Το φαινόμενο Πολάκη δεν είναι άλλο από το φαινόμενο Τσίπρα, Παππά, Παπαδημούλη και Τζανακόπουλου. Το ψυχολογικό παράδοξο διατύπωσε επιγραμματικά ο Οβίδιος: «video meliora proboque, deteriora sequor”, δηλαδή «βλέπω τα καλύτερα και τα επιδοκιμάζω, ακολουθώ τα χειρότερα». Αυτό αποδίδεται σε ψυχική διαστροφή και παθολογική ισχυρογνωμοσύνη. Παρ? όλο που πιστεύουν ότι οι πράξεις, στις οποίες προβαίνουν, είναι κακές και βλαπτικές για την κοινωνία, αυτοί τις εκτελούν, προκειμένου να μην παραβούν ορισμένες αρχές που απορρέουν από το δόγμα. Στην « Ακυβέρνητη Κοινωνία» ο Κορνήλιος Καστοριάδης, (σελ. 284), μας λέει ότι «όταν δεν μπορεί κανείς να ορίσει τον εαυτό του θετικά, τον ορίζει με το μίσος προς τον άλλον. Αυτό ισχύει τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό επίπεδο».
Ένας Άγγλος φιλόσοφος αναφέρει το παράδειγμα του δήμιου του ναζιστικού καθεστώτος Himmler, ο οποίος κάθε φορά που διέτασσε την εξόντωση χιλιάδων εβραίων, πάθαινε νευρική κρίση από την αποστροφή που ένιωθε για το έγκλημά του. Εξακολουθούσε, όμως, να πράττει το ίδιο κατά συρροήν, πιστεύοντας στο δόγμα της υπεροχής της άριας φυλής και στον κίνδυνο εκφυλισμού της.
Στην προκειμένη περίπτωση, δόγμα για τους προαναφερθέντες είναι οι μέθοδοι εγκαθίδρυσής τους στην εξουσία με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον, την απέχθειά τους στον φιλελευθερισμό και στους δημοκρατικούς θεσμούς και την πίστη τους στην ήσσονα προσπάθεια και στην μετριότητα. Μέγας εχθρός το τρίπτυχο Αριστεία, Αξιολόγηση, Αξιοκρατία.
Και κάτι τελευταίο. Ο Ντοστογιέφσκι, στους Αδελφούς Καραμαζώφ, περιγράφει την ευτελή συμπεριφορά του πατέρα Καραμαζώφ, όταν εισέρχεται στο κελί του Ζώσιμου, ως ευτελή και υποκριτική. Και αυτήν την αποδίδει στην ντροπή και στη δειλία, που αισθάνεται αυτός. Έτσι και οι προαναφερθέντες. Κάνουν φασαρία, τραμπουκίζουν, υβρίζουν χυδαία και προσπαθούν να εκθέσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, όχι με επιχειρήματα, αλλά με ύβρεις και χυδαίες φράσεις. Διότι την έλλειψη επιχειρημάτων υποκαθιστούν με τις ύβρεις, που εκπορεύονται από τη δειλία τους και το σύνδρομο κατωτερότητας, που τους χαρακτηρίζει. Και όταν όλα αυτά δεν έχουν απήχηση στην κοινωνία, βαφτίζουν ένα τριπλό φόνο ανεπιθύμητων εργαζομένων (Μαρφίν) σε εργατικό ατύχημα.