Κάποιοι μετέδιδαν προχθές ότι στο άκουσμα της σύμπραξης Γεννηματά-Παπανδρέου, στη Ν.Δ άνοιξαν σαμπάνιες. Ο λόγος είναι απλός: θεωρούν ότι ο κεντρώος-εκσυγχρονιστικός-προοδευτικός χώρος παραμένει, πλέον, πολιτικά ακάλυπτος, αφού το ΠΑΣΟΚ επιλέγει οριστικά την «συριζοποίησή» του.
Η επιστροφή Παπανδρέου, ως συνιστώσα ΚΙΔΗΣΟ στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για την, πλην ελαχίστων φωτεινών υπουργικών εξαιρέσεων, αποτυχημένη διακυβέρνησή του, την άθλια ενέργεια της διάσπασης του ΠΑΣΟΚ λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, τη διαγραφή του Κώστα Σημίτη, τη χρεοκοπία του κομματικού ταμείου του ΠΑΣΟΚ που ακόμα διερευνά η Δικαιοσύνη, καθώς και τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη βασική συνιστώσα της Κεντροαριστεράς, συμβολίζει με τον σαφέστερο τρόπο ποια είναι η επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ: η πλήρης αποκοπή από την κοινωνική εκσυγχρονιστική του βάση και η πολιτική του πρόσδεση στην πολιτική πορεία ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο θα συναντηθεί επίσημα μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο ότι, αμέσως μετά την ανακοίνωση της σύμπραξης ΠΑΣΟΚ-ΚΙΔΗΣΟ, ορισμένα μέσα ενημέρωσης που είναι απροκάλυπτα φιλικά προς τη ΝΔ, έσπευσαν να υποστηρίξουν αυτήν την εξέλιξη που, κατά την άποψή τους, εξυπηρετεί τη ΝΔ, σύμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό.
Ταυτόχρονα, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να αγνοήσει προκλητικά το μήνυμα που με κάθε τρόπο στέλνει η κοινωνία του χώρου για τη δημιουργία του ΝΕΟΥ, ενιαίου και μεγάλου Προοδευτικού Κινήματος. Αρνείται να αναγνωρίσει τους προοδευτικούς πολίτες ως βασικούς συντελεστές του ΝΕΟΥ, επιμένοντας σε διαπραγματεύσεις κορυφής που δίνουν την επίπλαστη εικόνα «ενότητας», την οποία, όμως, απορρίπτει σταθερά η κοινωνική βάση του πολιτικού μας χώρου.
Το τελευταίο μεγάλο ΠΑΣΟΚ καταγράφηκε στις εκλογές του 2009, με περισσότερους από 3 εκατομμύρια ψηφοφόρους και ποσοστό 44% , ενώ στις τελευταίες εκλογές του 2015 πήρε 340.000 ψηφοφόρους και ποσοστό 6,2%.
Εννέα στους δέκα ιστορικούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αρνούνται να αναγνωρίσουν στο εναπομείναν κόμμα τη δυνατότητα να αναγεννήσει την παράταξη και πολλοί από αυτούς επιζητούν τη δημιουργία ενός νέου, σύγχρονου προοδευτικού κινήματος που θα διατυπώσει το πρόγραμμα που έχει ανάγκη η χώρα για να βγει από την κρίση. Πολύ περισσότερο τώρα που ο ορίζοντας για το μέλλον της χώρας σκοτεινιάζει.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συμπεριφέρεται εχθρικά και συκοφαντεί την ενωτική πρωτοβουλία εκατοντάδων πολιτών του προοδευτικού κέντρου, οι οποίοι, αφουγκραζόμενοι το μήνυμα του κόσμου, απευθύνονται προς όλα τα κόμματα, τις κινήσεις και τους πολίτες του κοινωνικού μας χώρου, να συμπράξουν και να συνδιαμορφώσουν τον νέο, ενιαίο και μεγάλο πολιτικό φορέα που θα αποτελέσει τον άλλο ισχυρό πόλο του πολιτικού μας συστήματος.
