Ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής το παραδέχτηκε ανοιχτά: «Ναι, χαιρετάμε ναζιστικά, αλλά έχουμε καθαρά χέρια».

Τίποτα δεν γίνεται και δεν λέγεται τυχαία. Το μέχρι χτές περιθωριακό μόρφωμα, που αγαπούν οι δημοσκοπήσεις, ακολουθεί πιστά έναν απλό κανόνα της επικοινωνίας: όσο περισσότερο προκαλείς, τόσο περισσότερο σε προσέχουν.

Γι’ αυτό ο Μιχαλολιάκος δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χαιρετάει ναζιστικά. Νομίζει ότι, προβάλλοντας τα «καθαρά» χέρια του, περνάει σε δεύτερη μοίρα- και δεν του προκαλεί καμιά ζημιά-ο ναζιστικός χαιρετισμός.

Βεβαίως λογική στη «λογική» της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει, αλλά ακόμη και ο παραλογισμός δεν πρέπει να έχει κάποια όρια; Ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του δηλώνουν πάνω απ’ όλα «πατριώτες» και κατηγορούν όλους τους άλλους ως «προδότες».

Όμως, πώς είναι δυνατόν οι «πατριώτες» να χρησιμοποιούν τα σύμβολα ενός καθεστώτος που κατέλαβε την πατρίδα τους και αιματοκύλισε πόλεις και χωριά του;

Στη μεταπολεμική Γερμανία πήραν το μάθημά τους από τη λαίλαπα του ναζισμού και δεν επιτρέπουν(απαγορεύουν) την ύπαρξη ναζιστικών κομμάτων.

Η Ελλάδα, που καταστράφηκε από τη ναζιστική κατοχή, επιτρέπει στους νοσταλγούς της να χαιρετούν ναζιστικά και κάποιοι Ελληνες «πατριώτες» γοητεύονται από τα «καθαρά» χέρια τους.

Ο αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης πρέπει να είναι συνεχής. Για να μη μας γίνει «συνήθεια» η χρυσαυγίτικη σχιζοφρένεια.