Στην προχθεσινή συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ η πρόταση έγκρισης της συμφωνίας με τους εταίρους έλαβε 92 ψήφους (47,18% του συνόλου των μελών), ενώ η πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας για απόρριψη έλαβε 68 θετικές ψήφους. Επιπλέον, υπήρξαν 5 λευκές και 30 αποχές. Δηλαδή, η πλειονότητα των μελών της Κ.Ε. δεν ενέκρινε τη συμφωνία. Οι καιροί ου μενετοί. Ήδη οι αντιφατικές δηλώσεις υπουργών, η αλαζονεία κάποιων βουλευτών, η αδυναμία του πρωθυπουργού να υποβάλει στους εταίρους συγκεκριμένο και τεκμηριωμένο προγραμματισμό μεταρρυθμίσεων για την εκκίνηση της οικονομίας και η πρόσφατη καταγγελία της κυβέρνησης εκ μέρους του υπευθύνου οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για έλλειψη προγράμματος, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν θα πάει μακρυά.
Συγχρόνως, ο κ. Τσίπρας, συναισθανόμενος την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις που έδωσε προεκλογικά, αλλά και να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, εφευρίσκει εχθρούς. Εχθρούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Εφευρίσκει συνωμότες, που επιθυμούν να ρίξουν την κυβέρνησή του. Εύχομαι να μην συνεχίσει αυτό τον ολισθηρό δρόμο διχασμού της κοινωνίας σε πιστούς οπαδούς και εχθρούς.
Την ίδια στιγμή, η απουσία ισχυρού πόλου στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού κέντρου, που θα αποτελούσε μια λύση, αντιμετωπίζεται από το ΠΑΣΟΚ με . . . ασπιρίνες. Ετοιμάζονται για συνέδριο αλλαγής ηγεσίας. Αυτό κι αν δεν είναι η επιτομή της εσωστρέφειας, αφού δεν αντιλαμβάνονται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει προ πολλού και η κοινωνία χρειάζεται νέο κόμμα με νέο μητρώο μελών, με νέες αρχές, ιδρυτικό συνέδριο και εκλογή νέας ηγεσίας, που θα ενώσει όλες τις υγιείς δυνάμεις του μεσαίου χώρου. Μια ηγεσία που θα αποτελείται από ό,τι πιο ικανό, έμπειρο, έντιμο και αποτελεσματικό έχει να παρουσιάσει ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου κέντρου και ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει να παρουσιάσει η νέα γενιά πολιτικών. Ακόμη και εκείνοι, που έδωσαν την ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ τον Ιανουάριο 2015, για λόγους συναισθηματικούς ή για να αποτραπεί η ταπεινωτική έξοδός του από τη Βουλή, την επομένη φορά θα αρνηθούν την ψήφο τους και θα στραφούν αλλού. Ήδη τα νέα σε ηλικία στελέχη του ΠΑΣΟΚ αντελήφθησαν ότι είναι μάταιο να προσπαθείς να δώσεις το φιλί της ζωής σε έναν ήδη θανόντα και απεσύρθησαν από την κούρσα διαδοχής του Ε. Βενιζέλου. Η εμμονή κάποιων να ηγηθούν ενός συρρικνωμένου κόμματος δείχνει αλαζονεία και έλλειψη κριτικής σκέψης.
Η ιστορία, αλλά και οι πολίτες, δεν θα συγχωρήσουν στους ηγέτες του χώρου την έλλειψη πρωτοβουλιών και ανάληψη δράσης. Ας συγκροτηθεί Επιτροπή Πρωτοβουλίας, η οποία θα αναλάβει τη διοργάνωση ιδρυτικού συνεδρίου. Σε αυτήν πρέπει να συμμετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στελέχη της πάλαι ποτέ ΔΗΜΑΡ, του Ποταμιού, αλλά και πρώην στελέχη κομμάτων, όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Τάσσος Γιαννίτσης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο Νίκος Μπίστης, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Ηλίας Μόσσιαλος και πολλοί ακόμη από την πάλαι ποτέ Πρωτοβουλία των 58. Ας το πούμε καθαρά. Εάν επιμένουμε στην παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα στον πυρήνα της, το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα θα πρέπει να εκπροσωπείται στην Ελλάδα από ένα και μόνον ένα ισχυρό πόλο. Η αρχή μπορεί να γίνει με την έναρξη συνεργασίας των κομματικών ομάδων Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ. Οι μέχρι τώρα ενδείξεις δείχνουν ταύτιση απόψεων στα κύρια και ζωτικής σημασίας θέματα, όπως είναι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, η διευθέτηση του χρέους, η ανάπτυξη με προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων, η επανεκκίνηση με εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης, η επανεξέταση του κοινωνικού κράτους με γνώμονα τη σημερινή πραγματικότητα γήρανσης του πληθυσμού, η αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων και τόσα άλλα. Είμαι βέβαιος ότι τόσο το Ποτάμι όσο και το ΠΑΣΟΚ, καθώς και οι διάφορες ομάδες και προσωπικότητες του μεσαίου χώρου συμφωνούν σε ένα κοινό πρόγραμμα, μέρος του οποίου αποτελούν τόσο τα προγράμματα των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων όσο και οι μελέτες, που έχει εκπονήσει και δημοσιοποιήσει το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση της Άννας Διαμαντοπούλου. Αυτό επιτάσσει το εθνικό καθήκον.
Οι ολιγωρίες από τον Οκτώβριο 2013 έως προσφάτως μας οδήγησαν στη σημερινή ήττα. Τώρα όμως η δημιουργηθείσα κατάσταση και οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν ολιγωρίες και δισταγμούς. Χρειάζεται ένα κόμμα που θα δώσει ελπίδα και διέξοδο στα αδιέξοδα που δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δημιούργησε και εξέθρεψε με την συγκυβέρνηση με το ακροδεξιό και εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛΛ, τον απολίτικο διαχωρισμό της κοινωνίας σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, τις υποσχέσεις για παροχές προς όλους, την έλλειψη συνεργασίας στους κόλπους του και την αδυναμία παρουσίασης στοιχειώδους πρότασης για την πορεία της χώρας.
Η αναμενόμενη περαιτέρω όξυνση μεταξύ των δύο τάσεων στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει περιθώρια για εσωστρέφεια και φραξιονισμούς στο Μεσαίο Χώρο. Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ δεν έχει αντίπαλο και εναλλακτική λύση. Αύριο (και το αύριο είναι προ των πυλών) πρέπει να έχει εμάς.