Την Παρασκευή, τρεις μέρες πριν από την κρίσιμη για το προσφυγικό Σύνοδο Ε.Ε.-Τουρκίας, θα πραγματοποιηθεί το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Δεν είναι εύκολο να δει κανείς τι πιο σοβαρό έχει να κάνει τις προηγούμενες μέρες ο πρωθυπουργός και επέλεξε το τέλος της εβδομάδας γι αυτή τη συνάντηση, την ώρα που ζητά συναίνεση και εκφράζει τη βούλησή του για εθνική συνεννόηση.
Ο Α. Τσίπρας αποδεικνύει διαρκώς ότι αντιμετωπίζει τη συναίνεση ως μια διακήρυξη με επικοινωνιακή αξία. Να καταγγείλει τους αντιπάλους ότι δεν βάζουν πλάτη για το καλό της χώρας, να φανεί ότι ο ίδιος προτάσει το δημόσιο του κομματικού συμφέροντος. Ετσι, καλλιεργεί την όξυνση και μετά προσκαλεί σε διάλογο, κατασκευάζει πόλωση και έπειτα επιτίθεται στους βαλλόμενους που δεν κάνουν ό,τι τους προτείνει.
Τίποτα δεν δείχνει ότι αυτή τη φορά θα υπερβεί τον εαυτό του και τις συνήθειές του ώστε να παρουσιάσει επεξεργασμένο σχέδιο ζητώντας παράλληλα τις ιδέες των άλλων πολιτικών αρχηγών για να αξιοποιηθούν εφόσον έχουν κάποια αξία.
Το λιγότερο που περιμένουμε για να άρουμε τις επιφυλάξεις μας είναι να συμφωνήσει στη συγκρότηση διακομματικής επιτροπής και στην επιλογή μας διαφανούς διαδικασίας σχετικά με τις προσλήψεις που ήδη προαναγγέλλονται στο πλαίσιο της «έκτακτης ανάγκης» για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Τόσο απλό και τόσο δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ.