Δεν με ενόχλησε η ξεκούραση του Τσίπρα σε θαλαμηγό πλούσιας φίλης του. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να χαρεί τα δώρα φίλων του και το δώρο αφεαυτού δεν αποτελεί κατ’ ανάγκη «διαπλοκή». Άλλωστε οι πλούσιοι δεν είναι αυτοδικαίως «κακοί» σε μόνιμη αντιπαράθεση προς τους «καλούς φτωχούς. Στην πολύχρονη ζωή μου έχω γνωρίσει πλούσιους άξιους του θαυμασμού της φιλίας μας καθώς επίσης και φτωχούς σκέτα καθίκια, μερικές φορές και άπλυτα. Όπως και αντίθετα. Η διαπλοκή είναι ζήτημα που χρειάζεται απόδειξη και τεκμηρίωση και όχι «ταξικό» a priori χαρακτηριστικό. Γιαυτό και δεν δίνω τόση σημασία σε αυτή την περίπου ρατσιστική προκατάληψη που πλημμύρισε το δίκυτο εξ αιτίας των αποκαλυπτικών φωτογραφιών.

Σε αυτή την ιστορία, όμως, υπάρχει κάτι το εξαιρετικά, αχώνευτα και ασυγχώρητα τερατωδώς κακό: Η αντίφαση ανάμεσα στο αγραβάτωτο συμβολισμού του λαϊκισμού, και την ανέμελη απόλαυση των ανέσεων του πλούτου και μάλιστα «κρυφά» από το πόπολο. Θα τιμωρηθούν γιαυτό τα μέλη του πληρώματος, όπως είπε η πλούσια φίλη του αγραβάτωτου. Τι διπροσωπία, μα τον θεό!

Γιατί, στην ουσία η συνέχιση της συμβολικής αγραβατίας με ταυτόχρονη απόδειξη του ακριβού προσωπικού γούστου  που ασκείται στη ζούλα, δεν είναι τίποτα λιγώτερο από ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΜΙΚΡΟ-ΑΠΑΤΩΝΊΑ. Δες λαέ πόσο κοντά σου είμαι για να με ψηφίσεις. Κι όταν με ψηφίσεις εγώ στη ζούλα θα απολαμβάνω το πούρο μου σε θαλαμηγούς πλούσιων φίλων μου, εσύ δε θα πουλάς την ψήφο σου για ένα κοινωνικό βοήθημα όποτε γεννιέται ο Χριστός και επειδή το λέει ο Λένιν, στους οποίους εσύ πρέπει να πιστεύεις, όχι όμως εγώ που είμαι από γραβατωμένη στόφα μεν, αλλά για να σε πλησιάσω και να σε γοητεύσω εμφανίζομαι αγραβάτωτος.

Λένε πως πολιτική είναι η διαχείριση συμβόλων. Μα την αλήθεια, είναι. Αρκεί να μη μας περιπέζουν με τα σύμβολα. Αλλιώς η πολιτική καταντάει μικρο-απατεωνία. Ούτε καν απάτη που αξίζει τον κόπο να την αναλύσουμε.