Το ντόμινο των αποκαλύψεων που ξεκίνησε με αφορμή την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου οδηγεί σε ένα αβίαστο συμπέρασμα ότι η εξουσία είναι το κοινό προνόμιο όλων αυτών που δεν δίστασαν και δεν διστάζουν να προσβάλλουν την προσωπικότητα και να τσαλαπατήσουν την αξιοπρέπεια, ανθρώπων που η ζωή και οι φιλοδοξίες τους βρίσκονται στο έλεός τους. Όλων εκείνων που εκμεταλλεύονται καθημερινά την ανάγκη για επιβίωση και τα όνειρα για αθλητική, καλλιτεχνική, δημοσιογραφική, ακαδημαϊκή και κάθε είδους διάκριση.

Η «παρενόχληση» δεν είναι βέβαια καινούργια έννοια στη ζωή μας. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η δημόσια καταγγελία της σε μια κοινωνία που απέχει ακόμα αρκετά από τη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας ενός φαινομένου που παραμένει επί δεκαετίες κοινό μυστικό των θυμάτων. Το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ότι η συναίνεση δεν είναι πάντα προϋπόθεση για τη σεξουαλική συνεύρεση, είναι ενδεικτικό των αντιλήψεων που εξακολουθούν να υπάρχουν.

Από τα στόματα που ανοίγουν δεν έχει τίποτα να φοβηθεί η κοινωνία. Ας ελπίσουμε ότι τα στόματα αυτά θα αποτελέσουν μια ασπίδα προστασίας της ανθρώπινης υπόστασης απέναντι στην κάθε μορφής κατάχρηση της εξουσίας. Κι ας φροντίσουμε, μαζί με τα στόματα, να ανοίξουν και τα μυαλά, η συζήτηση σε θέματα ταμπού καθώς και τα σχολεία για το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που ο σκοταδισμός κρατάει ερμητικά κλειστά. Ας απαιτήσουμε από την πολιτεία να θωρακίσει το νομικό πλαίσιο προστασίας από προσβλητικές συμπεριφορές. Η ζωή χρειάζεται τολμηρούς πολίτες και όχι σιωπηλούς συνενόχους.