Η ανεργία είναι μία από τις χειρότερες ανθρώπινες τραγωδίες. Δεν περιορίζεται στην έλλειψη του οικονομικού πόρου. Επεκτείνεται και στην κοινωνική υποβάθμιση και τελικά στην απομόνωση. Ο άνεργος αποφεύγει τις παρέες. Οχι μόνο γιατί δεν έχει να πληρώσει το ρεφενέ στο καφενείο, ούτε μόνο επειδή ντρέπεται για την κατάντια του. Τους αποφεύγει και διότι δεν έχει πια τι να συζητήσει μαζί τους. Πριν, συζητούσαν την καθημερινότητά τους στη δουλειά, στις συναλλαγές τους. Τώρα, εκείνος δεν έχει καθημερινότητα, πέρα απ’ το να τσακώνεται με τη γυναίκα του που, όσο περισσότερο περιφρονεί τον εαυτό του, τόσο περισσότερο τη μισεί. Τσακώνεται για το φαγητό που είναι άνοστο, για τα φώτα που δεν κάνει οικονομία, για τον θόρυβο που κάνει και τον ξυπνάει. Λίγο λίγο, τον κόβουν και οι φίλοι. Παύουν να του τηλεφωνούν. Τι να του πουν άλλωστε;

Οι τραγωδίες των ανέργων στη χώρα μας σήμερα μετριούνται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Αλλά η συμπαράσταση σ’ αυτές είναι ψεύτικη. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τους συνδικαλιστές, τις συντεχνίες και την Αριστερά, που κατέστρεφαν επιχειρήσεις με απεργίες και διαδηλώσεις, τα κυβερνητικά κόμματα ακολουθούν τη δική τους μέθοδο για να σπρώξουν στην ανεργία πάνω από 1,3 εκατ. πολίτες και να δημιουργήσουν 2,4 εκατ. οφειλέτες Δημοσίου. Είναι οι φορολογικές επιδρομές. Θα μπορούσαν να λείψουν αν μειώνονταν οι κρατικές δαπάνες. Ομως, στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της ανεργίας, πληρώνουμε πρόωρες πελατειακές συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων, ακόμη και αγροτών στα 62, καθώς και μισθούς ανεπαρκών Δ.Υ. που ωστόσο επιβάλλουν να μην αξιολογούνται. Και όταν η τρόικα πατάει πόδι, απολύουν φτωχοδιάβολους, όπως καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες, ενώ στους υπαλλήλους της Βουλής δίνουν επίδομα για ταξί! Πληρώνουμε 300 βουλευτές όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρότεινε 200 και όταν η Ολλανδία με 15,5 εκατ. κατοίκους έχει 150! Τους πληρώνουμε για να έχουμε 62 από τους 300 να ζητούν να ακυρωθεί νόμος που… ψήφισαν οι ίδιοι και που προβλέπει παρακράτηση των χρεών των μπαταχτσήδων αγροτών στο κράτος από τις κρατικές επιδοτήσεις. Να μη χαλάσουν την καρδιά της πελατείας. Δεν πάνε να πνιγούνε οι άνεργοι!

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται χειρότερα. Δημιουργία νέων ανέργων από πρόσθετο άρμεγμα 5 δισ. για να βοηθήσει τους… ανέργους. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και των 751 ευρώ κατώτατο μεροκάματο, για να ελαττωθούν και οι λίγες προσλήψεις. Κατάργηση της διαθεσιμότητας για ακόμα πιο υδροκέφαλο Δημόσιο. Ολες αυτές οι αρλούμπες πανικόβαλαν τον πρωθυπουργό τόσο, που θέλησε να φιμώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΕΡΙΤ. Και προκάλεσε την παραίτηση τριών στελεχών της που ο ίδιος διόρισε!

Η Δικαιοσύνη συμπαραστάθηκε και αυτή στους άνεργους. Απαγόρευσε στα καταστήματα να τους προσφέρουν δουλειά τις Κυριακές για να μην χάσουν τον… εκκλησιασμό! Και στο τέλος, όλοι μαζί ομονοούν ελληνικότατα ότι για την ανεργία φταίνε οι ξένοι και το Μνημόνιό τους. Α, τι ανακούφιση θα ήταν για τους άνεργους να μας κυβερνούσαν απ’ ευθείας οι Βρυξέλλες.