Ποιος θα μπορούσε να το διανοηθεί στα χρόνια του τείχους ότι ένα μέλος της «Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας» της Ανατολικής Γερμανίας επρόκειτο να αναλάβει κάποια στιγμή τις τύχες μιας ενωμένης Γερμανίας, σε κρίσιμες μάλιστα ιστορικές στιγμές για τη χώρα της αλλά και για την Ευρώπη. Η Άνγκελα Μέρκελ συνέβαλε έτσι, συμβολικά και ουσιαστικά, στην εδραίωση του ρόλου της ενιαίας Γερμανίας στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Είπαν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή πορεία προς την ενοποίηση τα τελευταία χρόνια οφείλονται και στην ολοκλήρωση του κύκλου των «μεγάλων ηγετών» των πρώτων χρόνων. Βιάστηκαν να κρίνουν και μάλλον λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο. Η Μέρκελ στάθηκε όρθια αντιμετωπίζοντας ένα τσουνάμι προβλημάτων.

Κυβέρνησε – και κυβερνάει – με σταθερότητα τη χώρα της ως καγκελάριος συμμαχικών σχημάτων που πέρασαν από σαράντα κύματα για να σχηματιστούν και να αντέξουν. Αντιμετώπισε το κρίσιμο μεταναστευτικό με αίσθημα ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης, μη υποχωρώντας στις πιέσεις των ακροδεξιών και αδιαφορώντας για το βαρύ πολιτικό τίμημα που πλήρωσε. Κράτησε ζωντανή την προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης και στάθηκε όρθια απέναντι στο φαινόμενο του λαϊκιστή Τραμπ που απειλεί να ανατρέψει τις παγκόσμιες ισορροπίες σε όλα τα επίπεδα.

Σε πρόσφατη συνέντευξή της, απαντώντας στο ερώτημα «τι θα ήθελε να γράψει γι αυτήν η ιστορία απάντησε χαμογελώντας «ότι προσπάθησα». Η ιστορία θα είναι πιο δίκαια αν θα γράψει ότι «τίμησε το αξίωμά της».