Το μεγαλειώδες παραλήρημα των Ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ου αιώνα ήταν μία  παρανοϊκή φαντασίωση: ότι μπορούσαν να αλλάξουν την ανθρώπινη φύση. Να «αδειάσουν» δηλαδή τους ανθρώπους από την ανθρώπινη ιδιότητα. Έτσι ώστε να εξαφανιστεί κάθε ίχνος ατομικότητας και αυθορμητισμού και να παραχθεί εργαστηριακά ένας και μόνον τύπος ανθρώπου, για όλες τις χρήσεις. Οι ναζί μάλιστα επιχείρησαν να κατασκευάσουν ομοιόμορφο τύπο ακόμη και ως προς το χρώμα.

Το παραλήρημα για αλλαγή της ανθρώπινης φύσης διαψεύστηκε. (Και ευτυχώς). Αυτό όμως δεν επιτρέπει σε κανέναν να «ελπίζει» - εκτός βεβαίως όσων παραμένουν καθηλωμένοι στις ολοκληρωτικές φαντασιώσεις τους -  στην εργαστηριακή παραγωγή οποιουδήποτε ανθρώπινου τύπου. 

Όπως π.χ. του «ηθικού εφοριακού» που δεν θα εκβιάζει για ίδιον όφελος, του «ηθικού γιατρού» που δεν θα εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο πόνο για να εισπράττει φακελάκια,  του «ηθικού ή έξυπνου δικαστή», που δεν θα συναλλάσσεται και δεν θα εξαπατάται, του «δημοκρατικού αστυνομικού», ο οποίος θα ενεργεί ως «δημοκρατικό ρομπότ» απέναντι σε κάθε συνθήκη και πάει λέγοντας. 

Συνέχεια στο The booksjournal

Πηγή: booksjournal.gr