Μαγκρόβια..
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα τα δημοσιεύματα στον Τύπο είναι πανομοιότυπα. Από τη σταθερή στην πρωτοπορία των αντιευρωπαίων «The Sun» μέχρι την καλά ενημερωμένη και μετριοπαθή «The Times», προβλέπουν σύντομη ανατροπή της πρωθυπουργού. Τα σημάδια για την υποβόσκουσα δυσαρέσκεια για τις ηγετικές ικανότητές της φανερώθηκαν την επομένη της αποτυχίας της στις πρόωρες εκλογές του Ιουνίου.
Αλλά και πριν υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση ότι δεν πάει καλά. Πέρασαν, βλέπετε, επτά μήνες από τη νίκη των υποστηρικτών της εξόδου μέχρι την υποβολή της αίτησης για την εφαρμογή του άρθρου 50. Και αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για την έλλειψη προετοιμασίας από πλευράς των πρωταγωνιστών της εξόδου, διαλύθηκε από τη σχετικά πρόσφατη αλλαγή πλεύσης με το αίτημα της βρετανικής κυβέρνησης για διετή παράταση της διαπραγμάτευσης. Η διαπραγμάτευση, σύμφωνα με τις συνθήκες, προβλέπεται διετής. Η παράταση είναι δυνατή, αλλά με ομόφωνη απόφαση των 27. Προφανώς κάθε κράτος-μέλος θα μπορούσε να παζαρεύει την ψήφο του με τη Βρετανία για να πετύχει εθνικά συμφέροντα. Με άλλα λόγια, η παράταση των διαπραγματεύσεων θα επιτείνει την αστάθεια και την οικονομική αιμορραγία της Βρετανίας, αλλά και σε μικρότερο βαθμό της ΕΕ.
Αυτά υποτρίζουν και οι οπαδοί του «σκληρού» Brexit.
Στο μεταξύ, το ένα μετά το άλλο τα εργατικά και τα εργοδοτικά συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, ακόμη και οι γεωργικοί συνεταιρισμοί εξορκίζουν το «σκληρό» Brexit .
Και ενώ η κυβέρνηση αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τις οικονομικές επιπτώσεις που έχουν συντάξει οι υπηρεσίες του κράτους, η πραγματική οικονομία δείχνει τα πρώτα σημάδια υποχώρησης.
Η συνάντηση της Μέι και του Κόρμπιν με τον αγγλικό ΣΕΒ – CBI – ήταν απογοητευτική. Οι επιχειρήσεις κατάλαβαν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ηγεσίας στη χώρα τους στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολεμικής της ιστορίας. Οπότε; Οπότε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Καπάκι σε αυτά ήρθε η δημοσίευση των συζητήσεων των 27, που καταλήγουν στο ίδιο περίπου συμπέρασμα: η κυρία Μέι δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση και θα καθαιρεθεί ενδεχομένως μέχρι το νέο έτος. Μια άλλη εκδοχή είναι να έχουμε νέες εκλογές με πιθανή νίκη του κ. Κόρμπιν. Σε κάθε περίπτωση, νέες αναπόφευκτες καθυστερήσεις οδηγούν πιο κοντά στο άναρχο διαζύγιο.
Η παραίτηση δύο υπουργών σε λίγες ημέρες, η προφανής αδυναμία της οικονομίας να υποκαταστήσει σε σύντομο διάστημα τις κοινοτικές επιδοτήσεις με εθνικούς πόρους, η εμπλοκή ακόμη και θεσμών στην αποφυγή φορολογίας μέσω offshore, η πτώση της λίρας που πλήττει κατά κύριο λόγο τους πιο αδύναμους, η οριζόντια διαφοροποίηση στα δυο μεγάλα κόμματα σε σχέση με το Brexit, η απόφαση όλο και περισσότερων επιχειρήσεων να εγκαταλείψουν το βρετανικό έδαφος κ.ά. επιτείνουν την ατμόσφαιρα αστάθειας.
Υπάρχει διέξοδος από αυτή την καταστροφική και για τα δύο μέρη προοπτική; Υπάρχει. Η σημερινή πρωθυπουργός να ακολουθήσει το παράδειγμα του κ. Τσίπρα. Δηλαδή να αγνοήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Και επειδή η δημοκρατική ευαισθησία των Βρετανών αποκλείει τη στροφή 180 μοιρών, να προκαλέσει νέο δημοψήφισμα λέγοντας την αλήθεια στον βρετανικό λαό. Και να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην ιστορία του μεγάλου αυτού έθνους.
Εκτός όμως από τη δημοκρατική ευαισθησία, υπάρχει και ένας λόγος που ένα νέο δημοψήφισμα δεν είναι βέβαιο ότι θα δώσει διαφορετικό αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι, ένα χρόνο μετά, το αντιευρωπαϊκό στρατόπεδο έχει υποχωρήσει ελάχιστα, μια και οι αιτίες της αυτοκτονικής στάσης είναι βαθιές και εμφανείς σαν ρίζες από μαγκρόβια στον βάλτο του λαϊκισμού. Και επιπλέον θα προκαλέσει βαθύ ρήγμα στο συντηρητικό στρατόπεδο, και του Εργατικού Κόμματος. Συνεπώς; Συνεπώς ίσως η άποψη πολλών κοινοτικών ότι η «σκληρή» έξοδος είναι αναπόφευκτη επαληθευτεί. Και μάλιστα σύντομα. Εξάλλου φαίνεται πως οι πληροφορίες ότι άρχισαν οι προετοιμασίες από πλευράς ΕΕ για τη ζωή μετά την έξοδο έχουν βάση. Πάντως, φαίνεται τοξικός ο χρόνος μέχρι τον Μάρτιο του 2019, που λήγει η προθεσμία για την εφαρμογή του άρθρου 50.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο ΒΗΜΑ