Από ανάρτηση στο facebook

Η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για τη μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ, παρότι απομένει να γνωστοποιηθούν οι λεπτομέρειές της, έχει πολύ ευρύτερη σημασία από τη "σφήνα" στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στην οποία αναφέρονται ομόφωνα οι σχετικές αναλύσεις.
1) Επιβεβαιώνει, μετά και την αντίστοιχη συμφωνία με την Ιταλία, την -έστω αναγκαστική- "έξοδο" της ελληνικής εξωτερικής από μια μακρά περίοδο αφασίας της σχολής Μολυβιάτη.
2) Υποδεικνύει πως η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου -το οποίο παβλωφικά επικαλούμαστε- σημαίνει συμφωνίες και -προφανώς- συμβιβασμούς. Όπως φάνηκε και από τη συμφωνία με την Ιταλία και φαντάζομαι πως θα φανεί και από τις λεπτομέρειες της αντίστοιχης με την Αίγυπτο, ο "μαξιμαλισμός" είναι καλός για το ξεκίνημα της διαπραγμάτευσης όχι, όμως, και για το τέλος της, αν θέλεις, βέβαια πραγματικά, να καταλήξεις σε συμφωνία. Η εμπέδωση αυτής της αντίληψης εξαιτίας των δύο συμφωνιών λειτουργεί διαπαιδαγωγητικά για την κοινή γνώμη, η οποία έχει εθιστεί επί δεκαετίες στη λογική της εθνικής απολυτότητας/αδιαλλαξίας. Κάτι πολύ σημαντικό για την περίπτωση αντίστοιχων διεργασιών με την Τουρκία.
3) Όντας η τρίτη στη σειρά συμφωνία μετά την τουρκολιβυκή και την ελληνοϊταλική δείχνει πως γίνεται όλο και πιο ώριμη η εκδοχή της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ίσως όχι μόνο για την ελληνο-τουρκική οριοθέτηση αλλά για το σύνολο, πλέον, της Ανατολικής Μεσογείου.

Υ.Γ. Οι τουρκικές αντιδράσεις ήταν αναμενόμενες ακόμα και η αναβολή της επανέναρξης των διερευνητικών επαφών. Παρότι δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος με τον Ερντογάν, δεν πιστεύω πως αυτή θα είναι και η μεσομακροπρόθεσμη τουρκική στάση.
Ως εκ τούτου ας μη βιάζονται να χαρούν οι τουρκοφάγοι που, παρά τις επιφυλάξεις τους, θα προσπαθήσουν να "αφυδατώσουν" την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία σε κίνηση περικύκλωσης της Τουρκίας.