Η «δόση» και αίσθηση ασφαλείας για ένα διάστημα, είναι γεγονός για πολλούς. Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι μας κάνει κακό και προσπαθούν να πείσουν ξένους ηγέτες να σταματήσουν να μας δανείζουν. Η ιστορία θα δείξει, αλλά νομίζω ότι μας επέτρεψε να ελπίσουμε πως τα Χριστούγεννα αυτά θα είναι τα τελευταία με κυρίαρχο το συναίσθημα απελπισίας και αγωνίας για το μέλλον. Έχουμε, όμως, ξανά ελπίσει και απογοητευθεί. Κάτι αλλιώτικο πρέπει να γίνει τώρα. Νομίζω ότι τώρα έχει έρθει η ώρα της κοινωνίας να εκφρασθεί και να κάνει κάτι. Συχνά ακούμε την απορία, «Να βοηθήσω, αλλά πώς; Τι μπορώ να κάνω εγώ;»… Τώρα, ίσως υπάρχει απάντηση. Πρώτη φορά στα τελευταία τρία χρόνια, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να εξαργυρώσουμε τις θυσίες που κάναμε. Σε αυτό, όμως, πρέπει να σκεφθούμε διαφορετικά από ό,τι μέχρι τώρα.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο χειμώνας φέτος θα είναι ο χειρότερος. Είναι πολύ πιθανό, όπως το σκοτάδι είναι βαθύτερο αμέσως πριν από το πρώτο χάραμα. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Μέτρα που «δαγκώνουν» αρχίζουν την 1η Ιανουαρίου 2013. Άλλα θα φανούν στα πρώτα εκκαθαριστικά. Η ΔΕΗ θα ακριβύνει, όπως ίσως και άλλες υπηρεσίες. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν τα πρώτα ενθαρρυντικά μηνύματα. Κάποια «οχυρωματικά» αρχίζουν να αποδίδουν. Η πρώτη ρευστότητα θα γίνει αισθητή ίσως μέσα στις γιορτές, κάποια δάνεια θα αρχίσουν, ίσως το πρώτο πρωτογενές πλεόνασμα φανεί μέσα στο χειμώνα. Υπάρχουν, βέβαια, προϋποθέσεις. Αν ο τουρισμός και η κρουαζιέρα πετύχουν διψήφια αύξηση. Αν οι τράπεζες «τα βρουν» με το δημόσιο και αρχίσουν οι αυτοκινητόδρομοι και κάποια άλλα έργα. Ίσως κάποιες αποκρατικοποιήσεις, συνδυασμένες με επενδύσεις. Αυτά θα φέρουν το πρώτο ουσιαστικό πλήγμα στο θηρίο της ανεργίας και το χρήμα θα αρχίσει πάλι να εμφανίζεται στην «αγορά».
Υπάρχει, όμως, ένα ασύγκριτα δυνατότερο όπλο για μία άμεση στρατηγική νίκη. Ένα χαρακτηριστικό που υπερηφανευόμαστε ότι βρίσκεται μόνο στην Ελλάδα: Το φιλότιμο. Ήρθε η ώρα να πουν οι Έλληνες, «Δεν ανέχομαι να με θεωρούν τεμπέλη. Δεν ανέχομαι τα δανεικά, την καλοσύνη ή την υστεροβουλία των άλλων. Δεν υποθηκεύω το μέλλον των παιδιών μου, τον εθνικό μου πλούτο για τα χρέη από το ανόητο παρελθόν μου. Είμαι πολύ περήφανος για να γίνω «μπαταχτσής», όπως κάποιοι θέλουν». Ίσως μία ιστορική στιγμή όπου ο λαός παίρνει τα πράγματα στα χέρια του και οδηγεί τις εξελίξεις.
Δεν ονειρεύομαι επαναστάσεις, ή ότι οι «ελίτ» του πλούτου θα αποκτήσουν εθνική συνείδηση. Δεν πιστεύω σε «κοινωνία αγγέλων». Πιστεύω όμως ότι ο λαός, με εκφραστές του συνδικάτα και κόμματα και η κυβέρνηση, μπορούν, μπροστά στην καταστροφή, να συνεννοηθούν. Τα Συνδικάτα μπορούν να ανακτήσουν τη χαμένη τους τιμή ως ιμάντας επικοινωνίας λαού και κυβέρνησης, σταματώντας άσκοπες γυμναστικές, μοναχικές πορείες σε άδειους δρόμους και καταλήψεις στα ερείπια μιας κοινωνίας του όχι σε όλα. Για να είναι χρήσιμοι πρέπει να γίνουν υπεύθυνοι. Πιστεύω, επίσης, ότι τα κόμματα θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν για να διαχειρίζονται την εξουσία, αλλά, κυρίως, για να πραγματώνουν τη συμμετοχή του λαού στη δημοκρατική διαδικασία.
Αν αυτοί οι δύο απαξιωμένοι θεσμοί, κόμματα και συνδικαλισμός, συνειδητοποιήσουν ότι τους παρέχεται μία, κυριολεκτικά τελευταία, ευκαιρία, ίσως μπορέσουν να επεξεργασθούν ένα εξάμηνο Κοινωνικό Συμβόλαιο Τιμής με την Κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι να υποσχεθούν εργασιακή ειρήνη. Πάσχα χωρίς σκουπίδια, καλοκαίρι χωρίς δεμένα πλοία, δημόσιες υπηρεσίες ανοικτές, τρένα που κυλούν και αύξηση παραγωγικότητας, όσο, τουλάχιστον, εξαρτάται από αυτούς. Τα κόμματα να υποσχεθούν ότι κριτική στα κυβερνητικά μέτρα θα γίνεται μόνο στη βάση του λαϊκού και του εθνικού συμφέροντος και όχι για ευτελείς και ιδιοτελείς κομματικές και προσωπικές επιδιώξεις. Τέλος, η Κυβέρνηση να υποσχεθεί αξιοκρατία και δίκαια μέτρα και να σταματήσει κομματικές τοποθετήσεις και «κουτοπόνηρες» ενέργειες. Αν το Σεπτέμβρη έχουμε μετρήσιμα θετικά αποτελέσματα στα μνημονιακά υπεσχημένα, το Συμβόλαιο θα προβλέπει ένα δίκαιο μέρισμα στις καταρρακωμένες λαϊκές τάξεις. Η τρόικα θα συμφωνήσει, γιατί, σαν καλοί λογιστές, μπορούν να υπολογίσουν πόσο «κόστισε» η κοινωνική αναταραχή της προηγούμενης τριετίας και πόσο θα κοστίσει ενδεχόμενη έκρηξη αυτό το χειμώνα. Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να σιγουρέψουμε ότι η σημερινή αίσθηση ανακούφισης δεν θα πάει χαμένη. Ας κάνουμε αυτό το πρωτοχρονιάτικο δώρο στον εαυτό μας.