορία - στην πραγματικότητα είναι μία μορφή αριστοκρατίας. Αφού, ως αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες που είναι, σημαίνει ότι σ αυτές εκλέγουμε ως βουλευτές τους άριστους για να μας αντιπροσωπεύσουν. Εν πάση περιπτώσει, ότι εκλέγουμε αυτούς που θεωρούμε καλύτερους από εμάς, για να διαχειριστούν τα δημόσια πράγματα, που αφορούν στη ζωή μας.
Με την ίδια όμως λογική που κάποιοι «άνθρωποι» ψήφισαν Λαγό επειδή θεωρούν ότι ανήκει σε πιο εξελιγμένο από τους ίδιους είδος ανθρώπου, οι υπόλοιποι ψηφίσαμε τους υπόλοιπους!
Δηλαδή κάποιοι «υπεύθυνοι» άνθρωποι ψήφισαν Βαρουφάκη ως πιο υπεύθυνο από τους ίδιους, επειδή δήλωνε ότι «διαπραγματεύεται», ενώ απλώς λικνιζόταν κοιτάζοντας τις φτέρνες του, για να μη βλέπει τον ανίδεο όχλο.
Κάποιοι «πατριώτες» ψήφιζαν Καμένο ως πιο πατριώτη από τους ίδιους, επειδή ξεμάτιαζε αεροπλάνα, μας προστάτευε από τους ψεκασμούς και απειλούσε τους ξένους που ήθελαν να μας κλέψουν τους υδατάνθρακες. (Τα μακαρόνια μας δηλαδή).
Κάποιοι «σοβαροί» ψήφιζαν Λεβέντη ως πιο σοβαρό από τους ίδιους. Εδώ η σοβαρότητα στο πρόσωπο του Λεβέντη «σπάει κόκκαλα», οπότε παρέλκει η εξειδίκευση.
Κάποιοι «τίμιοι» άνθρωποι ψήφισαν ως πιο τίμιο από τους ίδιους, έναν αγύρτη απατεώνα - όπως τον προσδιορίζουν οι δημόσιες πράξεις του - που πουλάει ιδιόγραφες επιστολές του Χριστού, το ελιξίριο της φαλάκρας και εσχάτως και κρέμες για τον ιό! (Δεν αναφέρω όνομα, μόνον πράξεις, για ευνόητους λόγους).
Κάποιοι τέλος «δημοκράτες» και «μορφωμένοι» ψήφισαν ως πιο δημοκράτη από τους ίδιους τον άνθρωπο που πήγε στην ΚΝΕ ενώ ακουγόταν ο θόρυβος από την πτώση του τείχους και ταυτόχρονα ως πιο μορφωμένο επειδή, ως μηχανικός, δήλωνε ότι αλλαγή σημαίνει στροφή 360 μοιρών! Δηλαδή το να γυρίσεις εκεί που ήσουν!
Και η κατάσταση είναι ανίατη. Διότι, όπως δεν υπάρχει φάρμακο για τη φαλάκρα, έτσι δεν υπάρχει και φάρμακο για τη συλλογική τρέλα….
Από ανάρτηση στο Facebook