Και δύο λόγια για τη «μαγική» εικόνα της εκλογικής απόδοσης της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, η ηγεσία της οποίας διατυμπανίζει την δήθεν επιτυχία της αύξησης των ποσοστών της στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 έναντι των εκλογών του Ιανουαρίου 2015. Το μαγικό κόλπο είναι η αναφορά σε ποσοστά τα οποία υπολογίζονται σε διαφορετικό εκλογικό σώμα και όχι με αναγωγή στο ίδιο, δηλαδή αυτό του Ιανουαρίου του 2015, όπου προέκυψε το 4,7%.
Ας δούμε τα δεδομένα. Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ψήφισαν 6,3 εκατομμύρια πολίτες και το ΠΑΣΟΚ πήρε 289.482 ψήφους και ποσοστό 4,7%. Έναν μήνα πριν από εκείνες τις εκλογές, ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε στη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ, οι υποψήφιοι και τα στελέχη του οποίου πολέμησαν λυσσαλέα το ΠΑΣΟΚ. Το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ πήρε τότε 152.230 ψήφους και ποσοστό 2,47% . Στις ίδιες εκλογές η ΔΗΜΑΡ πήρε 30.074 ψήφους και ποσοστό 0,49%.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ψήφισαν 5,5 εκατομμύρια πολίτες. Το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ δεν πήρε μέρος στις εκλογές αυτές. Ο στόχος, άλλωστε, της απομάκρυνσης του Ε. Βενιζέλου είχε επιτευχθεί.
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, χωρίς την παρουσία και τον πόλεμο του ΚΙΔΗΣΟ και μαζί με τη ΔΗΜΑΡ, πήρε 341.000 ψήφους, δηλαδή μόλις 52.000 περισσότερες από τον Ιανουάριο του 2015 -και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 300.000 ψηφοφόρους!
Η αναγωγή, όμως, αυτών των ψήφων στο εκλογικό σώμα του Ιανουαρίου 2015, ώστε να είναι ακριβής η σύγκριση, μάς λέει ότι το ΠΑΣΟΚ τον Σεπτέμβριο του 2015 πήρε ποσοστό 5,5%, δηλαδή μόλις 0,8% περισσότερο ! Πράγματι, πρόκειται για μεγάλη επιτυχία της νέας ηγεσίας!
Τι φέρνει, λοιπόν, η νέα «ενότητα» με τον διασπαστή Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ηγείται ενός κόμματος που δεν ανιχνεύεται καν στις δημοσκοπήσεις; Στο τελικό αποτέλεσμα δεν αποκλείεται να αφαιρέσει, όταν ο κόσμος καταλάβει πλήρως την «συριζοποίηση» του ΠΑΣΟΚ και την αποκοπή του από το αντιλαϊκιστικό, μεταρρυθμιστικό τμήμα της εκλογικής του βάσης.
Και τι, άραγε, πρεσβεύει αυτή η σύμπραξη για τα σοβαρά προβλήματα μιας χειμαζόμενης κοινωνίας και μιας κατεστραμμένης οικονομίας;
Αυτά προς το παρόν δεν φαίνεται να τους απασχολούν. Άλλωστε, είναι πιο εύκολο να ψηφίζεις τα χριστουγεννιάτικα πελατειακά επιδόματα του ΣΥΡΙΖΑ και να αρνείσαι μεγάλες ενοποιητικές πρωτοβουλίες, από το να εργαστείς για μια δίκαιη και παραγωγική Ελλάδα.
Κι ένα υστερόγραφο θλίψης: δεν φανταζόμουν ποτέ ότι ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι συνεχίζει την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, θα ενθάρρυνε αποροκάλυπτα την αποστασία βουλευτών από τα κόμματά τους και, μάλιστα, θα υποδέχονταν στην κοινοβουλευτική του ομάδα έναν βουλευτή αμέσως μετά την αποστασία του από το κόμμα που εξελέγη. Όμως, την θλίψη γι αυτήν, την πολιτικά ανήθικη ενέργεια, διαδέχεται η οργή, όταν ακούμε ότι έτσι το ΠΑΣΟΚ θα καταλάβει την τρίτη θέση στη Βουλή, εκτοπίζοντας την Χρυσή Αυγή.
Εμείς και, φαντάζομαι, η συντριπτική δημοκρατική πλειοψηφία των πολιτών θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι η θέση στη Βουλή κατακτάται με την ψήφο του λαού και όχι με αποστάτες βουλευτές. Πόσος ξεπεσμός πια!