Τον τελευταίο καιρό η χώρα αυτοχειριάζεται. Οι προσωπικοί εγωισμοί και οι ηγετικές φιλοδοξίες διακεκριμένων πολιτικών, οι φιλοδοξίες επανεκλογής συνδυασμένες με τον αμοραλισμό ορισμένων βουλευτών, οι δυσανάλογες με το πολιτικό τους ανάστημα φιλοδοξίες ορισμένων να ηγηθούν της Κεντροαριστεράς, συνδυασμένες με τον λαϊκισμό και την αμετροέπεια ενός μετρίας ικανότητας και εμβέλειας νεαρού πολιτικού και την ανικανότητα του πρωθυπουργού να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις που ψηφίζει η Βουλή, έχουν φέρει σε αδιέξοδο τη χώρα. Με μαθηματικούς όρους το πολιτικό σύστημα οδηγείται πλέον σε περιοχές πλήρους αστάθειας και σε καμπύλες χαοτικής συμπεριφοράς. Ένα μικρό μόνο ποσοστό του πολιτικού κόσμου αίρεται στο ύψος των περιστάσεων, ενώ το υπόλοιπο παραμένει αμήχανο στις ραγδαίες καθημερινές εξελίξεις ή έρμαιο των βουλήσεων των συντεχνιών.

.

Η σκληρή και κυνική συμπεριφορά των εταίρων μας (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) οφείλεται πρωτίστως στη δική μας αβελτηρία και έλλειψη συνεννόησης των πολιτικών φορέων. Η πολιτική που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εκφραστής τόσο των συνδικαλιστικών συντεχνιών, του λαϊκισμού και της παροχολογίας όσο και του άκρατου συντηρητισμού με τη μη αποδοχή της οιασδήποτε μεταρρύθμισης της κοινωνίας, συνδυασμένη με τη διγλωσσία του αρχηγού του, οδηγεί τη χώρα σε οδυνηρά αδιέξοδα. Με αυτά τα δεδομένα, δεν πρέπει να απορούμε για τη δημοσκοπική άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, αλλά και τη διατήρηση των ποσοστών του ακροδεξιού και αλλοπρόσαλλου κόμματος του κ. Καμμένου.

.

Οι συντεχνίες, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι συντελεστές της διαφθοράς ευρίσκονται με εφ’ όπλου λόγχη ανά πάσα στιγμή για να πάρουν πίσω τα χαμένα ή να μην χάσουν τα κεκτημένα. Η ΝΔ δεν τους βολεύει, αφού αναγκάζεται να εφαρμόσει πολιτικές σταθεροποίησης της χώρας, παρά την – σε μικρές πλέον δόσεις και εν κρυπτώ – συνεχιζόμενη τακτική του «βολέματος ημετέρων». Το ΠΑΣΟΚ (εννοώ το σημερινό συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ) δεν έχει άλλη επιλογή από τη στήριξη της κυβέρνησης Σαμαρά, η ΔΗΜΑΡ σκέφτεται την εκλογική της επιβίωση και την ηγεμονία στον Κεντροαριστερό χώρο, αλληθωρίζοντας προς τον ΣΥΡΙΖΑ , ενώ ο τελευταίος ορέγεται ήδη την εξουσία. Εάν βέβαια, αυτό, που προσωπικά απεύχομαι, συμβεί, τότε ας γνωρίζουν όλοι ότι η μέχρι σήμερα ελεγχόμενη χρεοκοπία θα μετατραπεί εν μία νυκτί σε ανεξέλεγκτη και άνευ επιστροφής χρεοκοπία και εθνική καταστροφή.

.

Αυτός ο πολιτικός κόσμος δεν μας αξίζει. Όμως, εμείς φωνάζαμε στις πλατείες «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Εμείς στείλαμε στη Βουλή τους Τσίπρες, τους Μιχαλολιάκους, τις Τζάκρες, τους Τσοχατζόπουλους, τους Τζαμτζήδες και τους Καμμένους. Εμείς αποβάλαμε από τη Βουλή τη Διαμαντοπούλου, την Γιαννάκου, τον Φλωρίδη, τον Παπαδόπουλο, τον Χριστοδουλάκη, τον Μπίστη και δεκάδες άλλους, που είχαν αλλεργία με τον λαϊκισμό. Εμείς πάλι βάζουμε το ΕΓΩ πάνω από το ΕΜΕΙΣ. Εμείς απαιτήσαμε τη διόγκωση του Κράτους για αργομισθία των «δικών μας παιδιών». Εμείς θελήσαμε να ζήσουμε μια ζωή που δεν την κερδίζαμε με την εργασία μας, αλλά την δανειζόμασταν υποθηκεύοντάς την ψυχή μας στο Διάβολο. Εμείς τώρα θα πληρώσουμε πολύ μα πάρα πολύ ακριβά.

.

Τα λόγια του Ελύτη, που γράφτηκαν πριν από 54 χρόνια, είναι επίκαιρα και τα επικαλούμαι.

.

«Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν. Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ? ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει. Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση. Και μετά θα μιλήσει και θα πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

.

-Βλέπω τα έθνη, άλλοτε αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξυνόχορτο.

.

-Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και στρατηγών.

.

-Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.

.

-Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

.

. . . . . . . . . .

.

Αλλά πριν, ιδού θα στενάξουν οι νέοι και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει.

.

Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα.

.

Και θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν,

.

για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση. Και θα ?ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.

.

Και θα ?χει ο καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.

.

Και θα ?ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια».

.

Αυτό δεν σημαίνει ανυπαρξία διεξόδου. Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να προσφέρουν κάτι για αυτή τη χώρα ας συνασπισθούν. Ας ενώσουν τις δυνάμεις τους, ας αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους, ας τους ενώσουν τα λίγα κοινά που έχουν: αγάπη για την πατρίδα, επικράτηση της αξιοκρατίας, αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς μας, ανάδειξη των άξιων και ικανών. Να σταματήσουμε να είμαστε τα  κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας. Η έκκληση των 58 για την Κεντροαριστερά είναι η μόνη θετική κίνηση, που έγινε μέχρι στιγμής και που θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός κόμματος του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου που θα δώσει και πάλι ελπίδα. Πολλοί έχουμε αντιρρήσεις σε πολλά σημεία της διακήρυξης και είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε μία εναλλακτική πρόταση με τον ίδιο όμως στόχο. Αν βέβαια αυτό δεν τελεσφορήσει, ο λαός μας θα ψάξει την ελπίδα μαζικότερα αυτή τη φορά στους Μιχαλολιάκους, στους Καμμένους, στους Λαφαζάνηδες και στους Τσίπρες, που υπόσχονται έναν άδειο και ψεύτικο Παράδεισο. Έκκληση και παράκληση μαζί (όπως έλεγε ο Κωνσταντάρας απευθυνόμενος στην Κοντού στον «Στρίγκλο που έγινε αρνάκι») προς όλους: ανταποκριθείτε στο κάλεσμα των 58 και ενώστε τις δυνάμεις σας για τη σωτηρία της χώρας.

.

Μια και σήμερα επικαλέσθηκα την ποίηση, ας τελειώσω με αυτήν. Ο Πάμπλο Νερούδα έγραφε στο ποίημά του «Αργοπεθαίνει»: Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής».

.