Τις προάλλες, όταν συμβολική αντιπροσωπεία της ΟΛΜΕ κατέλαβε συμβολικά το πολιτικό γραφείο του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Παγκράτι, λέγεται πως τα μέλη της κατελήφθησαν από το δυσμενές αίσθημα της λιγούρας. Το οποίον, λόγω των περιστάσεων, εν αρχή το αντιμετώπισαν ως συμβολικό, πλην όμως, όσο η ώρα περνούσε, θέλεις τα απανωτά τσιγάρα, θέλεις η ένταση του ταξικού αγώνα και η βαριά καταπίεση της χούντας του Μνημονίου απεδείχθη, φευ, πραγματικόν. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα συμπτώματα μπορούν να αποβούν καταστροφικά για τους πολιτικούς συμβολισμούς. Τα άκρα αρχίζουν και τρέμουν, το κενόν του στομάχου δημιουργεί χάσμα δυσαναπλήρωτον ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια του σώματος- πάντα συμβολικά ομιλώ- σου έρχεται δε να αρπάξεις ό,τι τρώγεται και να το φας. Αλίμονό σου μόνον αν πέσεις σε συσκευασία περιπτέρου, απ’ αυτές που ανοίγουν εύκολα υποτίθεται και απλώς για να ανοίξουν σε υποχρεώνουν να καταστρέψεις όλη τη συσκευασία πριν λιποθυμήσεις από την κατακόρυφη πτώση του σακχάρου. Τούτων δοθέντων οι συμβολικοί εκπρόσωποι του συμβολικού, και ιστορικού σωματείου, απεφάσισαν να καταφύγουν στο ύστατο επιχείρημα με το οποίο ο απανταχού ελληνισμός αντιμετωπίζει το φριχτόν και εντελώς ανθρώπινο αίσθημα της πείνης. Παρήγγειλαν σουβλάκια από το πλησιέστερο σουβλατζίδικο, υποθέτω με μερικές μπίρες και κόκα κόλες -«βάλε και καμιά δεκαριά πατάτες»- τα οποία και κατηνάλωσαν επί τόπου για να επισφραγίσουν έτσι, με μια αμιγώς συμβολική χειρονομία, τη συμβολική κατάληψη. Δεν ξέρω αν μάζεψαν τις λαδόκολλες, τα καλαμάκια και τα λοιπά κατάλοιπα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρόλαβαν και απόφαγαν οι άνθρωποι πριν αναγκαστούν να αποχωρήσουν για να μη συλληφθούν καθότι οι ενδιαφερόμενοι ιδιοκτήτες του γραφείου κατέθεσαν μιαν εντελώς μηνυτήρια αναφορά στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Εχουν και οι συμβολισμοί τα όριά τους βλέπετε.
Την ιστορία αυτή θυμήθηκα με αφορμή το ωραίο ζήτημα που άνοιξε για μια ακόμη φορά ανάμεσα στην ΟΛΜΕ και το υπουργείο Παιδείας εξαιτίας της αναπλήρωσης των ωρών διδασκαλίας που χάθηκαν το φθινόπωρο λόγω των καταλήψεων. Οπου το μεν υπουργείο τους λέει να πάνε να τις καλύψουν χωρίς να αμειφθούν επιπλέον, η δε ΟΛΜΕ καταγγέλλει το υπουργείο πως στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά στόχος του είναι να τιμωρήσει επιβάλλοντας την αυταρχική του πολιτική -η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, κατά την ΟΛΜΕ είναι και νεοφιλελεύθερη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία επειδή δεν σημαίνει τίποτε ούτε για την ΟΛΜΕ ούτε για το υπουργείο. Θεωρούν δε απαράδεκτο, και τυραννικό, το γεγονός ότι κάποιοι σκέφτηκαν να αναγκάσουν τα μαχόμενα στο πεδίο των συμβολισμών μέλη της ΟΛΜΕ να διακόψουν τις διακοπές τους για να καλύψουν το τριήμερο που λείπει. Ειπώθηκαν και διάφορα άλλα διότι ο κ. Κοτσιφάκης, συμβολικός ηγέτης της ΟΛΜΕ, είναι υποψήφιος για τις ευρωεκλογές, πάντα συμβολικά υποθέτω, με τον ΣΥΡΙΖΑ εννοείται.
Φοβούμαι ότι για μια ακόμη φορά οι πνευματικοί πατέρες του έθνους στους οποίους έχουμε αναθέσει, δυστυχώς ή ευτυχώς, τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας μας, το μέλλον του τόπου και τις ελπίδες όλων μας – αλλά τι να κάνεις; Μπορείς να κάνεις κι αλλιώς;- αυτοί λοιπόν οι πνευματικοί πατέρες πάνε να πνιγούν σε μια κουταλιά νερό. Και είναι κρίμα και άδικο για ανθρώπους που συνήθως αρμενίζουν στα πέλαγα της γνώσης και της σοφίας. Γιατί δεν διδάσκονται από την πολιτική των καταλήψεων, με τα συμβολικά σουβλάκια και τις μπίρες; Γιατί δεν ονομάζουν την αναπλήρωση «συμβολική» ώστε να καλυφθούν οι διαφορές και να μπορέσουν επιτέλους να συνεννοηθούν. Ούτως ή άλλως η ζωή σ’ αυτή τη χώρα είναι τόσο πλούσια σε συμβολισμούς και σύμβολα που η πραγματικότητα συνεχίζει να μοιάζει περιττή.