Ανακοινώνοντας την παραίτησή του ο κ. Gabriel είπε ότι πίστευει ότι το SPD μπορεί να επιτύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα σε ομοσπονδιακές εκλογές του τρέχοντος έτους με τον κ Schulz επικεφαλής. Ο κ. Gabriel δεν ήταν προσωπικά πολύ δημοφιλής με αρκετά ΜΜΕ να τον έχουν βαφτίσει «ο κύριος Ζικ Ζακ» για την μεταστροφή της πολιτικής του.
Η ανάληψη ηγετικού ρόλου από τον κ. Schulz, έχει δύο πλεονεκτήματα για το SPD. Πρώτον, ο ίδιος φαίνεται να είναι πολύ πιο δημοφιλής μεταξύ σημαντικών στρωμάτων του γερμανικού εκλογικού σώματος από ό, τι ο Gabriel. Δεύτερον, έχει το προφίλ και την εικόνα σταρ που τον καθιστά ικανό υποψήφιο για να αντιπαρατεθεί επί ίσοις όροις με την κα Μέρκελ στις εκλογές. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι ο κ. Schulz θα κερδίζε 38% σε μια υποθετική ψηφοφορία για την καγκελαρία μόνο μία μονάδα λιγότερο από την κα Μέρκελ. Αν η υπεραπόδοση αυτή θα μπορούσε εν μέρει να οφείλεται στο ότι οι Γερμανοί ψηφοφόροι είναι λιγότερο εξοικειωμένοι με τον κ. Schulz.
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Schulz θα ανεβάσει τις δυνάμεις SPD, δεν θα αλλάξει τις τύχες του κόμματος δραστικά. Το προβάδισμα του CDU / CSU στην δημοσκοπήσεις είναι τεράστιο και οι επιλογές του κ. Schulz να αυξήσει τους ψηφοφόρους του SPD είναι περιορισμένες.
Όπως και με πολλά άλλα κεντροαριστερά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, το SPD φαίνεται να έχει χάσει ψηφοφόρους και προς τη σκληρή δεξιά, σε αυτή την περίπτωση η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD). Βρίσκοντας ένα μήνυμα που να αντηχεί σε αυτούς τους ψηφοφόρους και να τους φέρει πίσω στο SPD θα είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση…
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία όπως υπογραμμίσαμε και σε προηγούμενο μας , χρειάζεται σύγχρονες απαντήσεις στα διαχρονικά προβλήματα της παραγωγής και αναδιανομής του πλούτου σε συνθήκες πολυπολιτισμικότητας και παγκοσμιοποίησης. Όσο αυτά τα ζητούμενα δεν βρίσκουν απαντήσεις του 21ου αιώνα, αλλά του 20ου, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία θα βαδίζει μέσα σε λαβύρινθο με πρόσκαιρες συναισθηματικές εξάρσεις επιστροφής σε ένα αριστερό παρελθόν που έχει παρέλθει (Κορμπιν, Αμόν, κλπ).