Η στρατηγική κατά έναν ορισμό είναι η λογική εκείνη διαδικασία διά της οποίας οι οργανωτικές ενέργειες έχουν κριθεί ότι είναι συγκλίνουσες με το περιβάλλον της οργάνωσης και μέσω αυτής οι οργανωτικοί πόροι κατευθύνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνεται η υλοποίηση των ενεργειών αυτών.

.

Η διαφοροποίηση τη στρατηγικής έννοιας μεταξύ ιδιωτικού και Δημοσίου είναι πασιφανής όσον αφορά αφενός, τη μελέτη του περιβάλλοντος χώρου  της κατάστασης που επικρατεί αφετέρου, την επιστράτευση με συντονισμένες κινήσεις των ανθρώπινων και άλλων πόρων ώστε να ενεργήσουν για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων για μεν τον ιδιωτικό χώρο που αφορούν την αύξηση του προσδοκώμενου οφέλους σε οικονομία και κοινωνία, για δε τον δημόσιο χώρο που αφορούν την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος προς όφελος ευρύτερα του κοινωνικού συνόλου.

.

Η έννοια όμως του Δημοσίου συμφέροντος στηρίζεται σε μια βασική παραδοχή σύμφωνα με την οποία γίνεται δεκτό ότι εκτός από τα επιμέρους ιδιωτικά συμφέροντα υπάρχει ένα υπερκείμενο αγαθό που αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Η εξυπηρέτηση αυτού του αγαθού είναι κατ εξοχήν ο σκοπός της πολιτικής και η κύρια ευθύνη των φορέων δημόσιας εξουσίας.

.

.

Ο δημόσιος πολιτικός διάλογος πρέπει επιτέλους να στραφεί γύρω από το ερώτημα του τι αφορά το κοινωνικό σύνολο και η πολιτική πράξη δεν πρέπει να αναφέρεται στη στενή λογική επιμέρους συμφερόντων ούτε να αποσκοπεί στην αποκλειστική ικανοποίηση πελατειακών ομάδων.

.

Η προσήλωση στο δημόσιο συμφέρον είναι μέτρο καταξίωσης της πολιτικής ως ορθολογικής και αμερόληπτης παρέμβασης δια της οποίας επιτυγχάνεται το κοινό καλό και ταυτόχρονα διαμορφώνεται ένας λιγότερο ή περισσότερο δίκαιος τρόπος αντιμετώπισης όλων των κοινωνικών προβλημάτων.

.

.

Η αναφορά της πολιτικής στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος συμβάλει στην επικράτηση της σύγχρονης δημοκρατικής αντίληψης σύμφωνα με την οποία η ύπαρξη στο ενιαίο κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο τίθεται υπό την εγγύηση μιας αμερόληπτης και καθόλα ανεξάρτητης μορφής εξουσίας η οποία επιδιώκει την πραγματοποίηση του μέγιστου δυνατού καλού για το σύνολο.

.

Είναι λυπηρό αλλά η απούσα στρατηγική της υπεράσπισης του δημόσιου συμφέροντος έχει υποκατασταθεί από επιμέρους συντεχνιακές αντιλήψεις και νοοτροπίες που υιοθετούν τακτικές προάσπισης ιδίων συμφερόντων. Οι κυβερνήσεις όμως ψηφίζονται για να προτάσσουν τα συμφέροντα όλης της κοινωνίας και όχι να έπονται της κοινωνίας ποδηγετούμενης από μικροσυμφέροντα και συντεχνίες.