Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι υποψήφιοι γαμπροί είναι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα. Το καθένα θέλει για δικούς του λόγους, να οργανωθεί και να ανασυσταθεί ο χώρος ανάμεσα τους. Όμως, η δυστοκία προέρχεται από τους ίδιους τους εν δυνάμει συμμάχους του Κέντρου. Το άνευρο πολιτικά πόρισμα της Επιτροπής για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις, αποτελεί ένα πρώτο δειλό βήμα. Ο χώρος όμως, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως, χρειάζεται ένα τολμηρό άλμα.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ επιθυμούν τη δημιουργία ενός στοιχειωδώς υπαρκτού ενδιάμεσου κόμματος γιατί προσδοκούν ότι θα λειτουργήσει ως ανάχωμα προκειμένου να μην επιλέξουν οι ψηφοφόροι τον μεγάλο αντίπαλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι χωρίς ένα ισχυρό κόμμα στα κεντροδεξιά του, αρκετοί θα προτιμήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η δε ΝΔ επιθυμεί την ανάδειξη ενός κόμματος στα κεντροαριστερά της, ώστε να μην επιλέξουν οι πιο αριστεροί του σχήματος στο εκλογικό δίλημμα το ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι ένα κόμμα στο χώρο του κέντρου ανάλογα φυσικά με την μεταρρυθμιστική ατζεντα θα αποτελεί εν δυνάμει σύμμαχο ενός εκ των δύο διεκδικητών. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι στην Ελλάδα της κρίσης το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θυμίζει σε τίποτε το the winner takes it all (ο νικητής τα παίρνει όλα). Πρωτεύον είναι ποιος θα είναι ο νικητής, αλλά εξίσου σημαντικό είναι ποια κόμματα θα αποτελούν την Αντιπολίτευση του νικητή στην περίπτωση που κατορθώσει να δημιουργήσει Κυβέρνηση. Η εξίσωση αυτή είναι σαφώς πιο δύσκολή για τη ΝΔ, καθώς σε περίπτωση νίκης της, έτσι όπως έχει αναδιαταχθεί ο κομματικός χάρτης, την αντιπολίτευση θα την αποτελούν κόμματα από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ μέχρι την Πλεύση Ελευθερίας της κας. Κωνσταντοπούλου τη ΛΑΕ του Π. Λαφαζάνη. Ως εκ τούτου οι συγκυβερνητικές επιλογές της ΝΔ περιορίζονται σε κόμματα – ή κόμμα – που θα διαχωρίζουν τη θέση τους από τον ακραίο αριστερό και δεξιό λαϊκισμό που έχει κυριεύσει μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος.
Ο Στ. Θεοδωράκης βρίσκεται στην πιο πιεστική θέση, καθώς αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι το ΠΟΤΑΜΙ, έχει σοβαρές δυσκολίες να ξαναμπεί στη Βουλή. Είναι επίσης, δεδομένο ότι από τη στιγμή που ένα μικρότερο κόμμα μπαίνει σε μία διαδικασία πολιτικής – οργανωτικής συζήτησης με ένα μεγαλύτερο και πιο έμπειρο, πρέπει να έχει ορίσει εξαρχής τα όρια και τις προϋποθέσεις. Το γεγονός ότι ακόμα σέρνεται ένας διάλογος απεσταλμένων των 2 αρχηγών, δεν συνιστά πολιτική ουσία.
Είναι προφανές ότι η συμμετοχή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στην Επιτροπή για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις γέρνει την πλάστιγγα προς τη μεριά της συμπόρευσης με το ΠΑΣΟΚ. Η τελευταία όμως συνεδρίαση της ΜΕΣΥΑ (Μεγάλης Συνάντησης των Αντιπροσώπων) όπως φάνηκε μέσα από αρκετές δεν προκρίνει με ιδιαίτερη ζέση τη συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ…