Η ωραία κοιμωμένη, η ιδέα της μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης και ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, ξύπνησε για λίγο και πέρασε μια βόλτα από το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Δεν την άγγιξε κανείς… πήρε λοιπόν τα μάτια της και έφυγε, πήγε να ξανακοιμηθεί περιμένοντας…
Η αναμενόμενη πολιτική συζήτηση και ενδεχομένως αντιπαράθεση για το θέμα, ως κεντρικό ζήτημα και διακύβευμα, δεν έγινε ποτέ και βεβαίως ούτε και υπήρξε η κατάληξη σε κάποια συγκεκριμένη πολιτική απόφαση του Συνεδρίου, που να σηματοδοτεί και να ανοίγει τη νέα αυτή περίοδο για την Δημοκρατική Παράταξη. Υποτίθεται βέβαια ότι εκεί, στο ΣΕΦ, θα γινόταν το περασμένο Σαββατοκύριακο η συζήτηση και θα παιρνόταν η απόφαση για έναν νέο, ουσιαστικά, πολιτικό οργανισμό, εξ ου και το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ονομάστηκε «Συντακτικό». Όμως η συζήτηση για κάτι τέτοιο ήταν απούσα, το δε νέο καταστατικό, ενώ υποτίθεται ότι θα αποτελούσε και το επιστέγασμα αυτής της συζήτησης και απόφασης σε θεσμικό εσωκομματικό επίπεδο, έγινε τελικά λάστιχο, για να υπηρετήσει σκοπιμότητες και διευθετήσεις κάποιων ομάδων και ομαδαρχών στην ψηφοφορία για την εκλογή των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Οι μηχανισμοί εξουσίας εντός των κομμάτων και ενώ όλα γύρω καταρρέουν, δυστυχώς εξακολουθούν «να ζουν και να βασιλεύουν», δείχνοντας μια απίστευτη αντοχή, αντοχή κατσαρίδας!
Υπήρξαν όμως και πολλά θετικά στοιχεία σε όλη αυτή τη διαδικασία, που ξεκίνησε με την πολύ μεγάλη, ηρωική θα έλεγα, συμμετοχή ανθρώπων, μελών και στελεχών σε όλη την Ελλάδα, που απέδειξε ότι το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί, παρά την εκλογική του συρρίκνωση, να διατηρεί ένα μεγάλο κορμό δυνάμεων στο κεντροαριστερό χώρο. Όπως ήταν η εισηγητική ομιλία Βενιζέλου, όπου με μια πολύ συγκεκριμένη, συγκροτημένη και ορθολογική ανάλυση της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας, επιχείρησε να βάλει τις βάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να χτιστεί το οικοδόμημα ενός ολοκληρωμένου πολιτικού και οικονομικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και την αναγέννηση της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς και την ανασύνταξη και επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ ως ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Κάτι το οποίο έμεινε μετέωρο και ανολοκλήρωτο στη συνέχεια. Πολύ σημαντική και με μεγάλο ειδικό βάρος για την εξέλιξη της σχετικής συζήτησης, ήταν η πρόταση που έγινε από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για κοινή κάθοδο με τη ΔΗΜΑΡ, χωρίς ηγεμονισμούς, προσχηματικούς όρους και προϋποθέσεις και η οποία, παρά την αρνητική απάντηση Κουβέλη, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να αποτελεί το επόμενο χρονικό διάστημα, στοιχείο της δημόσιας πολιτικής συζήτησης.
Στα θετικά νομίζω ότι θα πρέπει να καταγραφεί και η «αντίσταση» που υπήρξε από μια σημαντική ομάδα της νεολαίας, που μαζί με τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Οδ. Κωνσταντινόπουλο, είχαν το σθένος και ενώ το υπόλοιπο σώμα προς στιγμήν «κοιμόταν» και μια άλλη μερίδα του είχε αποχωρήσει, αφού προηγουμένως είχε εκπληρώσει το καθήκον της, με το να υποδεχθεί, με κλάκες και πανηγυρισμούς τον Γ. Παπανδρέου (μήπως τελικά πράγματι μας ψεκάζουν;), να θέσουν σε ψηφοφορία και να κερδίσουν δύο σημαντικές τροπολογίες, για δύο προτάσεις της επιτροπής καταστατικού υπό τον Χ. Πρωτόπαπα (ασυμβίβαστο και ποσοστό σταυροδότησης για ΚΠΕ), που εμφανέστατα είχαν γίνει, γιατί έτσι βόλευαν κάποιους μηχανισμούς… Όπως επίσης και εξαιτίας και αυτού του γεγονότος, της ισχυρής δηλαδή πολιτικής παρέμβασης της νεολαίας και κάποιων νέων βουλευτών και της διάθεσης, προφανώς, του κόσμου για ανανέωση πολιτικών και προσώπων, να εκλεγεί μια νέα ηγεσία (Κ. Π. Ε.), με σημαντικό αριθμό νέων ανθρώπων, κάτι το οποίο είναι οπωσδήποτε ελπιδοφόρο.
Παραμένει όμως ζητούμενο η παραγωγή πολιτικής και πολιτικών γεγονότων, εντός των κομμάτων και του ΠΑΣΟΚ ειδικότερα, που θα αναγνωρίζονται ως χρήσιμα, θα λένε κάτι στον απλό πολίτη και θα δίνουν ελπίδα και προοπτική εξόδου από την μαύρη καθημερινή πραγματικότητα. Παραμένουν ακόμη ζητούμενα όλα τα μεγάλα θέματα σχετικά με την ύπαρξη και λειτουργία ενός σύγχρονου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και την δημιουργία μιας μεγάλης κεντροαριστεράς, μέσω της σύγκλισης και συνεργασίας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν χρήσιμη η ενοποίηση των σχετικών δυνάμεων αυτής της αντίληψης, που βρίσκονται εντός του ΠΑΣΟΚ, σε ένα ενιαίο σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα-τάση, η οποία θα μπορέσει να εκφραστεί πιο συγκροτημένα και αποτελεσματικά και να εργασθεί για την προετοιμασία και την επιτυχία του μείζονος εγχειρήματος της ενοποίησης σε μια παράταξη.